Universiteti a. Abdusamedov, B. Jalilov, A. Tashanov

10. Arab tilidan olinib, ishonch, ixlos ma’nosini bildiruvchi so‘z?
A) E ’tiqod
B) Qur’on
C) Islom
D) Din
11. «Qur’on oyatlari ham Allohga iymon keltirish uchun aqliy 
dalillarga suyanishga chaqirgan». Ushbu jumla qaysi kitobdan 
olingan?
A) «Vera как duxovnoe sostoyanie»
122

---

B) “Imon”
C) “Diniy hayotning'sodda tuzilishi”
D) “Individ i ego religiya”
12. “Payg‘ambar” so‘zining lug'aviy ma’nosi?
A) “elchi”
B) “yo‘lboshchi”
C) “habarchi”
D) “ilohiyotchi”
13. Quro’ni karimda qancha payg‘ambar nomi tilga olingan?
A) 25 nafar
B) 15 nafar
C) 35 nafar
D) 45 nafar
14. Qur’oni karimda payg‘ambarlardan qanchasi buyuk va 
yangilangan shariat sohibi deb tilga olinadi?
A) 3 nafar
B) 6 nafar
C) 7 nafar
D) 5 nafar
15. Odam Atoning uchinchi o‘g‘lini nomini ko‘rsating.
A) Qobil
B) Hobil
C) SHis
D) Idris
123

---

8-MAVZU. DIN FUNKSIYALARINING FALSAFIY 
MAZMUNI
Reja:
1. Din funksiyalarining falsafiy mazmuni.
2. Din funksiyalarining jamiyat hayotidagi o‘mi.
3. Diniy munosabatlar, diniy tashkilotlar va din funksiyalarining 
o‘zaro aloqadorligi.
Tayanch tushunchalar. Din funksiyasi, imon, diniy imon, ideal, 
ilmiylik, 
ob’ektivlik 
usullari, 
kompensatorlik, 
integrativlik, 
regulyativlik, kommunikativlik, din madaniyatini translyasiya qilish 
funksiyasi, ligitimlovchilik, diniy munosabatlar, diniy tashkilotlar, 
musulmon jamoasi, 0 ‘zbekiston diniy idorasi, dorulfani, dorulbaqo.
l.Din funksiyalarining falsafiy mazmuni
Diniy 
imon-e’tiqod 
diniy 
ongdagi 
barcha 
tasawurlarni 
birlashtiruvchisidir. Ammo har qanday imon-e’tiqod diniy imon- 
e’tiqod bo‘lavermaydi. Imon murakkab mazmunli tushuncha 
bo‘lganligidan uni ilmiy-falsafiy jihatdan ko‘rib chiqishga harakat 
qilamiz.
Imon - bu odamning muayyan g‘oya va axloqiy qadriyatlar real 
haqiqat ekaniga ishonchidan iborat ma’naviy-ruhiy holat bo‘lib, aql- 
idrokli odam ongi va ahvoli ruhiyati (psixikasi)ning nodir hodisasi va 
odam o‘z-o‘zini anglab olishining noyob vositasidir. Odamning 
hozirgi zoti muayyan imonga ega bo‘lmasa, u o‘z-o‘zini anglab olishi 
qiyinlashadi; imonsiz odamlar uchun o‘z huzur halovati, o‘ziga xos 
his tuyg‘usidan boshqa ma’naviy “qadriyat” qilmaydi. Natijada 
imonsiz odamlar o‘g ‘ri, hiyonatchi, poraxo‘r, ta’magir, bosqinchi 
(terrorist) umuman inson zoti uchun harakatli hususlarga ega bo‘lib 
qiladi. Hozirgi globallashuv sharoitida butun dunyo hamjamiyatining 
mo“ tadil yashashga to‘siq bo‘lib turgan ijtimoiy hodisa - odamlarda, 
ayniqsa yoshlarda muayyan an’anaviy g‘oyaviy-axloqiy qadriyatlar 
qadrsizlanib, oqibatda imoni va e’tiqodi yo‘q o‘ziga xos odamlar 
galasi fundamentalistik, ekstremistik vujudga kelishi xavfi paydo 
bo‘lmoqda. Shuning uchun falsafiy dunyoqarash asosida shakllangan 
imon-e’tiqod egalarining din ahillari bilan birlashib, ana shu ijtimoiy
124

