Тошкент «Янги аср авлоди»

 ул шаноатидин поку тоза маҳз амирнинг раъйи ва савоб- 
диди ила бўлған эди.
Ғолиб ул-авқот истеъмол қилган муҳрцда «ал-ҳукму би-л- 
адли» ва ўзи номидин сикка қилмай, тангаларнинг бир тарафи- 
д а «амир Ҳайдар оқибат маҳмуд» ва бир тарафида «зарби Бу- 
хоройи Ш ариф» ва санаси мунаққаш эди. Асрида Ҳиндистон 
савдогарларидин Баҳриддин ном зот бир кичикроқ мадраса 
бино қилди. Ва андин бошқа би р неча кичик мадрасалар бино 
бўлинди. Вафотидин кейин ёлғуз бир ўғли қолиб, ораларида 
улфатсизликдин баъзи фитна ва фасодпар вутдгьига боис ва са­
б аб бўлинди. Ацдин кейин ўғли ва валиаҳди амир Музаффар 
подшо^ бўлди. М узаффар отасининг асрида Карминага волий 
бўлуб, Зарафшон дарёсининг қалъаи Бус тарафига оқизиб, ян- 
гидин ани ва атрофини о б о д ва маъмур қилди. Лекин Қарокул 
заминларидин сув мунқатиъ бўлуб, кўп зироатгоҳларнинг ха­
р о б бўлмоғига сабаб бўлицди. Абдумалик ном бир ўғли Қар- 
шига волий эди, отасига мухолифат ва мунозиат қилғони учун 
мамлакатдин бадарга ва ғурбатига сабаб бўлди. А бдулфаттоҳ 
ном ўғли Питроград шаҳрига бор и б қайтди. Амир М узаффар 
Хўқанд ишларига бир неча мартаба футур ва ихтилол етган 
вақтда Худоёрхонга иноат тариқасида аскари илан Хўқандга 
бори б кириб, хутбаларда номини зикр қилдируб, Бухорога ру- 
жуъ қилди ва Ҳ исор шаҳрини забт ва истило қилиб, волийси 
Абдулкаримбинни қатл қилди. Русиялар билан Эржар/Эгри- 
жар ва Самарканд мағлубияти Б ухоро мамлакатининг сарҳади 
Каттақўрғон чегарасидан тайинлаб, мусолаҳа қилишиб, Руси­
ялар ила сулҳ ва дўсглик робитасида туруб, тўртинчи сафар 
ойида, жумъа куни 1303-нчи санаи ҳижрийда [12 ноябрь 1885 
йили, 67 ёшда Ялтада] вафот қилиб, ўрнига валиаҳд ва вориси