2. "Bilgamish" dostonining turk xalqlari eposiga munosabati

Beruniy – adabiyotshunos.
Kalit so‘z va terminlar: ilmiy va madaniy muhit, badiiy asar, hikoyat, rivoyat, afsona, G‘aznaviylar davri adabiyoti, an’anaviy madaniyat, etnograf, tarixchi, adabiyotshunos olim, ishonchli manba, tarixiylik tamoyili.
G‘aznaviylar davlatining o‘z qo‘li ostida olib borgan siyosati ilmiy va madaniy muhitga keskin ta’sir o‘tkazdi. G‘aznaviylar davlatining ilmiy, madaniy va adabiy muhiti X1 asrning buyuk qomusiy olimi Abu Rayhon Beruniy merosida namoyon bo‘ladi. Aytish mumkinki, G‘aznaviylar davlatining butun yutuqlari, ilmdagi, adabiyotdagi muvaffaqiyatlarini belgilovchi omil – Beruniyning asarlaridir. G‘aznaviylar sulolasida yaratilgan adabiyot alohida adabiy davrni hosil qilgani biz uchun muhim.
Abu Rayhon Beruniy, garchi biron badiiy asar yozmagan bo‘lsa ham, u ko‘plab tabiiy fanlar qatori, ijtimoiy-gumnitar fanlar, hususan, tarix, etnografiya, falsafa va filologiya sohalarini chuqur egalladi. Uning “Mineralogiya” kitobidagi ko‘plab hikoyatlar, “Geodeziya” asarida keltirgan she’rlari bu davr adabiy jarayonining xususiyatlarini belgilash bilan birga, Beruniyning shoirlik iqtidorini, adabiyotni nozik did bilan tushunganini ham ko‘rsatadi.
Beruniyning “Osor ul-boqiya” (“Qadimgi xalqlardan qolgan yodgorliklar”) asari G‘aznaviylar davri adabiyotiga katta hissa bo‘lib qo‘shildi. Mazkur asar tarixiy-etnografik asar bo‘lgani holda, qadimgi rivoyatlar, afsonalardan ham Beruniy mahorat bilan foydalandi. Asarning yana bir qimmatli tomoni shuki, O‘rta Osiyoning arablar istilosidan keyingi madaniy muhiti, ilmiy tafakkuri, ijtimoiy, siyosiy tarixi haqida ham ma’lum darajada ma’lumot beradi. Jumladan, Beruniy arablar kelgunga qadar Xorazmning o‘ziga xos ilmiy maktabi, yuksak madaniyati borligini ta’kidlaydi, Arablar istilosi esa Xorazmning an’anaviy madaniyatini yo‘q qildi. Beruniy bu asarida bu voqeaga quyidagicha sharh beradi: “Qutayba Ibn Muslim al- Bohiliy xorzamliklarning kotiblarini halok etib, bilimdonlarini o‘ldirib, kitob va daftarlarini kuydirgani sababli ular savodsiz qolib, o‘z ehtiyojlarida yodlash quvvatiga suyanadigan bo‘ldilar”.⁵⁵
”.Umuman, tarixiy asarlar tarkibiga adabiy parchalarni kiritish bilan Beruniy o‘zining adabiyotga munosabatini ko‘rsatib qolmadi, balki X1 asrgacha Movarounnahrdagi adabiy muhitning uzluksizligini dalilladi, o‘z she’rlari bilan Movarounnahr adabiyotiga katta hissa qo‘shdi. Beruniyning “Osor ul-boqiya” asari Evropada “Xronologiya” degan nom bilan ham yuritiladi.
Beruniy “Mineralogiya” kitobida Xorun ar-Rashid haqidagi hikoyalarni keltirsa, “Osor ul-boqiya”da rivoyat va afsonalarni ma’lum bir dalil sifatida keltiradi. “Mineralogiya” kitobidagi hikoyalar qimmatbaho mineral toshlar munosabati bilan keltiriladi, ayni paytda Abbosiylar sulolasi hukmdorlaridan Xorun ar-Rashidning xarakteriga xos ayrim jihatlar, uning saxiy, mazlumlar dodiga etadigan adolatli hukmdor ekani ochib beriladi (Xorun ar Rashidga oid ikkita hikoyat keltirish kerak). (Bu o‘rinda “Poeticheskoe zaimstvovanie” haqida gapirish kerakmi?)
Tarixiylik tamoyili “Mineralogiya”dagi hikoyatlarning asosida yotadi. Hikoyalarning qahramonlari – ma’lum bir tarixiy shaxslar. Jumladan, yuqorida keltirilgan hikoyalarning qahramonlari Xorun ar-Rashid. Beruniy o‘zi yaxshi o‘rgangan, bilgan dalillarni keltiradi. YOki “Mineralogiya” kitobidan keltirilgan quyidagi hikoyatlarning qahramonlari ham tarixiy shaxslardir (boshqa tarixiy shaxslarga oid hikoyatlarni keltirish kerak).
