Tavalludi 15-avgust 1769-yil Ajaccio, Korsika, Fransiya Vafoti

Sheʼriyat[tahrir | manbasini tahrirlash]
Klement Marot.
Yangi fransuz sheʼriyatining asoschisi oʻsha oʻn yilliklarning eng isteʼdodli shoiri Klement Marot edi. Maro Italiyadan Pavia jangida ogʻir yaralanib qaytdi. Choʻloq va qashshoq choʻloq boʻlib, uni qoralash bilan qamoqqa tashladilar va agar Margaritaning shafoati boʻlmaganida qatl etilgan boʻlar edi. U antik falsafani oʻrgangan, qirollik saroyiga va Navarralik Margaretning adabiy doirasiga juda yaqin edi. U koʻplab epigramma va qoʻshiqlar muallifiga aylandi. Erkin fikrlovchi asarlar shoir uchun besamar ketmagan. Ikki marta u Fransiyadan qochib ketdi. Shoirning soʻnggi kunlari Turinda tugadi va Sorbonna uning koʻplab sheʼrlarini taqiqlanganlar roʻyxatiga kiritdi. Maro oʻz ijodida italyan taʼsirini yengib oʻtishga, sheʼrlarga milliy tus, „Galya yorqinligi“ berishga intilgan.
Lion sheʼriyat maktabi ham mavjud edi. Uning vakillari qattiq taʼqiblarga duchor boʻlmadilar. Shoira Luiza Lab Lion maktabiga mansub.
Luiza Lab.
Navarralik Margarita juda erta ilgʻor mutafakkirlar va shoirlar davrasining homiysi va diqqat markaziga aylandi. Klement Marot unga yaqin edi. Uning hamrohlari orasida „Gargantua va Pantagruel“ning uchinchi kitobini unga bagʻishlagan zukko yozuvchi Fransua Rabela ham bor edi. Asrning birinchi yarmining eng jasur aqllaridan biri Bonaventure Deperier 1536—1541-yillarda Margueritening kotibi boʻlgan. Aynan shu davrda u oʻzining „Dunyo zangini“ va „Yangi qiziqarli va kulgili suhbatlar“ nomli jirkanch hikoyalar toʻplamini yaratdi. Margueritening kotibi ham 1545-yilda Dekameronning yangi tarjimasini qilgan Antuan Le Meyson edi.
Fransuz adabiyoti uchun muhim hodisa oʻz davrining maʼnaviy izlanishlarini aks ettiruvchi koʻplab sheʼriy asarlarga ega boʻlgan Navarralik Margueritning ijodi edi. Margaritaning asosiy merosi — „Geptameron“, yaʼni „Yetti kun“ deb nomlangan 72 hikoyalar toʻplami. Ehtimol, bu asarning asosiy qismi 1542—1547-yillar oraligʻida, Margarita Parij saroyining gʻamxoʻrligidan, akasining „katta“ siyosatidan juda uzoqda boʻlgan, uning „kichik“ siyosatiga shoʻngʻib ketgan bir paytda yozilgan. Zamondoshlarining soʻzlariga koʻra, u zambilda oʻz mamlakatlari boʻylab sayohat qilib, oʻzining qisqa hikoyalarini yozgan. Navarralik Margaretning „Geptameron“ asari inson ideallari va real hayot oʻrtasidagi fojiali ziddiyatlarni anglashni koʻrsatadi.
„Gargantua va Pantagruel“ ikkinchi kitobining nashri nomi, Lion, 1571-yil.
Proza[tahrir | manbasini tahrirlash]
Ehtimol, Fransiya Uygʻonish davrining eng mashhur asarlaridan biri Fransua Rabelaisning „Gargantua va Pantagruel“ kitobidir. Rabela iqtidorli inson boʻlib, uning isteʼdodi ayniqsa yozuvchilikda yaqqol namoyon boʻldi. Rabela koʻp sayohat qilgan, dehqonlar, hunarmandlar, rohiblar va zodagonlarning odatlarini bilar edi. U umumiy tilni biluvchi edi. U oʻzining ajoyib va yagona romanida oʻz davrining odamlariga yorqin satira berdi.
