"Erla-indin boyvachchadan о 'n ming so ‘m olaman
-
vekselga
qo
7
qo 'ysa, bas. Uning imzosi naqdpul ”.
Bu uning yana bir ichki quvonch ovozi edi. Shu payt uning ko‘zi
Yormatga tushadi.
Endi navbat adib ovoziga.
<
“Uning betini ko'rmasa ham, dardini, xasratini uning yurishi-
dan, elkasidan sezdi. Yuragining allaqaeri chimchilanganday
tuyuldi. Ixtiyorsiz ravishda ко ‘zlarini boshqa yoqqa burdi”.
Gal Tantiboyvachchaga keldi; uning ichki ovozi
“Hammadan shu kambag'alga qiyin, sh o‘rlikka qiyin”. O'zi
chakki odam emas. Bir musofir, g'arib. “Bolang ko‘z oldingda
о ‘Isa yig ‘laysan, dodlaysan, yer bag ‘ri qattiq, axir ко ‘nikasan. U
boyaqishning nuridiydasi, yetilgan qizi birdan g'oyib bo'lsin
...
O'likmi, tirikmi, bir umr bilmaysan ... Yormatni qo'lidanyetaklab,
qizi oldiga to ‘g ‘ri boshlab borsam, “ol qizingni, lekin, buni bir san
bil, bir olio bilsin, boshqa hech kim: jo ‘na, desam... ”
Muallif ovozi
"...
Ammo uning yuragida bu yorug' fikrni bir zumda boshqa
orzu-ta ’та qorasi bosdi, haligi uchqun yurakning qora о ‘pqonida
so'ndi. Chunki Yormatning qizi unga behisob tekin pul manbai
ochgan edi.... ”