Abu Rayhon Beruniyning “Osor ul-boqiya” asari tarkibida afsonalar va rivoyatlar ma’lum bir tarixiy voqeani dalillash yoki rad qilish uchun keltiriladi. Zotan, u bu asarining yozilish sabablarini ko‘rsatadi, ammo ammo amalga oshirish nihoyatda murakkab bo‘lganini yozadi. Ayniqsa, qadimgi xalqlar va ularning yil hisoblari haqidagi rivoyatlar chalkashib ketgani, yolg‘on afsonalar va asossiz ma’lumotlarga to‘lib-toshib ketganini ta’kidlaydi. Ayni paytda, Beruniy rivoyat va afsonalarning haqiqiylarini ajratib, saralab olish uchun imkoni boricha harakat qiladi. Beruniyning bu tamoyili ham tarixiylik va haqqoniylikka asoslanganini sezish qiyin emas. YOlg‘on va soxta rivoyatlar qadimgi SHarq xalqlarining hisoblari haqidagi aniq ilmiy xulosalarga xalaqit berishi, ayniqsa, yolg‘on xulosalarga olib kelishi haqida yozadi. Beruniyning asosiy maqsadi turli xalqlardagi yil hisobiga aniqlik kiritish, ularda ilgari tadqiqotchilar yo‘l qo‘ygan kamchiliklarni tuzatish edi. Beruniy yil hisobi uchun rivoyat va afsonalar, hikoyatlarning nihoyatda muhim dalil ekaniga ishonadi, ularga suyanadi, ishonchsiz, shubhali rivoyatlar va afsonalarni rad qiladi. U rivoyat va afsonalarni tanlashda o‘zi tayangan asoslangan usul haqida shunday yozadi: “Men tutgan yo‘l va belgilagan usul oson emas, balki uzoq va qiyin yo‘ldir. Xabar va rivoyatlarga ko‘plab kirib qolgan yolg‘on so‘zlarning hammasi ham ravshan emas. Boshqa dalillar bo‘lmaganda ba’zilarining yolg‘onligini bilib bo‘lmasdi. Odamlar hozir ham, o‘tgan zamonlarda ham shunday tabiiy hodisalarga duch kelgan, agar o‘shanday hodisalar uzoq zamonlarda [yuz bergan deb hikoya] qilinsa, albatta biz unga ishonmas edik. Xalqlardan biriga [tegishli] xabarlar[ning hammasi]ni aniqlab bilishga inson umri kifoya qilmaydi-yu, hamma millaatlar [haqidagi] xabarlarni bilishga qanday kofoya etsin?! Bu mumkin emas!”⁵⁶
Beruniyning rivoyat va afsonalarga bunday yondashuvidan o‘zining pozitsiyasini aniqlashtiradi: u mazkur asarida nafaqat etnograf tarixchi, balki adabiyotshunos olim sifatida namoyon bo‘ladi. U dunyo xalqlari adabiy jarayonidan yaxshi xabardor, o‘z davridagi va o‘zidan oldingi adabiy jarayonning qonuniyatlarini biladi. Rivoyat va afsonalar xalqqa yaqin adabiy janr bo‘lgani uchun ham Beruniyning diqqatini ko‘proq tortgan. O‘z davriga yaqin bo‘lgan rivoyatlarga murojaat etish tarafdori. Nima uchun u shunday fikrda? CHunki rivoyatlar zamondan uzoqlashgan sari asliyatdan, haqiqiyligidan uzoqlashadi. Beruniy bu hodisaning qonuniyat ekanini adabiyotshunos sifatida yaxshi biladi. Beruniyning afsonalarni saralab olish tamoyilini quyidagicha bayon qiladi: “Ish shu yo‘ldan boradigan bo‘lgach, u rivoyatlarning davrimizga eng yaqin va eng mashhurini, so‘ngra yaqinroq va mashhurrog‘ini [birin-ketin] olishimiz lozim. Ularning [ba’zilarini] o‘z arboblaridan qabul qilib, tuzatish mumkin bo‘lganini tuzatamiz, boshqalarini o‘z holicha qoldiramiz. SHunda biz keltirgan rivoyatlar haqiqatni qidiruvchi va hikmatni sevuvchining boshqa rivoyatlar ustida ish yurgizishiga yordamchi va bizga muyassar bo‘lmagan narsalarga erishish uchun yo‘lovchi bo‘ladi. Biz Xudoning xohishi va yordami bilan shunday qildik”.⁵⁷ Ko‘ryapmizki, Beruniy rivoyat va afsonalarni tanlash metodlarini ishlab chiqib bizga taqdim qilmoqda. Bu metod esa yana bir bor tarixiylik prinsipi badiiy asarni tanlash, o‘rganish, undan foydalanishga alohida e’tiborni tortadi.
Abu Rayhon Beruniy rivoyatni haqiqatni qidiruvchi deb ataydi. Beruniy bu gap bilan rivoyatlarning asardagi o‘rniga bahor beradi. Beruniy uchun tarixiylik tamoyili va haqiqatni qidiruvchi bitta vosita – ma’lum bir voqelikni yoki detalni isbotlash uchun keltirilgan yagona dalil. Beruniy rivoyatlarni boshqalar uchun yo‘l ko‘rsatuvchi ekanini ta’kidlar ekan, bundan rivoyatlarning tarbiyaviy ahamiyatiga ham ishora qilganini anglash mumkin. Ayni paytda rivoyatlar ilmiy tafakkur, fikr va xulosalar uchun muhim zamindir. Ammo bunda ham Beruniy tarixiylik tamoyilidan chekinmaydi. Beruniy asarining boshidayoq adabiy jarayonning, xususan, rivoyatlarning ijtimoiy, ma’naviy hayot uchun nihoyatda ishonchli omil ekanini ham dalillaydi.
