Tavba kitobi


َﺮﱠﺧَﺄَﺗ ﺎَﻣَو َﻚِﺒْﻧَذ ْﻦِﻣ َمﱠﺪَﻘَﺗ ﺎَﻣ ُﻪﱠﻠﻟا َﻚَﻟ َﺮِﻔْﻐَﻴِﻟ


Download 0.51 Mb.
Pdf ko'rish
bet3/13
Sana30.05.2020
Hajmi0.51 Mb.
#111989
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   13
Bog'liq
Imom G'azzoliy. Ihyou ulumid-din. Tavba kitobi 181217152541


 َﺮﱠﺧَﺄَﺗ ﺎَﻣَو َﻚِﺒْﻧَذ ْﻦِﻣ َمﱠﺪَﻘَﺗ ﺎَﻣ ُﻪﱠﻠﻟا َﻚَﻟ َﺮِﻔْﻐَﻴِﻟ

 

 

"(Ey Muhammad) Alloh sizning oldingi va keyingi gunohlaringizpi mag‘firat qilishi uchun„" 



(Fath surasi, 2)

 deb boshlanuvchi oyatlari bilan o‘z habibini mukarram qildi. 

Alloh payg‘ambarining holi shu bo‘lsa, boshqalarning ahvoli qanday bo‘larkin? 

Agar sen aytsangki: "Qalbga bostirib keladigan tashvish va harakatlar nuqson sanaladi. Komillik 



esa nuqsondan holi bo‘lishdir. Alloh buyukligining moxiyatini yetarli anglamaslik ham bir nuqson ekani 

sir emas. Ma’rifat ziyodalashgani sayin kamolot darajasi ham yuksalib boradi. Nuqsondan komillik 

tomonga o‘tish - qaytish, qaytish va tavbadir. Lekin bular farz emas, fazilat-ku?! Tovba tar qanday 

holatda vojibdir, degan so‘z bilan u mutlaqlashyapti. Aslida, bunday ishlarda-chi tavba qilish vojib 

emas. Chunki shariatda komillikka yetish vojib qilinmagan.

  Har qanday holatda tavba qilish vojib, 



degan so‘zdan maqsad nima?"

 

Bilgilki, oldin aytilganidek, inson tabiati shakllanishdanoq shahvatlarga tobe’dir. Tavbaning 



ma’nosi shahvatlarni tark etish bilan cheklanmaydi. Balki, o‘tmishda bo’lgan ishlarni ham o‘nglash 

bilan tavba mukammal bo‘ladi. Shahvat borki, insonni bo‘ysundiradi. Xuddi tiniq oynani inson nafasi 

xira qilgani kabi, shahvatdan inson qalbiga zulmat yog‘iladi. Og‘izdan chiqayotgan dam ko‘zgu yuzini 

kir qilgani kabi shahvatlar zulmati qalbda to‘planib, to‘suvchi pardaga aylanadi. Alloh taolo aytadi: 



 َنﻮُﺒِﺴْﻜَﻳ اﻮُﻧﺎَآ ﺎَﻣ ْﻢِﻬِﺑﻮُﻠُﻗ ﻰَﻠَﻋ َناَر ْﻞَﺑ ﻼَآ

)

١٤

(

 

Ihyou ulumid-din. Tavba kitobi. Imom G’azzoliy 

 

 



www.ziyouz.com кутубхонаси 

13

 



"Yo‘q! Balki ularnnng dillarini o‘zlarining qilgan gunohlari qoplab olgandir"  (Mutaffifun 

surasi, 14).

 

Shahvatlarga tobe’ bo‘lish qusurini o‘nglash uchun kelajakda shahvatlardan kechishning o‘zi 



kifoya emas. Balki, qalbni qoplagan kirlardan ham xalos bo‘lish lozim. Ko‘zguning yuzidagi kirlarni 

artib tashlamas ekansan, uni xiralashtirayotgan nafasingni qanchalik ichga yutma, suvratingni tiniq 

ko‘rolmaysan. Ma’siyat va shahvatlardan qalbga zulmat cho‘kkani kabi, toat bilan, shahvatlarni 

so‘ndirish bilan qalbga nur yog‘iladi, ma’siyat zulmati toat nuri bilan mahv etiladi. Payg‘ambar 

alayhissalomning ushbu so‘zlari bunga ishoradir; 

"Yomonlikka uni

 yo’q qiluvchi yaxshilikni ergashtir" (Termiziy rivoyati). 

