Umrini ziyo-la ulashib borar, Ilhaq tunlarimga umid osgancha

***

Umrini ziyo-la ulashib borar,

Ilhaq tunlarimga umid osgancha.

Ko’ngildek titraydi, lahzalar aro

Qo’rquv yo’llarini mag’rur bosgancha.
Har tomchi yoshlari umriga zavol

Har bir daqiqada cho’kadi g’amdan.

Hayot falsafasin yaratdim shu on

Ezgulik nuriga fidoi shamdan…

Ko’zga ko’ringan kuz
O’rta yoshni sekin orqalab borliq,

Sarg’ish tusli ro’mol o’raydi boshga.

Hovli chetidagi ko’chma ayvonning

Bag’rini to’latib, to’kilar toshga.

Oltin kuzning bag’ri, birdan o’t olib,

Yashil bargchalarga tashladi olov.

Asta etak tutdi, sho’x yomg’irlarga,

Atrof oltindayin tovlanar lov-lov.

Kuz, o’z nomi bilan olamni bezar,

Ko’ngilga qadalib quchar nigohni.

Intizor ko’zlarni visolga bog’lab,

Chiroq-la kuldirdi ko’kdagi mohni.

Titragan shoxlarni tark etar barglar

Vidolashuv kuyiga jo’r bo’lar shamol.

Yoshlarga ko’milar tunda tabiat

Tong tomchiga qarab suradi hayol...

Ajib sinoat
Sarxush shamollarning ko’zlarida nam,

Osmonning ostida titraydi gullar.

Samoga qadalgan oyna darz ketar,

Qochoq tun ko’zini tutar ovullar.

Horg’in cho’kkalaydi charchagan kunduz,

Tilimlab yurakni sadafday terdi.

Ul umid uchquni ko’kni bezatib,

Bulut parchasini yuzini kerdi.

Bir chetda hayolga ko’milgancha oy,

Siyrak sochlarini yoyar olamga.

Tamshangan sukunat odimlar ildam

Qog’ozim intiqdir tanti qalamga.

Tamshangan sukunat odimlar ildam,

Sirli sinoatni ilg’amas odam...

Kuzning mahbubi
Kechikkan daraxtni ko’ksida hosil,

Holsiz maysalarni sochi to’zargan.

Qushlarning suhbati kamaydi ancha,

Keksaygan daraxtning yuzi qizargan.

Mastlikka ko’milib yotibdi borliq,

Qo’lida qadahning nur siniqlari.

Ko’ksiga to’kilgan bodadan ko’klam,

Sarg’ishga bo’yandi yuz chandiqlari.

Kechikkan daraxtning ko’ksida hosil...