TSalomatlik diagnostikasi

tSalomatlik diagnostikasi.
Umumiy salomatlik holatini, kasallikning sabablarini aniqlashga imkon beradi (aytmoqchi, ular juda farq qiladi ... karmadan tortib to teskari va turli sehrli hazillar uchun, ishning og'irligiga qarab) va yo'llarini. salomatlik va energiyani tiklash.
Biror kishi zararni tashxislash uchun kelgan paytlar bor va u, masalan, qorin bo'shlig'ida salbiy energiya to'planadi. Keyin siz uning sog'lig'iga e'tibor berishingiz va jarrohga maslahat uchun borishi kerakligini aytasiz, chunki jismoniy tananing o'zi endi shifokor yordamisiz tiklanishni boshdan kechira olmaydi.
DEIR darslarini olganlar doimo chakralar, maydonlar va auralarning sog'lig'i va holatini tashxislashga e'tibor berishadi. Menimcha, salomatlik holatini ko'rish uchun energiya sarflash juda mantiqsiz. Bu yerda yaxshi rivojlangan tibbiyot, diagnostika usullari, laboratoriyalar, apparatlar mavjud. Ularga diagnostika qilishlariga ruxsat bering. Ammo muammo tananing ma'lum bir qismida to'planganligi aniq ko'rinadigan bo'lsa va uni sehrli emas, balki tibbiy usullar bilan davolash kerak bo'lsa, siz odamga maslahat berishingiz mumkin.
Yana. kartalar va runes yordamida nima va qayerda og'riyapti, qanday energiya holati juda muammoli. Buning uchun vaqtni behuda sarflamasligingiz kerak va agar u og'riyotgan bo'lsa, siz klinikaga borishingiz va kartalar, Tarot yoki runes qo'ymasligingiz kerak.
Xulosa
Tibbiyotda diagnostika muammosi bo'yicha adabiy manbalarni o'rganish va umumlashtirish shuni ko'rsatdi:

Falsafa va tibbiyot ko'p asrlar davomida o'z rivojlanishida bir-birini boyitadi, kesishadi; mustaqil bilim sohasi sifatida tibbiyot falsafasi ayniqsa XX asrda, falsafa va tibbiyot chorrahasida juda ko'p tadqiqot dasturlari paydo bo'lganda, ayniqsa dolzarb bo'lib qoladi va rivojlanadi: davolash amaliyoti va texnikasi, o'z-o'zini davolash, o'z-o'zini davolash. takomillashtirish tananing ichki imkoniyatlarini, inson ruhining zaxiralarini, tahlil qilish va qayta ishlashni hisobga olgan holda ishlab chiqiladi. eng yaxshi g'oyalar faylasuflar va shifokorlar.
Bilish muammosi asosiy falsafiy muammolardan biri sifatida tan olingan. Bilish yangi bilim olishga qaratilgan faoliyatdir. Insoniyat doimo yangi bilim olishga intilgan.
Ilmiy bilishning mohiyati voqelikni anglashda, faktlarni ishonchli umumlashtirishda, tasodifiy orqada zarur, muntazam, shaxs orqasida - umumiylikni topishidadir.
Ilmiy bilimlar bilan chambarchas bog'liq amaliy bilim. Ularning orasidagi farq, asosan, maqsadli sozlashda yotadi. Ilmiy bilishning maqsadi naqshlarni ochishdir. Amaliyotning maqsadi - allaqachon to'liq ma'lum bo'lgan bilimlar asosida yangi narsa (asbob, qurilma, dori, sanoat texnologiyasi va boshqalar) yaratish. Dunyoni o'zgartirish orqali amaliyot insonni o'zgartiradi. — klinik tibbiyot va veterinariyaning kasallikni aniqlash, uni davolash va oldini olish tadbirlarini ishlab chiqish maqsadida organizmni tekshirish usullarini oʻrganadigan boʻlimi. D. fan sifatida uch asosiy qismga boʻlinadi: 1) bemorning shikoyatlarini yigʻish va oʻrganish metodikasi, kasallanish va hayot tarixi, shuningdek, diagnostik texnika, yaʼni bemorni tekshirish usullari; 2) kasalliklarda kuzatiladigan har xil belgilar (simptomlar) haqidagi taʼlimot (semiotika); 3) bemorni tekshirib, olingan maʼ-lumotlarni tanqidiy nuqtai nazardan baholab, tashqis qoʻyish uchun vrachning muhokama yuritish metodikasi, yaʼni tashhis metodikasi.