Demak, banda kaysidir xolatda savoblari vositasida gunohlar dog‘ini qalbidan ketkazmoqqa 

ehtiyols sezadi. Bu ehtiyoj qalbga, avvalo. o‘zining asliy sofligi va jilosini qaytaradi. So‘ngra tashqi 

sabablar ta’sirida so‘nish ro‘y bersa ham, poklik uzoq saqlanib qoladi. Ko‘zguni har xil iflosliklardan 

poklash ko‘zguga qarash kabi tez bitadigan ish emas. Bu muttasil va uzoq davom etadigan 

jarayondir. 

"Bu aytilganlar vojib deyilmaydi, balki u fazilat va komillikni talab qilishdir", degan so‘zingga 

kelsak, bilgilki. vojibning ikki ma’nosi bor: biri shar’iy fatvoga tegishli bo‘lib, unga hamma amal qilishi 

zarur. Bu shunday o‘lchovki, agar butun xalq u bilan mashg‘ul bo‘lsa, olam buzilmaydi. Bas, agar 

barcha odamlar zimmasiga Allohdan haqiqiy taqvo bilan qo‘rqish yuklanganida edi (xuddi 

payg‘ambarlarga yuklangaindek), odamlar tirikchilikni tark etib, dunyodan to‘la yuz o‘girgan 

bo‘lardilar. 

Bu esa oxir-oqibat taqvoning butunlay buzilishiga olib kelardi. Negaki, turmush-tirikchilik 

taqsimoti izdan chiqar ekan, biror kishining taqvo haqida o‘ylashga vaqti qolmaydi. Balki har bir kishi 

tikuvchilik, dehqonchilik, nonvoylik kabi ehtiyoj seziladigan ishlarga butun umrini sarflashi kerak 

bo‘ladi. Shu e’tiborga ko‘ra, bu darajalar vojib emas. 

Vojibning yana bir ma’nosi shuki, uni ado qilish orqali butun olamlar Parvardigoriga qurbat hosil 

qilinadi va siddiqlar orasida maqtalgan maqomga erishiladi. Bu maqomga yetish uchun albatta tavba 

vojibdir. Xuddi "nafl namozda tahorat vojib" deyilganidek. Ya’ni namozni niyat qilgan kishi tahoratlik 

holda namozga kiradi. Ammo kimki nuqsonga va nafl namozining fazlidan mahrum bo‘lishga rozi 

ekan, unga tahorat vojib emas. 

Bu gap xuddi "insonning mavjudligi uchun ko‘z, quloq, qo‘l, oyoq kerak", deganga o‘xshaydi. 

Ya’ni bu a’zolar komil inson bo‘lishni, o‘zining insoniyligi bilan foyda berishni, insoniyligi bilan baland 

martabalarga erishishni xohlovchi kishi uchun zarurdir. Ammo kimki faqat tirikligi bilan qanoatlanib, 

taxta ustiga tashlangan parcha go‘shtdek, uloqtirilgan lattadek bo‘lishga rozi ekan, bunday hayot 

uchun ko‘z, qo‘l, oyoq shart emas. 

Umumiy fatvoga daxldor vojiblar najotga, najot saodatga eltadi. Anbiyo, avliyo, ulamo va u 

zotlarga o‘xshaganlar najot sari intilib, o‘zlarining xohishiroda, histuyg‘ularini shu yo‘lga mosladilar. 

Shuning uchun ular dunyo lazzatlaridan to‘lig‘icha voz kecha bildilar. Hatto Iso alayhissalom toshni 

yostiq qilib yotishgacha borib yetdilar. "O’shanda shayton uning oldiga kelib, degan edi: 

 - Oxiratni deb dunyodan kechdingmi? 

 - Ha, nima bo‘libdi?! 

 

- Sening bu toshga suyanishing dunyodan ne’matlanish-ku! Nega boshingni yerga 



qo‘ymaysan? 

- Shunda Iso alayhissalom toshni uloqtirdi va boshini yerga qo‘ydi". 

Iso alayhissalomning - toshni uloqtirishi dunyodan huzurlanishni rad etish, bundan tavba qilish 

edi. Iso alayhissalom boshni yerga qo‘yish umumiy fatvoda vojib emasligini bilmasmidilar?! 

Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam egnilaridagi yangi ko‘ylaklari namozda 

xotirlarini mashg‘ul qilib qo‘yayotganini payqab, uni yechib tashlagan edilar. Kovushlariga bog‘langan 

yangi bog‘ich e’tiborini tortganida, yechib, o‘rniga eskisini bog‘laganlar. Nima, Allohning elchisi, 

ummatiga shariat yo‘lini ko‘rsatib bergan Muhammad sollallohu alayhi vasallam shariatda bu ishning 

vojib emasligini bilmasmidilar? Juda yaxshi bilar edilar. Bilgan hollarida tark etish vojib bo‘lmagan 

narsani tark etib, tavba qildilar. Chunki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bu ishning qalbda 



Ihyou ulumid-din. Tavba kitobi. Imom G’azzoliy 

 

 



www.ziyouz.com кутубхонаси 

14

o‘chmas iz qoldirishini, bu iz va’da qilingan maqomi mahmudga yetishdan to‘sajagini ich-ichidan 



anglar edilar, 

Abu Bakr Siddiq (Alloh undan rozi bo‘lsin) ichgan sutida shubhaga bordi. So‘ng barmog‘ini 

bo‘g‘zigacha tiqib, sutni qayt qilib tashladi. Hatto joni chiqib ketay dedi. Nima, Abu Bakr Siddiqday zot 

shu shubhali narsani bilmasdan yeb yo ichib qo‘yganida, buning uchun gunohkor bo‘lmasligidan, 

fiqhiy fatvoda uni qayt qilish vojib emasligidan bexabarmidi? Agar xabardor bo‘lsa, nega bu ishdan 

tavba qildi? 

Bu Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhuning ko‘ksiga chuqur o‘rnashgan sirdir. Shu sir unga 

umumiy fatvoning yo‘rig‘i boshqaligini, oxirat yo‘lining xatarini siddiqlargina anglashini ayon etadi. 

Sahobalar Allohni, Allohning xalqini, Allohning yo‘lini. Allohning "makri"ni, "Alloh" deb aldanib 

qolishning yashirin jihatlarini bilguvchi, taniguvchi zotlar edilar. 

Dunyo hayoti seni aldab qo‘yishidan bir martagina saqlan! Tilingda "Alloh" deb, dilingda 

shaytonga aldanib qolishdan ming-ming marta saqlan! 

Bu sirlarning xush bo‘ylaridan bahramand bo‘lgan kishi Alloh taolo yo‘lidagi solih banda uchun 

samimiy tavbaning naqadar lozimligini yaxshi biladi. Samimiy tavba solih bandaga doimiy hamrohdir. 

Agar u Nuh alayhissalom umricha yashasa ham, har olgan nafasida shu tavba bilan birgadir. 

Abu Sulaymon Doroniy ushbu so‘zida haq edi: "Oqil kishi umrining qolgan qismiga emas, balki 

toatsiz o‘tgan umri uchun yig‘lasa edi, bu yig‘i uning o‘limigacha davom etgan bo‘lardi. Ajabo, inson 

o‘z umrining johillik bilan kechgan qismiga nazar solsa, qolgan qismini qanday kutib olarkan?" 

Ya’ni oqil kishi nodir bir javharga ega bo‘lsayu, uning bir qismini hech foydasiz zoe’ qilsa, 

shubhasiz u buning uchun yig‘laydi. Agar bu zoe’ qilish uning halokatiga sabab bo‘lsa, yig‘i yanada 

dahshatliroq tus oladi. Umrning har bir soati, balki har bir nafas nodir javhar yanglig’ bebahodir, hech 

narsa uning o‘rnini bosolmaydi. Chunki u abadiy shaqovatdan qutqarib, abadiy saodat sari eltadigan 

imkondir. Shunday ekan, bundan ham nodirroq javohir bo‘lishi mumkinmi?! 

Agar bu nodir javharni g‘aflat og‘ushida zoe’ qilsang, ochiq ziyon ko‘rasan. Agar uni gunoh 

yo‘lida sarflasang, sharmandali halok bo‘lasan. Gunohlaring uchun haligacha yig‘lamayotgan 

ekansan, bu holat nodonliging tufaylidir. Gunohlaringni anglamayotganing har qanday gunohdan 

og‘irroq gunohdir. Jaholat shunday musibatki, unga yo‘liqqan kishi o‘zining musibat egasi ekanini 

bilmaydi. Negaki, g‘aflat uyqusi uni bilishdan to‘sadi. 

Odamlar uyqudadirlar, o‘lgach uyg‘onadilar. Ana o‘sha paytda har bir muflisning nochorligi, har 

bir musibat egasining halokati ochilib qoladi. Xatolarni tuzatish uchun berilgan imkon tugaydi. 

