Табиат фалсафаси

Ижтимоий экология.
Экологик фалокатлар тарихи.
-Ижтимоий экология илмий ва фалсафий билимлар соҳаси сифатида яқин-
дагина – ХХ аср 60-йилларининг охиридан 80-йилларнинг ўрталаригача
бўлган даврда вужудга келган. Аммо бу ҳол экологик муаммолар фақат Энг
янги давр ҳодисаси деган маънони англатмайди. Ҳеч шубҳасиз, улар ўтмиш
да ҳам мавжуд бўлган, лекин биосфера ривожланишининг илк босқичлари
ҳақида етарли даражада тўла ахборот йўқлиги улар хусусида асосан
гипотеза тарзида сўз юритиш имконини беради.
-XIX асрда фалокатлар назарияси айниқса кенг тарқалди. Уни 1812 йилда
француз олими Ж.Кювье (1769-1832) илгари сурди.
.
«Экология» атамаси
этимологик жиҳатдан
юнонча oikos – уй,
бошпана ва logos – таълимот
сўзларидан келиб чиққан бўлиб,
кенг маънода яшаш муҳитига
эга бўлган жонли организм
(ёки жонли организмлар, мавжудотлар)
ташкил этган ҳар қандай ташкилот,
системани англатади.
Географик
мактаблар
географик
детерминизм
одамлар ҳаёти,
уларнинг ахлоқи,
қонунлари, одатлари
ва ҳатто сиёсий тузуми
улар яшайдиган
географик муҳит
ва иқлим шароитидан
келиб чиқади
ижтимоий
детерминизм
Табиат ва жамиятнинг
ўзаро алоқасида фаол
томон сифатида доим
инсон амал қилади.
Табиий муҳит
хусусиятини ижтимоий
муҳит хусусияти эмас,
балки аксинча,
ижтимоий муҳит
хусусиятини табиий
муҳит хусусияти
белгилайди.
геосиёсат
табиий шароит
жаҳон тарихида
давлатлар
ривожланишининг энг
муҳим омили
ҳисобланади,
давлатнинг ўзи
эса географик
муҳитнинг турли
омиллари аҳолига
кўрсатган таъсир
натижасида шаклланган
биологик организм
сифатида қаралади.