3-mavzu: Rasmiy uslub va uning umumiy xususiyatlari. Reja: Rasmiy uslub haqida umumiy ma’lumot

3-mavzu: Rasmiy uslub va uning umumiy xususiyatlari.


Reja:
1.Rasmiy uslub haqida umumiy ma’lumot.
2.Rasmiy uslub matniga tanlanadigan leksik ,grammatik, sintaktik birliklar haqida.
3.Davlat tilida ish yuritish fanida uslublarning o’rni.
Rasmiy uslub jamiyatdagi ijtimoiy, huquqiy munosabatlar, davlat va davlatlararo rasmiy siyosiy-iqtisodiy, madaniy aloqalar uchun xizmat qiluvchi nutq uslubidir. Mazkur uslub hujjatchilik xarakteri bilan boshqa uslublardan ajralib turadi. Rasmiy yozishma va hujjatlar iqtisodiy, yuridik va diplomatik munosabatlarda, ma’muriy - davlat idoralarida ishlatiladi. SHunga ko‘ra rasmiy uslubda yuridik qonunlar, diplomatik yozishmalar, farmonlar, qarorlar, ko‘rsatmalar, buyruqlar, shartnomalar, rasmiy e’lon va xabarlar, yozishmalar va shu kabi hujjatlar yoziladi.
Rasmiy yozishma va hujjatlar tilining qo‘llanish doirasi keng va xilma-xil bo‘lganligidan, uning tarkibi ham turlichadir. Fikrning sodda, qisqa, aniq ifoda etilishi rasmiy ish qog‘ozlari uslubining asosiy talabidir.
Ular o‘ziga xos leksik va grammatik xususiyatlarga ega:
-professional terminlar (guvohnoma, dalolatnoma, bayonot, elchixona, ishonchli vakil, qidiruv);
-turg‘un iboralar (imzo chekuvchilar, yuqorida ko‘rsatilganlar);
-tilga olinayotgan kishilar o‘z nomi bilan atalmasdan, buning o‘rniga ularning belgisi yoki biror harakati, biror narsaga munosabatini ifodalovchi otlar qo‘llanadi (guvoh, da’vogar, ijrochi);
-noaniqlikka yo‘l qo‘ymaslik uchun otlar olmoshlar bilan almashtirilmaydi;
-fe’lning majhul darajadagi, shart, buyruq-istak va harakat nomi shakllari ko‘proq qo‘llanadi (bajariladi, belgilansin, chora ko‘rish);
-uyushiq bo‘lakli sodda gaplar ko‘p qo‘llaniladi;
-shart ergash gapli qo‘shma gaplardan keng foydalaniladi.
Rasmiy uslubda og‘zaki so‘zlashuv uslubiga xos so‘zlar, dialektizmlar, jargonlar deyarli ishlatilmaydi.
Demak, o‘zbek tilining rasmiy uslubiga mansub yozishma va hujjatlar boshqa uslublardan leksik-frazeologik va grammatik xususiyatlarga ko‘ra bir-biridan farqlanib turadi. Bayon qilingan fikrlarning izchillik bilan uzviy bog‘langan bo‘lishiga alohida e’tibor qilinadi va tanlangan so‘zlarning gap qurilishining rasmiy munosabatni ifodalashga bo‘ysundirilganligi bilan izohlanadi.
Xullas, uslubiyatning tilda tutgan o‘rni beqiyosdir. Nutq jaryonida masalaga nutq mavzusi va xususiyati nuqtai nazaridan yondashilib, vazifaviy uslublarning amal qilish qonuniyatlarini va talablarini e’tiborga olish lozim bo‘ladi. Uslubshunoslik me’yorlarni shakllantirish, mashhur tilshunos olim G.O.Vinokur ta’kidlaganidek, til madaniyatining o‘z oldiga qo‘ygan asosiy maqsadi, uning eng muhim vazifasidir. Uslubiy me’yorni yaxshi bilmasdan, ularni mukammal egallamasdan turib, nutq madaniyatiga, madaniy nutqqa erishib bo‘lmaydi. Tilda har bir so‘zni, grammatik shaklni, har bir sintaktik qurilmani o‘z o‘rnida, ya’ni shu so‘z, shu grammatik shakl yoki sintaktik qurilma (gap) ishlatilayotgan vaziyatni (tinglovchi saviyasi, ularning holati kabilar) hisobga olgan holda to‘g‘ri qo‘llash, ularning shu vaziyatga eng mos tushadiganini tanlab, nutq jarayonida ulardan unumli foydalanish, eng ixcham va fikrni lo‘nda ifodalaydiganini, eng sodda va hammaga tushunarlisini ishlatish nutqning ravonligini, tushunarliligini, aniqligini ta’minlaydi, uni g‘alizliklardan xalos etadi. Rasmiy ish qog‘ozlari uslubi vazifaviy uslublar doirasidagi boshqa uslublardan lug‘aviy va grammatik xususiyatlari jihatdan farqlanadi. Ushbu uslub leksikasi asosan kitobiy va xolis so‘zlardan iborat bo‘lishi bilan birga shu uslub bo‘yog‘iga ega bo‘lgan yuqorida ko‘rsatilganlar, quyidagi imzo chekuvchilar, qabul qilib oluvchi kabi so‘z va turg‘un birikmalarini o‘z ichiga oladi. Bu uslub leksikasining yana bir xususiyati unda professional terminologiyaning mavjudligidir. Fikrning sodda, qisqa, aniq ifoda etilishi rasmiy ish qog‘ozlar uslubining asosiy talabidir. Kishi o‘z fikrini aniq va ravon ifodalashi uchun tildagi uslublardan ham xabordor bo‘lishi, kundalik so‘zlashuv tilidan tashqari, rasmiy-ish yuritish tilini ham bilishi kerak. CHuki oddiy ishchimi, dehqonmi, tadbirkormi yoki ziyoli, baribir, hech bo‘lmaganda, ariza, tilxat yoki ishonchnoma yozishiga to‘g‘ri keladi. U yoki bu darajadagi korxona, muassasa yoki tashkilot rahbarining faoliyatini esa ish yuritish qog‘ozlarisiz tasavvur etib bo‘lmaydi. SHuning uchun ham “Davlat tili haqida”gi (1995 yil 21 oktyabr) qonunimizning o‘zak moddalari (8-14-moddalar)da ish yuritishning tilga aloqador jihatlari qoidalashtirilgan.
O‘zbek tiliga davlat maqomi berilgan bugungi kunda o‘zbek tilida mukammal hujjatchilikning shakllanishi uchun butun imkoniyatlar ochildi. Muassasa, tashkilot, korxona va birlashmalardan ishni ishlab chiqarish taraqqiyotiga muvofiq tashkil etishda,umuman,boshqaruv sohasida hujjatlarning o‘rni va ahamiyati beqiyosdir. Ayni paytda hujjatlar matnini tuzish boshqaruv apparati faoliyatidagi eng sermehnat va sermashaqqat jarayondir. Bu jarayonning oqilonaligi va samaradorligini oshirmasdan turib umumiy boshqaruv madaniyatini yuksaltirib bo‘lmaydi. Rasmiy ish qog‘ozlari uslubining og‘zaki shakli sifatida rasmiy axborotlarni, ish yuzasidan suhbatlarni, uchrashuvlarni, ma’lumotlarni bayon etilishini aytib o‘tish mumkin.Ushbu kitobda rasmiy uchrashuv chog‘ida qo‘llaniladigan iboralar, ko‘tariladigan masalalar, so‘zlarning leksik jihatidan o‘ziga xosligi, nutq madaniyatining me’yorlariga amal qilish bo‘yicha 250 ta maslahatlar berilgan.SHularning ichidan ayrim ko‘tarilgan, to‘g‘rirog‘i, yoritilgan (savol – javob tarzida) masalalarni reja tarzida ko‘rsatishni lozim topdik:

