Z. T. Taxirov nashr jarayoni asosiy bosqichlari

olib, ко ‘zini Sayfidan uzmay tura boshladi. Sayfi о ‘mini to ‘shab 
bo ‘Igandan so ‘ng ayvonning peshonasida yozilib yotgan dastnrxon 
va laganni ко ‘tarib hujraga kirdi. Yo ‘lakdagi majhul kimsa go ‘yo 
shuni kutib turgandek oyoq uchini onda-sonda tashlab o'zini 
maydon ichiga oldi...
Bargi to ‘kilib, quruq shoxlari bilan qolgan maydon ichi tumanli 
edi, majhul kishi yuzini oydinga berib, xaroba uy ostida qadalib 
turganlikdan uning kim ekanligini tanish oson edi. Bu alamzada, 
zulmdiyda yuz, eng so ‘nggi kurashga hozirlangan bir yigit edi...
186

---

Adib yuqoridagi parchada tunni 
tasvirlaydi. Lekin bu tun 
qahramonni hayotidagi hamma tunlaming 
shunchaki 
bltUel стан 
balki, uning kayfiyati, taqdiri bilan bog‘liq, 
hayot-mamot masalani 
ko'ndalang turgan ikki tunning biri. Shu bois ham 
adib uni taaviriga 
alohida e’tibor qaratadi. Tun ham havotirlik, shubha 
yemirayotgan, 
qasos o‘ti kuydirayotgan ko‘ngli kabi qorong‘u, noxush. 
Tun va 
qahramon ruhiy holati uyg‘unlik kasb etgan.
Bu кип quyosh ochiq havoda kezish uchun jim-jim tovlanib, yer 
yuziga kulib qaradi. Ikki hmdan beri qiryosh betini qoplab, turli 
yerlarga jon suvi sepish ila charchagan bahor bulutlari burchak- 
burchakka tarqalib borar edilar. Uyalaridan chiqish bilanoq 
chumchuqlar chirqillashib, musichalar ku-kulashdilar. Anovi ar-ar 
terakka uya qo ‘yishga о 'ylagan bir juft karruklar ham vijir-vijir 
qilishib kengash ochdilar. Podachining tovushini eshitib, dalaga 
oshiqqan onasiga ergashib qashqa buzoq ham ma'rab yubordi.