Shu bilan birga, fransuz Uygʻonish davri adabiyoti xalq ogʻzaki ijodining eng yaxshi namunalarini oʻzlashtirdi. Bu isteʼdodli va erkinlikni sevuvchi fransuz xalqiga xos xususiyatlarni aks ettirdi: ularning quvnoq tabiati, jasorati, mehnatsevarligi va nozik hazillari.
Kechki Fransiya Uygʻonish davri mualliflari orasida birinchi navbatda faylasuf va publitsist Mishel de Montaigne, yozuvchi va memuarist Per de Burdel Brantom, tarixchi va shoir Teodor Agrippa d’Obigneni nomlash kerak.
Filologiya[tahrir | manbasini tahrirlash]
Joashen du Bellay Per de Ronsard
XVI asrda fransuz adabiy tili va yuksak uslubiga asos solindi. 1549-yilda fransuz shoiri Joashen du Bellay „Fransuz tilini himoya qilish va ulugʻlash“ dasturi manifestini nashr etdi. Ushbu insho goʻyoki faqat qadimgi tillar yuksak sheʼriy gʻoyalarni munosib shaklda oʻzida mujassamlashtira oladi, degan fikrni rad etdi va qadimgi tillar bir vaqtlar qoʻpol va rivojlanmaganligi taʼkidlangan, ammo bu takomillashtirish edi. Ularni nimaga aylantirgan sheʼr va adabiyot. Shunday qilib, fransuz tili bilan boʻladi, faqat uni rivojlantirish va yaxshilash kerak. Du Bellay oʻzining hamfikrlari va doʻstlarini birlashtirishning oʻziga xos markaziga aylandi. Uning aʼzosi boʻlgan Per de Ronsard „Pleiades“ nomini yaratdi. Bu nom tasodifan tanlanmagan: ettita qadimgi yunon tragik shoirlari guruhi ham xuddi shunday nomlangan. Ronsard bu soʻz bilan Fransiya adabiy osmonidagi ettita sheʼriy nuroniyni ifodalagan, bu oʻziga xos fransuz sheʼriy maktabi edi. Unda Per de Ronsard, Joashen Du Bellay, Jan Antuan de Beyf, Remi Bello bor edi. Ular oʻrta asrlar merosidan voz kechib, antik davrga boʻlgan munosabatlarini qayta koʻrib chiqishdi. Qirol Genrix II davrida Pleiades sud tomonidan tan olingan va Ronsard saroy shoiri boʻlgan. U turli janrlarda — ode, sonet, pastoral, ekspromtda ijro etdi.
Falsafa[tahrir | manbasini tahrirlash]
Per de la Ramais (Piter Ramus).
Oʻsha davrda Fransiyadagi falsafiy fikrni sxolastik aristotelizmning tanqidchisi Per de la Rame eng yaxshi ifodalagan. Ramening „Aristotel aytgan hamma narsa yolgʻondir“ tezisi yangi Yevropa falsafasining boshlangʻich nuqtasi boʻldi. Ramet ixtirochilik sanʼati deb atagan mantiqiy asosli, amaliyotga yoʻnaltirilgan usul gʻoyasi bilan hayotdan uzilgan sxolastik mulohazalarga qarshi chiqdi. Usulni yaratish vositasi yangi mantiq boʻlib xizmat qilishi kerak edi, uning boshlanishi Rame oʻzining „Dialektika“ asarida rivojlantirildi. U oʻz davrining eng buyuk matematiklaridan biri boʻlgan, „Matematika kursi“ nomli yirik umumlashtiruvchi asar muallifi edi.
Bonaventure Deperier — Uygʻonish davrining eng original figuralaridan biri. U filolog va tarjimon boʻlib, Navarralik Margaretning kotibi boʻlib ishlagan. 1537-yilda u anonim ravishda satirik dialoglar kitobini nashr etdi — „Dunyo zarbi“. Kitob bid’at deb eʼlon qilindi va taqiqlandi. Deperrier „solih eʼtiqoddan murtad“ deb eʼlon qilindi, u Navarralik Margaret sudidan chetlashtirildi. Natijada, taʼqiblar uni oʻz joniga qasd qilishga olib keldi.
