Xalqarо savdо va darоmadlarning taqsimlanishi

Ishlab chiqaruvchilar subsidiya berilishining iqtisodiy oqibatlari
aynan qaysi tarmoqni xalqaro raqobatdan himoya qilishni bilish qiyin bo`ladi. Subsidiyalarni joriy qilgandan so`ng ularni bekor qilish qiyin bo`ladi, raqobat muhiti yo`qoladi hamda bu xarajatlarni moliyalashtirish muammosi kuchayib boraveradi. Shuning uchun iqtisodiyotni tartibga solish, bandlik darajasini oshirish va yalpi talabni qondirish maqsadida fiskal va pul-kredit siyosatlari qo`llaniladi. Ushbu siyosatlarni qo`llashdan asosiy maqsad mamlakat ishlab chiqarishini xalqaro raqobatdan himoya qilish, ishsizlik darajasini eng past holatga keltirish va xalq farovonligini oshirishdan iborat.
Jahon amaliyotida tashqi iqtisodiy faoliyatni tartibga solishning bilvosita usullariga qaraganda bevosita usllaridan kengroq foydalaniladi. Bevosita usullar mazmuniga ko`ra, iqtisodiy, ma‘muriy, me‘yoriy - huquqiy ko`rinishga ega bo`lishi mumkin.
Litsenziyalash va kvotalash iqtisodiy xarakterdagi bevosita usullar ichida keng tarqalgani hisoblanadi.
Litsenziyalash – bu, tashqi iqtisodiy operatsiyalarni amalga oshirishga davlat tashkilotlaridan ruxsat olishning ma‘lum tartibidir. Tashqi iqtisodiy operatsiyalarga mahsulotlar, ishchi va xizmatchilar eksporti hamda moliya operatsiyalarini o`tkazish, xorijga ishchi kuchini ishga joylashtirish va boshqalar kiradi. O`zbekistonda litsenziyalar faqat davlat ro`yxatida qayd etilgan tashqi iqtisodiy faoliyat qatnashchilariga beriladi. Ularni boshqa yuridik shaxslarga berish taqiqlangan.
Mahsulotlar eksporti va importini litsenziyalash davlatga ular oqimini qattiq tartibga solish, ba‘zi hollarda ularni vaqtincha chegaralash va shu asosda tashqi iqtisodiy taqchillik o`sishining to`xtash hamda savdo balansining tenglashtirish imkonini beradi.
Umuman, import mahsulotlarga beriladigan litsenziyalar quyidagi usullar yordamida joylashtiriladi.

1. 
   Ochiq auksion – davlat litsenziyalarni yuqori baholarni taklif qilgan ishlab chiqaruvchilarga berishi.
   
2. 
   Afzal ko`rish tizimi – davlat birinchi navbatda litsenziyalarni ishlab chiqarish hajmi jihatdan yirik bo`lgan firma va kompaniyalarga hech qanday shart va talablarsiz beradi.
   
3. 
   Xarajat usuli – davlat litsenziyalarni yirik ishlab chiqarish quvvatlariga va resurslarga ega bo`lgan firma va kompaniyalarga beradi.
   