Oriflardan biri deydi: "O’lim farishtasi (unga Ollohning salomi bo‘lsin) bandasiga ko‘rinib: "Bir 

soatlmk umring qoldi, uni bir daqiqaga ham uzaytirolmaysan", desa, banda afsus va nadomat bilan 

shunday hasrat chekadiki, o‘sha qolgan bir soatini tavbalarg‘a to‘la, xatolari o‘nglangan boshqa bir 

soatga almashtirish uchun borini, agar butun dunyo uniki bo‘lsa, barcha-barchasini sarflag‘an bo‘lardi. 

Lekin qani bunga yo‘l topolsa!" Alloh taoloning oyatlari ham shu ma’nolarga ishorat qiladi: 

 َنﻮُﻬَﺘْﺸَﻳ ﺎَﻣ َﻦْﻴَﺑَو ْﻢُﻬَﻨْﻴَﺑ َﻞﻴِﺣَو

 

 

"…ular bilan o‘zlari istaydigan narsaning (ya’ni iymon keltirib, do‘zax azobidan qutulib 



qolishining) o‘rtasi to‘sib qo‘yildi" (Saba’ surasi, 54). 

 ﻰَﻟِإ ﻲِﻨَﺗْﺮﱠﺧَأ ﻻْﻮَﻟ ِّبَر َلﻮُﻘَﻴَﻓ ُتْﻮَﻤْﻟا ُﻢُآَﺪَﺣَأ َﻲِﺗْﺄَﻳ ْنَأ ِﻞْﺒَﻗ ْﻦِﻣ ْﻢُآﺎَﻨْﻗَزَر ﺎَﻣ ْﻦِﻣ اﻮُﻘِﻔْﻧَأَو

َو َقﱠﺪﱠﺻَﺄَﻓ ٍﺐﻳِﺮَﻗ ٍﻞَﺟَأ

 َﻦﻴِﺤِﻟﺎﱠﺼﻟا َﻦِﻣ ْﻦُآَأ

)

١٠

(

 ُﻪﱠﻠﻟاَو ﺎَﻬُﻠَﺟَأ َءﺎَﺟ اَذِإ ﺎًﺴْﻔَﻧ ُﻪﱠﻠﻟا َﺮِّﺧَﺆُﻳ ْﻦَﻟَو

 َنﻮُﻠَﻤْﻌَﺗ ﺎَﻤِﺑ ٌﺮﻴِﺒَﺧ

)

١١

(

 

 

"Sizlarning  (har)  biringizga o‘lim kelib, u: "Parvardigorim, meni ozgina muddatga 

(hayotda) qoldirsang, men xayr-sadaqa qilib, solih (banda)lardan bo‘lsam", deb qolishdan ilgari 

— Biz sizlarga rizq qilib bergan narsalardan infoq-ehson qilingiz! Alloh biron jonni ajali kelgan 

vaqtida (vafot ettirmasdan) qoldirmas" (Munofiqun surasi, 10—11). 

Oyatdagi "alajalul qarib", ya’ni "ozgina muddat" so‘zining tafsirida aytiladi: "Parda ko‘tarilar ekan, 



Ihyou ulumid-din. Tavba kitobi. Imom G’azzoliy 

 

 



www.ziyouz.com кутубхонаси 

15

banda o‘lim farishtasiga; 



— Ey Malakul-mavt, bir kungina muhlat ber, Rabbimga yuzlanib kechirim so‘ray, gunohlarimdan 

tavba qilay, nafsim uchun bir solih amal hozirlay, — deydi. 

Shunda Malakul mavt aytadi: 

— Kunlarni tugatding, kun qolmadi. 

— Loaqal bir soatgina muhlat ber. 

— Soatlar bitdi, endi soat yo‘q". 

Bas, tavba eshigi unga yopiladi. Jon g‘arg‘araga keladi, so‘nggi nafas bo‘g‘izda titraydi, g‘ussaga 

to‘la noumid ko‘zlar umrning zoe’ ketganidan achchiq nadomat va so‘ngsiz hasrat ila jovdiraydi. Bu 

holatlar zarbidan iymon iztirob chekadi. 

