Ўткир ҳошимов наср бўстони изтироб ҳикоялар тошкент Езувчи* нашриёти

валги Раис бува қамалиб кетди, уч йил бўлди: пахта- 
ни қўшиб ёзган экан) мажлис қилди. Хўб ақлли гап- 
лар айтди (Айтадиям-да, ёш, ўқимишли). Кўриб ту- 
рибсизлар, биз томонларда тугилиш.кўпайиб кетяпти, 
деди, ҳар битта оилага ўн беш сотихдан томорқани 
қаердан топамнз, пахтага ер етмаяпти-ку, деди. Хул- 
лас, аён бўлдикн, Россиянинг ноқоратупроқ ерлари 
«ўтюрак» деҳқонларни, иложи бўлса ёшларнн кутиб 
ётган эмиш.
Валижон тушмагур шу гапни эшитди-ю, патагига
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

қурт тушиб қолди. Муяссар «кетма*, деб уввало ялин- 
са ҳам кўнмади. «Тушунсангизчи, ая, ўз ҳолимга қў- 
йинг, ёш бола эмасман»,— деди.
Дадаси ёншш олди (Ҳар қалай эркак-да) Боланн 
ўз ҳолига қўй, онаси, раис бир нимани билмаса гапир- 
манди, деди.
Валпжон бнр йилчадан кейин кеч кузакда тўсатдан 
келиб қолди. Отпускага. Қаранг, Муяссар ўғлини та- 
нимай қолса денг... Соқол қўйган... Бошида телпак... 
галатироқ бўлнб қолган. Камгапми-ей, одамовнми-ей... 
Икки марта сипглисининг мозорига бориб-келди-да, 
тагин йўлга отланиб қолди. Уша куни дадасига дили- 
ни ёрди: «Хўроз ҳамма ерда бир хил қичқираркан, ҳеч 
ким бизни қучоқ очиб кутиб олгани йўқ, деди. Узлари- 
нинг туриш-турмуши яхши бўлса қишлогини ташлаб 
қочармиди, жонимга тегди, баҳорда қайтиб кела- 
ман», — деди. Отаси гапини маъқуллади: «Тентираб 
юрма бегона юртларда! Келавер, очингдан ўлсанг мен 
кафил».
— Уппнгда ис борми, онаси?
Хаёл суриб ётгзн Муяссар эри томон илкис ўгири- 
лади.
— Ухламадингизми?... Улсин... кўмирхонага кир- 
сам, яккаш кукун қопти. — У бир зум жим ётади-да,