Beruniy bir voqeadan ikkinchisiga, bir dalildan birdaniga boshqasiga o‘tib turadi, bayonda bir xillikdan qochadi. Hatto “Geodeziya”, “Qonuni Ma’sudiy”, “Mineralogiya” singari ilmiy asarlarida ham shu yo‘lni tanlaydi: o‘rni-o‘rni bilan qiziqarli voqealardan, hikoyatlardan, o‘zining she’rlaridan keltiradi. SHuningdek, “Osor ul-boqiya”da rivoyat va afsonalar ishlatishda ham shunday yo‘l tutadi. Beruniy ilmiy asarlar tamoyilidan chekinayotganini biladi. Ammo bu usul kitobxonni asarga olib kirishda, asar mazmuniga va mohiyatiga jalb qilishda muhim vosita ekanini biladi. Bu haqda Beruniyning o‘zi shunday deydi: “Garchi biz [bu kitobning] ba’zi joylarida turli fanlarga o‘tib, bayonimizga aloqasi uzoq [masalalarga] kirishib ketsak ham. bu gapni cho‘zish va ko‘paytirish maqsadida emas, balki o‘quvchini zeriktirmaslik uchundir. CHunki doimo bir xil narsaga qaray berish malollik va sabrsizlikka olib keladi. [O‘quvchi] fandan fanga o‘tib tursa, turli bog‘larda yurganga o‘xshaydi, birini ko‘rib ulgurmay, boshqasi boshlanadi va u kishi «har bir yangi narsada lazzat bor» deyilganidek, ularni [ko‘rishga] qiziqadi va ko‘zdan kechirishni istaydi”.⁵⁸
Beruniy shundan so‘ng Odam, uning o‘g‘illari va shajarasi haqidagi rivoyatlarni keltiradi va jadval shaklida keltiradi. Beruniy uchun ishonchli manba – yahudiylar Tavroti. U Tavrotning uch nusxasini qiyoslab, ular o‘rtasidagi ixtiloflarni aniqlaydi. Bular: 1) mualliflar bayonidagi ixtiloflar; 2) diniy kitoblardagi ixtiloflar.
Birinchi inson haqidagi afsonalar dunyo xalqlarining ko‘pida yaratilgan. Odam va Havo, Mard va Mardona, Malhiy va Malhiyona, Misho va Mishona haqidagi afsonalarni Beruniy hikoya qiladi. Birinchi insonni inkor qiluvchilar ham bo‘lgan. Beruniy, shomonlarning qarashi shunday bo‘lgan edi, deb yozadi.
Beruniy rivoyatlarni asariga kiritganda, albatta, saralash tamoyiliga ham rioya qiladi. SHu bois rivoyatlarga tanqidiy nuqtai nazardan yondashadi. O‘zi tanlagan tamoyillar asosida o‘zidan oldin o‘tgan olimlarning tarixiy asarlarini qo‘rqmasdan tanqid qiladi. Uning saralash tamoyili shundan iborat ediki, manbalarni tahlil qilganda, rostday ko‘ringan, lekin isbotsiz rivoyatlarni o‘zi tekshirib ko‘rmaguncha ularga ishonmaydi.
Darvoqe, “isbotsiz rivoyatlar” Beruniyning qarashicha qanday xususiyatlarga ega? Beruniyning zukko va sinchkov adabiyotshunos sifatidagi xizmatlari ana shu o‘rinlarda ayon bo‘ladi. Buning ustiga, Beruniy har bir manbaga, dalilga xolis qaraydi. Uning uchun diniy aqidalar to‘siq emas, uning uchun aqlning va bilimdonlikning o‘zi kifoya emas. U uchun manbaning ishonchliligi muhim. Beruniy esa ishonchli manba sifatida Tavrotni, Injilni e’tirof etadi. Aqlga suyanish ham muhim emasligini, aql faqat mulohazakorlikka olib borishini va buning oqibati manbadan uzoqlashishga olib borishini ta’kidlaydi. Beruniyning o‘z oldiga qo‘ygan vazifasi va amal qilgan tamoyili shuki, u dalillarni saralab olish va qiyoslash yo‘lidan ketadi va buni quyidagicha izohlaydi: “...mendan so‘ralgan narsaga etkazuvchi vositalarning eng muhimi - qadimgi millatlar haqidagi rivoyatlar, o‘tmish avlodlar to‘g‘risidagi xabarlarni bilishdir (ta’kid bizniki – N.R.), chunki bularning ko‘pchiligi u millatlar avlodidan va ularning rasmu rusum va qoidalaridan iboratdir. Aqliy [narsalardan] dalil keltirish, kuzatilgan [narsalarga] qiyos qilish yo‘li bilan u xabarlarni bilib bo‘lmaydi. Buni faqat “kitob ahllari” (iudaizmga va xristianlikka e’tiqod qiluvchilar – N.R.) va turli din arboblariga, shu [e’tiqodlarga] amal qiluvchi har bir maslak va ishonch egalariga ergashish, ularning tushunchalarini hamisha asos tutish bilan bilinadi. So‘ngra buni ko‘pchilik kishilarning tabiatini pastkashlashtiradigan yomon axloqdan, haqiqatni ko‘rishga imkon bermaydigan omillardan o‘zni tozalagandan keyin, ularning isbot uchun keltirgan so‘z va e’tiqodlarini bir–biriga solishtirish bilan bilinadi. Ana shu aytib o‘tganim haqiqiy maqsadga etkazuvchi eng yaxshi yo‘l va bunga dog‘ tushiruvchi shak–shubhani yuvib tashlash uchun eng kuchli yordamchidir. Garchi qattiq urinib zo‘r mashaqqat cheksak ham, o‘shandan boshqa yo‘l bilan maqsadga erisholmaymiz”⁵⁹.