So‘nggi nafaslarda Allohdan rahmat yetib, jon tavhid bilan chiqsa, naqadar go‘zal xotima! Alloh 

asrasin, taqdirda badbaxtlik bitilgan bo‘lsa, jon shak-shubha va iztirob bilan chiqadi. Bu juda yomon 

xotima! Xuddi ushbu oyatlarda aytilganidek: 



 ُﺖْﺒُﺗ ﻲِّﻧِإ َلﺎَﻗ ُتْﻮَﻤْﻟا ُﻢُهَﺪَﺣَأ َﺮَﻀَﺣ اَذِإ ﻰﱠﺘَﺣ ِتﺎَﺌِّﻴﱠﺴﻟا َنﻮُﻠَﻤْﻌَﻳ َﻦﻳِﺬﱠﻠِﻟ ُﺔَﺑْﻮﱠﺘﻟا ِﺖَﺴْﻴَﻟَو

َﻟوُأ ٌرﺎﱠﻔُآ ْﻢُهَو َنﻮُﺗﻮُﻤَﻳ َﻦﻳِﺬﱠﻟا ﻻَو َنﻵا

 ﺎًﻤﻴِﻟَأ ﺎًﺑاَﺬَﻋ ْﻢُﻬَﻟ ﺎَﻧْﺪَﺘْﻋَأ َﻚِﺌ

)

١٨

(

 

 

"Mudom gunoh ishlar qilib yurib, qachonki (birovlariga) o‘lim kelganida: "Endi tavba 



qildim" deydigan va kofir holda o‘lib ketadigan kimsalarning tavbalari qabul qilinmas. Ular 

uchun alamli azobni tayyorlab qo‘ygavmiz" (Niso surasi, 18) 

إ

 َﻚِﺌَﻟوُﺄَﻓ ٍﺐﻳِﺮَﻗ ْﻦِﻣ َنﻮُﺑﻮُﺘَﻳ ﱠﻢُﺛ ٍﺔَﻟﺎَﻬَﺠِﺑ َءﻮﱡﺴﻟا َنﻮُﻠَﻤْﻌَﻳ َﻦﻳِﺬﱠﻠِﻟ ِﻪﱠﻠﻟا ﻰَﻠَﻋ ُﺔَﺑْﻮﱠﺘﻟا ﺎَﻤﱠﻧِ



 ﺎًﻤﻴِﻜَﺣ ﺎًﻤﻴِﻠَﻋ ُﻪﱠﻠﻟا َنﺎَآَو ْﻢِﻬْﻴَﻠَﻋ ُﻪﱠﻠﻟا ُبﻮُﺘَﻳ

)

١٧

(

 

 

"Albatta, Alloh tavbalarni qabul qilish faqat biror gunohni nodonlik bilan qilib qo‘yib, 



so‘ngra darhol tavba qiladigan kishilar uchundir" (Niso, 17-oyat). 

Ya’ni xato qilgan zahoti xatodan pushaymon bo‘lish, xatoning izini darhol bir yaxshi ish bilan 

yuvish lozim. Toki xatolar to‘planib, qalbda o‘chmas iz qoldirmasin, shuning uchun ham Rasululloh 

sallallohu alayhi vasallam: "Yomonlikka uni yo‘q qiluvchi yaxshilikni ergashtir", deganlar. Shunindek, 

Luqmoni Hakim ham o‘g‘liga aytganlar: "Ey o‘g‘lim, tavbani kechiktirma! Chunki o‘lim kutilmaganda 

keladi. Kim tavbani kechiktirib, najotga shoshilmas ekan, ikkita katta xatar ichida qoladi. Bittasi, 

gunohlar zulmati to‘planmb, qalbni to‘la qoplaydi, so‘ng uni muhrlab tashlaydi. Gunoh muhrlangan 

qalbdan o‘chmaydi. Ikkinchi xatar shuki, kasallik yoki o‘lim tavbadan ilgari kelib, xatolarni o‘nglash 

uchun vaqt qolmaydi". 

Xabarda kelganidek: 

"Jahannam ahli qichqirig‘ining aksari tavbani kechiktirishdandir". (Ya’ni jahannam azobiga 

chidayolmay baqirayotganlarning ko‘ptchiligi tavbani kechiktirgan kishilardir.)

 

Kim Alloh huzuriga sog‘lom qalb bilan borar ekan, najot topadi. Qalb Alloh taolodan bandasiga 



berilgan omonatdir. Umr ham Allohning omonati. Shuningdek, toatga sabab bo‘luvchi barcha narsalar 

omonat. Kimki omonatga xiyonat qilib, tavba qilmasa, xatarli jazoga yo‘liqajak. 