Deperrierning zamondoshi Etyen Dole yovuz ruhlar bilan aloqadorlikda ayblanib, ustunga yuborilgan baxtsizlarni himoya qildi. Sabablarni bilishni eng oliy yaxshilik deb hisoblab, Doulning oʻzi mavjud boʻlgan hamma narsa yuqori iroda bilan emas, balki „buning uchun zarur boʻlgan operatsion sabablar“ tufayli paydo boʻlgan degan xulosaga keladi. Bir muncha vaqt olijanob va badavlat kishilarning homiyligi Doleni inkvizitsiyadan qutqardi. Biroq, 1546-yilda u Platon tarjimasida ruhning oʻlmasligi haqidagi xristian taʼlimotiga zidlikda ayblangan. Dole sudlangan va ustunda yoqib yuborilgan. Yozuvchining taqdiri uning barcha kitoblarida oʻxshash edi.
Gumanizm[tahrir | manbasini tahrirlash]
Guillaume Bude.
Mashhur fransuz gumanistlaridan biri Jak Lefebr d’Etaple edi. U juda bilimli odam edi: ensiklopedist, filolog va faylasuf, ilohiyotchi, matematik, astronom. Florensiyada taʼlim olgan va oʻz vatanida matematiklar va kosmograflar maktabining asoschisi boʻlgan. XV asr oxiri — XVI asr boshlarida d’Etaple faylasuflar shohining anʼanaga koʻra muqaddaslangan hokimiyatiga yangicha qarash istagi bilan ajralib turadigan Aristotel asarlariga sharhlarni nashr etdi. 1512-yilda u Pavlus maktublariga sharhni nashr etdi, unda u nasroniylik taʼlimotining ota-bobolarining yozuvlarini tanqidiy tahlil qilish zarurligini asosladi. U Bibliyani fransuz tiliga tarjima qilgan (bu vaqtgacha u faqat lotin tilida mavjud edi), ammo bu tarjima Sorbonna tomonidan bid’atchi deb qoralangan. Aslida xayolparast va sokin gumanist boʻlgan Lefebr d’Etaple oʻz gʻoyalari amalda nimaga olib kelishi mumkinligini anglaganida, uning oqibatlaridan qoʻrqardi.
D’Etaple atrofida Injil matnlarini oʻrgangan xristianlik tarafdorlari, talabalar, ular orasida Fransiyadagi gumanistik harakatning etakchilaridan biriga aylangan filolog Guillaume Bude ajralib turardi. Dunyoqarashi keng inson matematika, tabiiy fanlar, sanʼat, falsafa, rim va yunon filologiyasini oʻrganishga katta hissa qoʻshgan. Uning „Pandektning 24 kitobi haqida mulohazalar“ asari Rim huquqi manbalarini filologik tahlil qilishga asos solgan. „Asse va uning qismlari toʻgʻrisida“ inshosida ikkita madaniyat — qadimgi va nasroniylik gʻoyasi ishlab chiqilgan. Fransiyaning shon-shuhratidan xavotirlanib, uning tanazzulga uchrashi uchun javobgarlikni hukmdorlar va nufuzli odamlarga yukladi. U hatto „Suverenga koʻrsatmalar“ kitobini ham yozgan. Bude tufayli Fontenbleoda kutubxona tashkil etildi, keyinchalik u Parijga koʻchirildi va Fransiya Milliy kutubxonasining asosiga aylandi. Budet qirol Frensis bilan koʻp va jiddiy suhbatlashdi, u oʻz taʼsiri ostida Parijda Qirollik kollejini — College de Franceni tashkil qildi. U yerda yunon, lotin va ibroniy tillari oʻrgatilgan.
Fransiyada gumanizmning rivojlanish davri qisqa boʻlib, uning yoʻllari tez orada tikonli boʻlib qoldi. Yevropada katolik reaksiyasi kuchaydi. XVI asrning 30-yillari oʻrtalaridan boshlab insonparvarlik yutuqlaridan qoʻrqib ketgan Sorbonna oʻz vakillariga qarshi chiqdi. Fransiya qirollik hokimiyati va saroyining gumanistlarga munosabati ham oʻzgarmoqda. Homiydan qirol hokimiyati erkin fikr taʼqibchisiga aylanadi. Quvgʻin qurbonlari yirik fransuz gumanistlari — Bonaventure Deperier, Etyen Dolet, Klement Marot edi.