Беруний 1030 йилда
“Ҳиндистон”
номи билан
машҳур бўлган энг йирик асарини ёзади. Бу
асар жуда катта аҳамиятига эга бўлган асар
бўлиб, бу ҳақда жуда кўп ғарб ва шарқ
олимлари ўзларининг фикр-мулоҳазаларини
билдирганлар. Берунийнинг бу асари устида 20
йил иш олиб борган Э.Захау унинг арабча
танқидий тексти билан ингилизча таржимасини
1888 йилда Лондонда нашр эттиради.
Абу Райҳон Беруний
хоразм тилидан ташқари
араб, сўғдий, форс, сурёний юнон, ҳинд ва
қадимги яҳудий
тилларини билган. Қомусий
билимлар соҳиби Беруний ўз замонасининг
ҳамма фанларини, биринчи навбатда
астрономия, физика, математика, геодезия,
геология, минералогия фанларини пухта
эгаллаган.
Абу Али ибн Сино (980-1037)
Абу Али ибн Сино (980-1037)
Ўрта Осиё илм-фани ва маданияти тарихида
қомусий билимлар соҳиби Абу Али ибн Сино
нинг ўрни беқиёсдир. У Бухоро яқинидаги
Афшона (ҳозирги Пешку ноҳиясида)қишлоғида
молия амалдори оиласида туғилган. Ибн
Синонинг
“Ал
-
Қонун фит Тиб” (“Тиб
қонунлари”)
асари олти аср мобанида (XI
асрдан XVII асрнинг ўрталаригача) Европа
медицинасида қўлланма бўлиб келди. У 30
мартадан кўпроқ нашр этилди. Ўрта асрларда
“Қонун” Шарқдагина эмас, балки Ғарб
мамлакатларининг дорилфунунларида ҳам
Do'stlaringiz bilan baham: |