Oriflardan biri deydi: "Alloh taoloning bandasiga tegishli ikkita siri bor. Ulug‘ va qudratli zot ilhom 

yo‘li bilan bu sirlarni bandasiga bildirgan. Avvalgisi shuki, bola ona qornidan chiqar ekan, unga aytadi: 

"Bandam, pok va toza holda seni dunyoga keltirdim, umringni senga ishonib topshirdim, omonatga 

berdim. Bas, omonatni qanday saqlashingni o‘yla, ro‘baro‘ bo‘lursan!" Keyingisi shuki, ruh bandadan 

chiqyotganida Alloh taolo aytadi: "Bandam, ishonib topshirgan omonatimni nima qilding? Ahdga ko‘ra, 

Menga ro‘baro‘ bo‘lguningcha uni saqlay oldingmi? Agar omonatimni saqlagan bo‘lsang, ahdimga 

vafo qilib, mukofot bilan qarshilayman. Agar omonatimga xiyonat qilgan bo‘lsang, omonatni talab 

qilib, jazo bilan kutib olaman". Alloh taoloning ushbu so‘zlari bunga ishoradir: 



 ْﻢُآِﺪْﻬَﻌِﺑ ِفوُأ يِﺪْﻬَﻌِﺑ اﻮُﻓْوَأَو ْﻢُﻜْﻴَﻠَﻋ ُﺖْﻤَﻌْﻧَأ ﻲِﺘﱠﻟا َﻲِﺘَﻤْﻌِﻧ اوُﺮُآْذا َﻞﻴِﺋاَﺮْﺳِإ ﻲِﻨَﺑ ﺎَﻳ

 

 

"Allohga tavba qiling. Shunda men ham ahdga vafo qilaman..." (Baqara surasi, 40) 



Ihyou ulumid-din. Tavba kitobi. Imom G’azzoliy 

 

 



www.ziyouz.com кутубхонаси 

16

َو ْﻢِﻬِﺗﺎَﻧﺎَﻣﻷ ْﻢُه َﻦﻳِﺬﱠﻟاَو



 َنﻮُﻋاَر ْﻢِهِﺪْﻬَﻋ

)

٨

(

 

 

"Ular  (ya’ni mo‘minlar) o‘zlariga ishonilgan omonatlarga va bergan ahdu paymonlariga 



rioya qiluvchi kishilardir" (Mo‘minun surasi, 8). 

 

Shartlar to‘liq bo‘lganida tavbaning shubhasiz maqbulligi 

Bilgilki, agar "qabul" (qabul bo‘lish) so‘zining ma’nosini fahmlasang, har qanday sahih tavbaning 

maqbul ekaniga shubhang qolmaydi. Qur’on nurlaridan quvvat olib, basirat ko‘zi bilan ko‘ruvchilar 

biladilar: har qanday salim qalb Alloh huzurida maqbuldir; oxiratda Alloh taologa qo‘shni — yaqin 

bo‘lish saodati bilan ne’matlangandir; Alloh taoloning diydoriga boqiy ko‘z bilan nazar solishga 

hoz1fdir. Qalb aslan salim yaratilishi, har bir chaqaloq islomiy fitratda dunyoga kelishi, keyinchalik 

gunohlar g‘ubori va zulmati qalb salomatligini yemirishi ularga ma’lum. Ular biladilar: nadomat o‘ti 

gunohlar g‘uborini .kuydirib kul qiladi, yaxshi amallar nuri yomon amallar zulmatini qalbning yuzidan 

sidirib tashlaydi, 

Kir quyqasi sovunning ko‘pirtirishiga, tun sharpasi Kuyosh yog‘dusiga dosh berolmaganidek

ma’siyatlar zulmati  savob amallar nuriga toqat qilolmaydi. Bu dunyo sultonlari kir ko‘ylakni libos 

o‘rnida qabul qilmas ekan, nechun butun olamlar rabbi bo‘lgan Alloh taolo qoraygan qalbni o‘ziga 

qo‘shni — yaqin bo‘lishga munbsib bilsin?! * Iflos yumushlarda ishlatilgan libos kir bo‘lgani kabi 

shahvatlar yo‘lida ishlatilgan qalb ham kirlanadi. Kirini ketkazib, toza qilish uchun libosni issik suvda 

sovun bilan yuvish lozim. Qalb esa, tavba ko‘z yoshlari va nadomat o‘ti bilan govilsaptna, bunday 

kirg‘uborlardan poklanadi. Har qanday toza libos yoqimli bo‘lganidek, qalb ham po kiza bo‘lsagina 

maqbuldir. Tozalik va poklash sizning zimmangizda. Qabul esa taqdiri azaliyda bitib qo‘yilgan, Alloh 

taolo huzuridan beriladigan ne’matdir. Ulug‘ va qudratli Alloh uni o‘z kalomida "falah" (najot) deb 

nomladi: 



