kayfiyatiga uyg‘un bo‘Isa, ikkinchi tun sevgilisidan tashvishda,
aniqsizlik, imkonsizlikdan yurak-bag‘ri ezilayotgan, kalovlanib na
qilarini, qayon borarini bilmay qolgan maxzun Yo‘lchi kayfiyatiga
hamohang.
Oybek romanidagi yana bir manzarani kuzataylik:
“Qityosh botgan, lekin uning olov daryosi turli ranglar
bilan tovlanib, cheksiz bir parda kabi ufqlarda mavjlanar edi.
Bog 'chalarni bir-biridan ayirgan devorlar ко ‘rinmas, ishkomlar,
mevazorlar, ekin dalalari tutash yashil manzara yasaydi. Har
yoqdan ко 'tarilgan tutunlar, yupqa ко ‘к bulut kabi havoda sekin-
asta eriydi... ”
Yo‘lchi
qamalgan, Gulnor Mirzakarimboy uyida tutqunda. Har
ikkisi uchun najot sohili ko‘rinmaydi, kelajak ham ayon emas,
qorong‘i. Bamisoli, ikkisining ham umr quyoshi botish pallasida.
Bunday o‘xshatish faqat Oybekka xos.
Kecha oydin, qabriston tip-tinch, uzoqroqdan q u r’on tovushi
eshitilar edi. Ikki tup chinor butoqlarida qo ‘nib o'tirgan uch-
to ‘rtta boyqushlar, qabr yoniga tizlangan Otabek va yuqori, quyi
do ‘mbaygan qabrlar bu tilovotga some kabi edilar.
.«•
s '
_
Qahramon ruhiyati va uni qurshagan atrof yahlit bir uyg'nlikda
motam manzarasini beradi. Qahramon ruhiyatiga mos o ‘nlab, hatto
yuzlab holat, manzaralar ichidan ayni yuqoridagisini tanlash faqat
Qodiriyona, ungagina xos uslub hosilasidir.
