Тошкент «Янги аср авлоди»

эди. Хотинлар бирла мушоираси ғоят даражада куп эди. Андек 
таърифу тавсифни эшитган қизларни никоҳлаб олиб, бир кеча 
ётиб, талоқ цилур эди. Ҳаттоки, Кобул шаҳзодаси Шохь Замон, 
Ҳисор волийси Саййидбш/, Шаҳрисабз волийси Соди
қбий
ва 
бошка акобиру аъёни вилоятларига шул тариқа муомалалари 
кўп бўлди. Аҳли илм ва талабага муҳаббат ва суҳбат айлаб, 
аларга закот бериб, ихтилот айлаб, даре этмакка рағбат қилиб, 
ўз арки ўрдаларида вақти муайянларда толиби илмларга даре 
этмак ва улар бирла мажолисот ва китобхонлик қилмак бирла 
машғул бўлур эди.
Тақарруб ва тараққий талабида зурафо ва азкиялардин 
Маҳмуд Ғаний демак ила маъруф мулло Абдулазиз ибн Абдул- 
ғаний ва Мулло Ҳожибой ибн Сафар ал-Муҳаммадий ва 
Мўминхўжа Вобкандий ва мулло Ҳусниддин ибн Башир Туф- 
торий ва мулло Абдулғаффор ибн Саид аш-Ширвоний ва бу­
ларга ўхшаш зотлар ҳузурларида дарехон ва истимоъ қилиб, 
халқи кассир жамъ бўлуб, илм ва фазл бирлан машҳур эди. Холи 
ҳаётида бир кичикроқ Мадраса бино қилиб, мадрасаи Амир ва 
Олийча демак ила машҳурдир. Онинг асрида савдогарлардин 
мулло Турсунжон ном бир зот 1220/1805-нчи санада Бухорода 
бир катта мадрасага шуруъ айлаб, итмомига умри вафо кил-

---

май, амирни васий қилиб, итмомига еткузулди. Доимо уч нимар- 
сага афсусу надомат қиламан, бири, гуе Хўжа [Жунайдуллоҳ 
Ҳозиқ]ни ўлдурғонимға, Мулло Насриддин ал-Қурсовий илан 
Хўқанд хонининг 
сараскари
 Ражаб [қўшбеги] Ғалчани ўлдурга- 
нимга деганлигин нақл қилур эдилар. Қозийи калон Мавлавий 
амирни вафотидин кейин амири Саъид таъбири илан шаҳарлар- 
да ҳам бу исм ила мазкур бўлуб, баъзи хатиблар «аллоҳума ар-