 ﺎَهﺎﱠآَز ْﻦَﻣ َﺢَﻠْﻓَأ ْﺪَﻗ

)

٩

(

 

 

"Darhaqiqat, uni (qalbni) poklagan kishi najot topdi" (Vash-Shams surasi, 9). 

Qalb ma’siyatdan va toatdan bir-biriga zid ta’sirlar oladi. Jaholat zulmat lafzi bilan 

sifatlanganidek, ma’siyatdan olingan ta’sirga ham zulmat sifatini berish mumkin. Shuningdek, ilm nur 

lafzi bilan sifatlanganidek, toatdan olingap ta’sirga nur sifati beriladi. Nur va zulmat qaramaqarshi 

ikkita xilqat bo‘lgani uchun ularning orasini zaruriy ziddiyat ajratib turadi. Demak. o‘zaro zid bo‘lgan 

nur va zulmatning birlashuvi tasavvurdan yiroqdir. 

Kimki mana shu aytilganlarni ko‘z bilan ko‘rgandan so‘ng hosil bo‘ladigan bilishdan kuchliroq 

deb tan olingan ma’rifat bilan, ya’ni moddiy emas, ma’naviy vositalar bilan anglamas ekan, u go‘yo 

dinning mag‘zini qo‘yib, po‘stini olgak kishiga o‘xshaydi. U kishi dinning o‘ziga emas, uning 

nomigagina bog‘langan. Qalbi dinning haqiqatini, hatto o‘z nafsining haqiqatini, uning sifatlarini 

bilishdan to‘silgandir. O’z nafsini tanimagan kishi boshqani qanday tanisin? 

Uzoq vaqt davomida yig‘ilib, libosning to‘qimalarigacha singib ketgan kirlarni shunchaki sovun 

yordamida chayish bilan ketkazib bo‘lmaydi. Sovun bunday yopishqoq kir — dog‘larni butkul 

ketkazishga qodir emas. Bu xuddi gunohlar yig‘ilib, ichkarini zang qoplab, qalbning muhrlanib 

qolishiga o‘xshaydi. Muhrlangan qalb toatga kaytish neligini, tavba qilish nimaligini bilmaydi. 

Bunday qalb egasi ba’zan tilida "tavba qildim", deydi, Bamisoli, matoii oqqa bo‘yovchi kishi til 

uchida "ko‘ylakni yuvdim", deganidek. Aslida bu bilan libos poklanmaydi. To libosga o‘rnashgan kir-

dog‘ uning ziddi bo‘lgan narsani qo‘llab poklanmagunicha, libos o‘zining asl sifati poklikka 

qaytmagunicha bu hol davom etaveradi. Bu tavbadan yuz o‘girish holatidir. Bu holat bizga begona 

emas. Dunyoga quchog‘ini to‘la ochib, Allohdan batamom yuz o‘girgan kishilarning barchasida bu 

holni kuzatish mumkin. 

Tavbaning qabul bo‘lishi xususida aytilgan bu gaplar basirat egasi bo‘lgan kishilarga kifoyadir. 

Shunday bo‘lsa ham oyatlar, xabarlar va asarlarni naql qilish, bilish bilan ularni tasdiqlaymiz. Negaki, 

har qanday jiddiy kuzatuv, jiddiy mulohazaga Kitob va sunnat guvoh bo‘lmas ekan, u ishonchsizdir. 

Alloh taolo aytadi: 



Ihyou ulumid-din. Tavba kitobi. Imom G’azzoliy 

 

 



www.ziyouz.com кутубхонаси 

17

 َنﻮُﻠَﻌْﻔَﺗ ﺎَﻣ ُﻢَﻠْﻌَﻳَو ِتﺎَﺌِّﻴﱠﺴﻟا ِﻦَﻋ ﻮُﻔْﻌَﻳَو ِﻩِدﺎَﺒِﻋ ْﻦَﻋ َﺔَﺑْﻮﱠﺘﻟا ُﻞَﺒْﻘَﻳ يِﺬﱠﻟا َﻮُهَو



)

٢٥

(

 

 

"U (Alloh) bandalaridan tavba-tazarrupi qabul qiladigan, yomonliklarni avf etadigan va 



qiladigan ishlaringizni biladigan zotdir" (Sho‘ro, 25). 