Mahsulotlar, shuningdek, ishchi va xizmatchilar eksporti va imortiga litsenziyalar berish huquqiga O`zbekiston Respublikasining quyidagi boshqaruv tashkilotlari ega: Vazirlar Mahkamasi, Moliya, Adliya, Ichki ishlar, Sog`liqni saqlash, Xalq ta‘limi vazirliklari, shuningdek, Markaziy bank.
Moliya operatsiyalarini o`tkazishga litsenziyalar asosan Respublika Moliya vazirligi va Markaziy bank tomonidan o`z va xorijiy banklarga, moliya muassasalariga beriladi. Ular moliya-kredit muassasalariga mamlakat ichida va uning tashqarisida chet el valutasi bilan opreatsiyalarni amalga oshirish, xorijiy moliyakredit muassasalariga esa ichki bozorda yuridik va jismoniy shaxslarga xizmat ko`rsatish huquqini beradi.
Litsenziyalash bilan bir qatorda jahon amaliyotida mahsulotlarni, shuningdek, ishchi kuchi eksport va importini chegaralash maqsadida kvotalash keng qo`llaniladi.
Bu usulning mohiyati shundan iboratki, unda vakolatli davlat yoki xalqaro tashkilot alohida mahsulotlar, xizmatlar, mamlakatlar va mamlakatlar guruhi bo`yicha ma‘lum davrga eksport va importga miqdoriy yoki qiymat chegaralarini belgilaydi. Davlat tomonidan tartibga solish tadbiri sifatida kvotalash to`lov balanslarini ichki bozorda talab va taklifni balanslashtirish uchun muzokaralarda o`zaro kelishuvga erishish uchun qo`llaniladi. O`zbekistonda kvotalash xalq iste‘moli mollarini va strategik xom ashyoning muhim turlarini olib chiqishni chegaralash usuli sifatida qo`llanilmoqda.
Kvotalash faqat mahsulot oqimlarinigina emas, balki ishchi kuchi oqimlarini tartibga solishda ham qo`llaniladi. Ko`pgina rivojlangan mamlakatlar ichki mehnat bozorini himoyalash maqsadida xorijdan ishchi kuchi importiga kvotalar o`rnatadi.
Hozirgi vaqtda kvotalash bojlarga nisbatan ko`proq qo`llanilishiga ikkita sabab bor:

1. 
   Tarif stavkalari xalqaro savdo kelishuvlariga asosan belgilanadi. Ayrim hollardan tashqari vaziyatlarda, mamlakatlar tarif stavkasini oshira olmaydilar va shuning uchun iqtisodiyotni raqobatdan himoya qilish maqsadida kvotalarga e‘tiborni qaratishga majbur bo`ladi.
   
2. 
   Himoyaga muhtoj tarmoqlar ham importga kvotalar joriy qilishni qo`llaydi. Chunki, tarifni joriy qilishga nisbatan imtiyozli litsenziyalar olish osonroqdir.
   

Import kvotalari erkin raqobat sharoitiga ko`proq mos keladi. Tariflarga nisbatan kvotalarni joriy qilishdan ko`riladigan farovonlikdagi yo`qotishlar ikki holatda katta bo`ladi. Birinchidan, kvotalar mahsulotlar import qilayotgan milliy ishlab chiqaruvchilar yoki xorijiy firmalar monopol hukumronligi darajasini oshirsa. Ikkinchidan, importga litsenziyalar samarasiz joylashtirilsa.
Ko`pchilik hollarda eksportni davlat tomonidan rag`batlantirish tadbiri sifatida ko`pgina mamlakatlarda eksport subsidiyalari qo`llaniladi. Bunda tajriba - konstruktorlik ishlari va eksportga mo`ljallangan ishlab chiqarishni bevosita moliyalashtirish yoki bu maqsadlarga davlat budjetidan imtiyozli kreditlar berish ko`zda tutiladi.
Eksport subsidiyalari turli shakllarda qo`llaniladi. Bularga:

• 
  eksportyor firmalarga yoki xorijiy sheriklarga past foizli kreditlar berish;
  
• 
  reklama xarajatlarini davlat hisobidan qoplash, bozor konyukturasi haqida tekin axborot etkazib berish;
  
• 
  firmalarga ishlab chiqarish hajmidagi eksport ulushiga muvofiq soliq imtiyozlarini berish;
  
• 
  bevosita subsidiyalash kiradi.
  

Eksport subsidiyalarining berilishi milliy ishlab chiqaruvchilarining tashqi bozorda raqobatbardoshligini oshiradi. Ammo importyor davlatlar tomonidan kiritiladigan kompensatsion import bojlari bu yutuqni yo`qqa chiqarishi mumkin. Oqibatda eksportyor davlat budjeti yo`qotishga uchraydi, importyor davlat budjeti esa qo`shimcha daromad ko`radi. Bu tadbir dempingga qarshi kurash ko`rinishlaridan biridir.