ANTIK DAVR ADABIYOTLARINI DAVRIYLASHTIRISH

Qadimiy adabiyot tarixi asosan qadimgi Gretsiyaning madaniyatiga asoslanadi. Шу munosabat bilan uning rivojlanishining uchta bosqichi ajratib ko'rsatilgan.

1. Биринчи давр преклассик йоки аркаик деб номланади. Adabiyot, majusiylarning dinidan kelib chiqqan og'zaki folklor san'ati bilan ifodalanadi. Unda ilohlar haqida hikoyalar, qichqiriqlar, maqollar va boshqa folklorlarni ifodalaydi. Биринчи даврнинг муддати аник аник емас. Ог'заки джанрлар коп асрлар давомида шаклланган, боеприпасы оксиргиси таксминан биринчи мин йилликнинг учдан бир кисми.
Ikkinchi davrning qadimgi adabiyoti 7-4-chi yillarni egallaydi. ДО Н.Э. Э. Бу классик деб аташ одат тусига киради, чунки у Грецияда классик каллик шаклиннинг шакланиш даврига то'г'ри келади. Ushbu davr mobaynida ko'plab lirik va epik asarlar, shuningdek nasr, faylasuflar va tarixchilarning ulkan hissasi katta bo'lgan nasr bo'lgan. Бундан ташкари, милоддан аввалги в асрни гайд килиш лозим. Э., Oltin deb nomlangan. Ушбу давр адабиетида марказий о'ринни театр эгаллаган.
3. Кадимги адабиёт тариксидаги учинчи, юнонча давр калликнинг ривожланиши билан боглик. Хокимиятни ташкил qilishning harbiy-monarxik shakli paydo bo'lganida, inson hayotining keskin farqlanishi klassik davrning soddaligi bilan tubdan farq qiladi.
Бу vaqt odatda adabiyotni tanazzulga uchrashi davrida qo'llaniladi. Miloddan avvalgi III asrga oid davrni egallagan erta va kechki yunonchilik davrini ajratib turadi. E. Miloddan avvalgi 5 asrga qadar. Э. Бу давр мобайнида Рим кадимий адабиёти пайдо бо'лди.