 ِﻢﻴِﻠَﻌْﻟا ِﺰﻳِﺰَﻌْﻟا ِﻪﱠﻠﻟا َﻦِﻣ ِبﺎَﺘِﻜْﻟا ُﻞﻳِﺰْﻨَﺗ

)

٢

(

 يِذ ِبﺎَﻘِﻌْﻟا ِﺪﻳِﺪَﺷ ِبْﻮﱠﺘﻟا ِﻞِﺑﺎَﻗَو ِﺐْﻧﱠﺬﻟا ِﺮِﻓﺎَﻏ

 ِلْﻮﱠﻄﻟا

 

 

"(Ushbu Qur’on) qudratli va bilguvchi, gunohni magfirat qilguvchi, tavba-tazarruii qabul 



qilguvchi, azobi qattiq va in’om-ehson egasi bo‘lmish Alloh tomonidan nozil qilingan Kitobdir" 

(G’ofir surasi, 2 — 3).

 

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: 



"Albatta, ulug‘ va qudratli Alloh, to quyosh mag‘ribdan chiqadigan kun kelgunicha kechadan 

kunduzga qadar, kunduzdan kechaga qadar tavbaga qo‘l ochadi" (Muslim rivoyati). 

"Tavbaga qo‘l ochish"dan murod tavbani xohlamoqdir. Ya’ni Alloh taolo bandasining tavba 

qilishini istaydi. Istak qabulni taqozo etadi. Kishi biron narsani istamasa, uni qabul qilishi ham 

mumkin, qabul qilmasligi ham mumkin. Lekin istasa, albatta qabul qiladi. 

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: 

"Agar ko‘kka yetgudek gunohlar qilib, keyin xatolaringizdan pushaymon bo‘lsangiz, albatta Alloh 

tavbangizni qabul qiladi" (Ibn Moja rivoyati). 

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Banda gunoh qiladi, keyin shu gunohi tufayli jannatga 

kiradi",  - dedilar. "Bu qanday bo‘ladi, ey Rasululloh?" deb so‘rashdi. "Sodir etgan gunohi doimo 

o‘zining ko‘z o‘ngida turadi. Gunohdan tavba qiladi, undan qochadi, hatto jannatga kiradi"- dedilar 

Nabiy alayhissalom (Ibn Muborak rivoyati). 

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam yana aytadilar; "Gunohning kafforati pushaymonlikdir" 

(Ahmad, Tabaroniy, Bayhaqiylar rivoyati).

 

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: "Gunohdan tavba qiluvchi kishi gunohi yo‘q kishi 



kabidir". 

Rivoyat qilinishicha, bir habashiy janob Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan: "Ey 

Allohning rasuli, men fahsh ishlar qilgan edim, endi tavba qilishim kerakmi?"- deb so‘radi. "Ha", - 

dedilar Sarvari olam. U asta yura boshladi, so‘ng orqasiga qaytib, yana so‘radi: "Ey Allohning rasuli, u 

ishlarni qilganimda Alloh meni ko‘rib turganmidi?" "Ha", - dedilar yana Nabiy sollallohu alayhi 

vasallam. Shunda habashiy chinqirib yubordi va o‘sha zahoti jon taslim qildi". 

Rivoyat qilinishicha, Alloh taolo iblisni la’natlagan paytda mal’un iblis Alloh taolodan muhlat so‘radi. 

"Qiyomatgacha senga muhlat berdim", - dedi ulug‘ va qudratli Zot. "Ulug‘ligingga qasamki, — dedi 

Iblis, — to joni jasadini tark etmagunicha, Odam farzandlarining qalbidan chikmayman". 

"Ulug‘ligmm va buyukligimga qasamki, dedi ulug‘ va buyuk Zot, to ruhi tanasida ekan, bandalarim 

uchun tavba eshigi ochiqdir" (Ahmad, Abu Ya’lo, Hakim rivoyati, sahih). 

Bunday xabarlarni ko‘plab keltirish mumkin. 

Endi asarlarga quloq tutaylik. .. . ,. 

Said ibn Musayyab Alloh taoloning:  



Download 0.51 Mb.

Do'stlaringiz bilan baham:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   13




Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling