Mirach Chag'ri Oqtosh
Hammasi o'tib ketadi, ammo shu bilan birga
inson ham tugab boradi
Bizga kerak bo'lgan
paytlari hech kim yonimizda
yo'q edi. Hayotimizning eng qorong'u ko'chalariga
yolg'iz
o'zimiz
kirdik.
Ustimizga
yopirilib
kelgan
dardlar bilan yolg'iz
o'zimiz
kurashdik.
O'zdemir
Asafning "Men
dardlashishni istab, o'zimni
devorlarga
urgan kechalarimda siz yonimda yo'q edingiz!"
degan
vaziyatlarni bir o'zim iz yengib o'tdik. Yerga yiqilganimizda
hech qachon qo'limizdan Tiltib, oyoqqa turg'izadigan
bir mehribonimiz bo'lmadi.
Aksincha, bizni do'st deb
bilganlarimiz oyog'imizdan chaldi. Biroz alamli, ammo biz
uchun "do'st” degan ibora faqat kitoblarda qoldi.
Hayotimizning eng og'ir
damlarida bizga kerak
bo'lgan insonlar yonimizda bo'lmagani kabi, ba'zan, hatto
o'zimiz ham o'zimizni og'ir vaziyatlardan qutqarmadik.
Ammo nima bo'lganda ham oxiri hammasini yengib o'tdik.
Va oxiri shunday xulosaga keldik: hammasi o'tib ketadi...
Hatto toqatim yetmaydi, degan narsalarimiz ham kim bilan
birga bo'lmaylik, qayerda bo'lmaylik baribir o'tib ketadi.
"Men usiz yasholmayman!" deysan, ammo hammadan a'lo
yashaysan. "U bo'lmasa, hatto nafas ham ololmayman!"
deysan, ammo usiz ham hamma narsani eplaysan. To'rt
kunlik dunyoda hamma narsaga o'rganasan.
Bir qancha
yo'qotishlardan so'ng yolg'iz o'zing qolganingda, aslida, bu
hayotda hech kim hech narsaga
arzimasligini va hamma
115
