1. Adabiyotshunoslik fanining maqsad va vazifalari. Badiiy asar –adabiyotshunoslik obyekti

Adabiyot nazariyasi badiiy adabiyotning mohiyati, taraqqiyotining umumiy qonuniyatlarini, jamiyat hayotidagi o`rni va vazifalari, badiiy asar tabiati hamda uning tuzilishi kabi masalalarni umumiy tarzda o`rganadi va shu asosda umumiy qonuniyatlarni ochib beradi. Adabiyot nazariyasi badiiy asarlarni tahlil qilish tamoyillari, baholash mezonlari, tahlil metodlarini ishlab chiqadi, adabiy-nazariy tushunchalar tizimini yaratadi. Adabiyot nazariyasi adabiyot tarixi va adabiy tanqid materiallarni umumlashtirsa, bu ikkisi o`z faoliyatida adabiyot nazariyasi ochgan qonuniyatlar, u ishlab chiqqan ilmiy tushunchalar tizimiga tayanadi. SHu tariqa adabiyotshunoslikning har uchala asosiy sohalari bir-biri bilan bog’lanadi, yaxlit bir tizim - adabiyotshunoslik ilmini tashkil qiladi.
Mumtoz SHarq adabiyotshunosligida, jumladan o`zbek adabiyotshunosligida adabiyot nazariyasining bir qator masalalari ancha keng o`rganilgan. Keng o`rganilgan masalalar sirasiga ilmi aruz(A.Navoiy, Bobur), ilmi qofiya, ilmi badia(A.Husayniy) kabilarni kiritish mumkin. Ko`rib turganimizdek, bu masalalar adabiyotshunoslikning bir qismi - poetika doirasi bilan cheklangan edi. SHarqda "muallimi soniy" deb ulug’lanuvchi Forobiy esa yunon faylasufi Arastu ta`sirida va bevosita uning asarlarini sharhlash jarayonida badiiy adabiyot spetsifikasi (mohiyati) masalalariga e`tibor qilgan edi. Biroq mumtoz adabiyotshunoslikda ham adabiyot nazariyasi muayyan bir tizim holiga kelmagan, tadbiqiy harakterdagi hodisa edi. O`zbek adabiyotshunosligida adabiyot nazariyasining alohida tarmoq sifatida shakllanishi ham XX asrda amalga oshdi. O`zbek adabiyotshunosligining ilk nazariyotchilari sifatida A.Fitrat, A.Sa`diylarni ko`rsatish mumkin. Adabiyotshunosligimizning keyingi taraqqiyoti davomida I.Sulton, N.Shukurov, L.Qayumov, B.Sarimsoqov, B.Nazarov kabi qator nazariyotchi olimlarning tadqiqotlari adabiy-nazariy tafakkur rivojiga sezilarli hissa bo`lib qo`shildi.
Adabiyotshunoslikning yuqorida sanalgan asosiy sohalari bilan bir qatorda, ularning faoliyati uchun zarur bo`lgan muayyan amaliy vazifalarni bajarish bilan shug’ullanuvchi matnshunoslik, manbashunoslik, kitobiyot(bibliografiya) kabi qator yordamchi sohalar ham mavjud.