---

ofatga qarshi kurashishlari tarixiy zaruriyat bo‘lib turibdi. Imonsiz 
odamlar stixiyali 'tarzda o ‘zlarining insonga xos bo'lmagan 
manfaatlari negizida allaqachon birlashib olganlar. Ulaming eng 
ko‘zga chalinadigan galalari “mafiya”, “diniy fundamentlistlar”, 
“igilchilar” deb ataladi. Aha shu ijtimoiy buzuqilarga qarshi astoydil 
va izchil kurashdagina chinakam insoniy imon, e’tiqod qaror topishi 
mumkin.
Falsafiy qarashlami ham olim va ulamolar, binobarin odamlar 
ijod qilgan. Ulaming falsafiy va diniy qarashlami ko‘pincha bir-biriga 
mutloq darajada qarama-qarshi qo‘yish aqlli odamlar ishi emas. Har 
birida ham mavhum va real haqiqatlar bor. SHu sababli ijtimoiy 
ongning shakllari o‘rtasidagi tavofiitlami haddan ziyoda bo‘rtirib, 
qabartirib, ulardagi mushtaraklikni yo‘q qilib ko‘rsatish tarixiy 
haqiqatga mos emas. Dunyoviy va diniy qarashlar bir-birini 
to'ldiruvchi jarayondir.
Endi 
“Iymon” 
tushunchasi 
bilan 
“din” 
tushunchasining 
mazmuniga e’tibor qaratsak, shu narsa ma’lum bo‘ladiki, “imon” 
hamma dinlar mazmunini tashkil etadi. Shuning uchun islomni ham 
ma’lum ma’noda imonshunoslik desa bo‘ladi. Zero, uning barcha 
ibodatlari, marosimlari, hayitlari, ramzlari m a’lum bir maqsadga - 
odamlami Allohga, uning Kalomi Qur’onning barcha oyatlari 
ilohiyligiga qattiq ishongan, o‘z hayotini shu ruhiy xolat asosida 
belgiladigan shaxslar - aqli islomni kamol toptirishdan iboratdir.
Xo‘sh, 
ilmiy haqiqatlarga, 
falsafiy qarashlarga ishongan 
odamlarchi? Ana shu tayanch-ishonch asosida ham muayyan ruhiy 
holat tarkib topib, hayot yo‘nalishi vujudga kelayotgan ekan, ularni 
imonsiz-e’tiqodsizlar qatoriga qo‘shib yuborish adolatdan bo‘lmasa 
kerak.
0 ‘zbekiston mustaqillikka erishgach, davlatning dinga va diniy 
tashkilotlarga 
nisbatan 
adolatli 
siyosati 
qo‘llanishi 
tufayli 
mamlakatimiz xalqlari dinga bo‘lgan munosabatini emin-erkin 
yuritish huquqiga ega bo‘ldi. Muayyan imon, e’tiqod ruhi yoshlaming 
ongiga, qalbiga go‘dakligidan oila, qarindosh-urug‘, o‘quv va mehnat 
jamoalari, jamiyat ijtimoiy muassasalar vositasi ila singdirilib boriladi. 
Aql-idrokli odam zoti nima uchun tug‘ulganligi, hayotning ma’nosi 
nimadan iborat ekanligini anglab, o‘z xatti-harakatlarida, faoliyatida, 
o‘zi yashayotgan jamiyatdagi qonun-qoidalar, odob-axloq normalariga 
qattiq rioya qilishga odatlanib borishi lozim. Buning uchun
125

---

jamoatchilikning qattiq va izchil nazorati zarur. So‘z bilan ish birligi, 
shartnomalarga amal qilish, halol mehnat bilan kun kechirish, oilani 
boqish, tarbiyalash, insofli, diyonatli, adolatparvar bo‘lish, sahiylik, 
muruwatlilik, o‘z xalqi, uning madaniyati haqida qayg‘urish, milliy 
iftixoming oyoq osti qilinishiga yo‘l qo‘ymslik faqat imonli 
odamlargagina xos fazilatdir. Zero, imonli odamlar o‘z xatti- 
harakatlarini o‘lchaydigan mezon - muayyan g‘oyaviy-axloqiy 
qadriyatga ega bo‘ladilar.
Diniy imoni egasi bo‘lgan shaxs asosiy orzu diniy ibodatlar, 
marosimlami bajarish, diniy qadriyatlar asosida xayot yo‘nalishini 
belgilab, real dunyoda baxtiyor bo‘lish va oxiratda jannatdan joy 
olishdir. Ilmiy haqiqatlar atrofida imoni shakllangan shaxslar uchun 
esa asosiy ideal (yuksak orzu) hayotning ma’nosi shu yakkayu yagona 
olamda chinakam insoniy munosabatlar, umumiy farovonlik va 
adolatni qaror toptirish uchun kurashda baxtiyorlikka, el-yurtning 
izzat-ikromiga sazovor bo‘lib, hayotida o ‘zidan yaxshi nom qoldirib, 
avlodlar qalbida umrini davom ettirish, ya’ni ijtimoiy abadiylikka 
musharaf bo'lishdir. Diniy m a’nodagi imln bilan dunyoviy (ilmiy) 
ma’nodagi imon, e ’tiqod orasidagi tafovut ana shundadir.