Bemorni tekshirishda, avvalo, uning sezgilari, kasalligi qachon boshlangan va qanday oʻtgani, mehnat va turmush sharoiti yo oʻzidan, yoki yaqin kishilaridan (goʻdak bolani tekshirishda onasidan) soʻrab olinadi, yaʼni anamnez toʻplanadi. Anamnez toʻplash va bemorning kasallik tarixini toʻgʻri bayon qilib berish tashhis uchun gʻoyat katta ahamiyatga ega.
Obyektiv tekshirishda bemor koʻzdan kechiriladi va palpatsiya, perkussiya, auskultatsiya metodlari qoʻllaniladi. Nerv sistemasi va sezgi aʼzolarini tekshirishda reflekslar, sezuvchanlikning har xil turlari, koʻruv va eshituv, taʼm va hid biluv oʻtkirligini aniklash uchun maxsus usullar tatbiq etiladi. Oliy nerv faoliyatini oʻrganish D.ning muhim vazifalaridandir. Bundan tashqari, gavda temperaturasi va qismlari oʻlchanadi (termometriya va antropometriya), ichkariroqda joylashgan aʼzolarni tekshirishda har xil koʻzgular (quloq, burun, hiqildoq, qin koʻzgulari) va optik asboblar (koʻzni tekshirishda — oftalmoskop, qiziloʻngachni koʻrishda — ezofagofibroskop, meʼda-ichak tekshirishda — gastroduodenofibroskop, kolonoskop va h.k.)dan foydalaniladi. Yurak va tomir harakatlarini qogʻozga yoki foto-plyonkaga yozib olish (kardiografiya va sfigmografiya)ning ahamiyati katta. Yurak va miyadagi elektr potensiallarining oʻzgarishlarini qayd qilish (elektrokardiografiya va elektroensefalografiya) ayniqsa kimmatli usuldir. 20-asr oxirida ichki aʼzolar kasalliklari D.sida ultratovush texnikasi, magnit rezonans apparati, kompyuter tomografiya usullari keng qoʻllanila boshladi. Baʼzi kasalliklarni aniklashda radioaktiv izotoplar tatbiq etiladi. Bunda nafas olish, kon aylanish, ajratish aʼzolari va endokrin sistemalar holati, shuningdek, moddalar alma-shinuvining buzilishi aniklanadi. Lab.da qon, siydik, axlat, balgʻam, shuningdek, koʻmik, jigar, taloq, limfa tugunlarini punksiya qilib olingan materiallar mikroskopik, fizik va kimyo-viy tekshirishdan oʻtkaziladi ( Biopsiya). Kasallikni qoʻzgʻatgan mikroblar va immunitetnk aniklash maqsadida oʻtkaziladigan bakteriologik, immunologik va serologik metodlar D.
uchun katta ahamiyatga ega. Hoz. radiotelemetrik D. usuli (biror koʻrsatkichni masofadan oʻlchash) ishlab chiqilgan.
Ayrim hollarda kasallik simptomlari kam, chalkash boʻlishi yoki tipik boʻlmasligi mumkin. Bunday hollarda differensial D. usuli qoʻllaniladi: vrach bemorda topilgan simptomlarni taxmin qilinayotgan kasalliklarga mos kelish-kelmasligini mukammal tahlil qilib, taxmin qili-nayotgan kasalliklarni hisobdan chiqara boradi va shu yoʻl bilan muayyan xulosaga kelgach, kasallikka tashhis qoʻyadi.
Funksional kasalliklar D.sida tashhis qoʻyishda asosiy va yoʻldosh kasalliklar hamda asoratlar sabablari aniklanadi, sistema va aʼzolar faoliyatining buzilish darajasi belgilanadi, tekshirilayotgan bemorning shunday kasallik bilan ogʻrigan boshqa bemordan farq kiladigan fiziologik xususiyatlari hisobga olinadi. Patologo-anatomik D.da bemor vafot etganidan keyin uni yorib olingan maʼlumotlar va toʻqimalar biontatini taxlil qilish asosida tashhis qoʻyiladi. D.ni takomillashtirishda telekommunikatsiya, internet va elektron aloqalardan foydalanish mumkin.
Veterinariya D.si umumiy va maxsus boʻladi. Umumiy D.da kasal hayvonni roʻyxatga olinadi, analizlar yigʻiladi, shilliq qavati, limfa tu-gunlari, yungi, terisi tekshiriladi, harorati oʻlchanadi va h. k. Maxsus D.da esa ichki aʼzolar, kon, siydik, oshqozon va ichaqdagi narsalar, orqa miya suyukligʻi, goʻngi va b. tekshiriladi.