КАДЫМГИ МИФОЛОГИЯ

Кадимги мифологияанинг асоси - кадимги xudolarning, xudo-olim va qahramonlarning hikoyalari.

Eng qadimgi xudolarning afsonalari jamiyat materaralik bo'lgan davrda yunonlar va rimliklar orasida paydo bo'lgan. Бу xudolarga "chtonik" yoki "hayvon" deb nom berilgan.
Patriarxiyaning boshlanishi bilan xudolar odamlarga o'xshab keta boshladi. Bu paytda Olimpiada yashagan Zevs yoki Yupiterning tasvirlari paydo bo'ladi. Бу ерда Олимпия xudolarining nomi joy olgan. Юнонларнинг вакили сифатида, бу джонзотлар джамиятда мавджуд бо'лган тартибни оклайдиган кат'ий иерарксияга эга эди.
Кадимги афсона кахрамонлари одатдагиларга о'ксшар эдилар. Oddiy odam va Olimpiya xudolari o'rtasidagi bog'liqlik natijasida paydo bo'lgan edi. Misol uchun, Zevsning o'g'li va odatdagidek Alkmenaning o'g'li - Herkulning eng mashhurlaridan biri. Yunonlar har бир qahramonning maxsus maqsadga ega ekanligiga ishonishdi: Gaia yirtib tashlagan hayvonlarning Yerini tozalash.

ЭПОС

Epik janrdagi qadimgi adabiyotning asarlari Gomer va Virgil kabi ismlar bilan ifodalanadi.
Гомер - афсонавий шоир, англ. Кадимги эпик шерлари - «Илиада» ва «Одиссея» муаллифлари. Ushbu asarlarni yaratish uchun manbalar afsona, xalq qo'shiqlari va afsonalar bo'lgan. Гомернинг эпик ше'рлари графика билан йозилган.
Вирджил кадимги Рим шоири, афсонавий эпик шеар муаллифи "Энеида". Унда муаллиф рим халкинин афсонавий келиб чикишини айтади.

ЛИРИКА И ДРАМА

Lirik janrning eng taniqli vakillaridan biri shoir Sappho. У ан'анавий фольклор накшларидан фойдаланган, аммо уларни аджойиб тасвирлар ва кучли хиссиётлар билан то'лдирди. Uning hayoti davomida shoir mashhurlikka erishdi. Uning asarlari to'qqizta she'riy kitoblardan iborat bo'lib, bugungi kungacha faqat ikki she'r va yuz lirik asar omon qoldi.
Театр намойишлари кадимги Юнонистоннинг анг машхур о'йинларидан бири эди. Ushbu yo'nalishdagi oltin asrning qadimiy adabiyoti ikki asosiy janrda taqdim etiladi: fojialar va komediyalar.

Aslida, qadimgi fojialar opera edi. Uning asoschisi yunon dramaturgisi Aesilxus. Uning qalamchasi 90dan ortiq o'yinlarga to'g'ri keladi, боеприпасы bugungi kunga qadar faqat etti kishi omon qoldi. Aeschylusning eng mashxur fojialaridan biri taniqli yozuvchilar Прометей прикованный бо'либ, объединяющий сурати хали хам qo'llanilmoqda.
Кадимги комедия сиёсий йо'налишга эга эди. Масалан, бу турдаги вакиллардан бири - Аристофан - «Мир» ва «Лисистрата» комедияларида Грация ва Спарта о'ртасидаги урушни каоралайди. "Всадники" komediyasi afinadagi demokratiyaning kamchiliklarini qattiq tanqid qiladi.

НАСР ДЖАНРИНИНГ КЕЛИБ ЧИКИШИ

Наср janrida qadimiy adabiyotlar ro'yxati birinchi navbatda Platonning suhbatlaridan iborat. Ushbu asarlarning mazmuni haqiqatni topishlari kerak bo'lgan ikki suhbatdoshning bahslari ва тортишувлари билан тушунтирилади. Platonning suhbatlarining asosiy qahramoni uning o'qituvchisi Socrates edi. Ушбу аксборот шакли "Сократик мулокот" деб аталди.
Платоннинг 30 та сухбати мавджуд. Улардан анг машхурлари Атлантида, «Байрам», «Федон», «Фёдр» хакидаги афсонадир.