1. 
   rasmiy uchrashuv tayinlash;
   
2. 
   rasmiy uchrashuvda bir – birini tanishtirish;
   
3. 
   rasmiy uchrashuvga taklif qilish;
   
4. 
   mahsulot haqida so‘rash;
   
5. 
   mahsulotga berilgan ta’rif;
   
6. 
   bir to‘xtamga yoki xulosaga kelish;
   
7. 
   o‘zaro tushunish;
   
8. 
   yo‘l – yo‘riq ko‘rsatish;
   
9. 
   maqsadni to‘g‘ri ifodalash;
   
10. 
    nutqning kirish qismi;
    
11. 
    nutqni asosli yakunlash;
    
12. 
    kerakli so‘zlarni qo‘llash;
    
13. 
    tabrik aytish;
    
14. 
    taklif kiritish;
    
15. 
    ommaga tanishtirish;
    
16. 
    buyruqning og‘zaki shakli;
    
17. 
    buyruqning qabul qilinishi va bajarilishi;
    
18. 
    mantiqli jafob qaytarish;
    
19. 
    xabarni etkazish;
    
20. 
    shikoyatni asosli ifodalash;
    
21. 
    ish faoliyatida, xususan, biznesda o‘zini qanday tutish;
    
22. 
    so‘zlarni o‘rinli ishlatish;
    
23. 
    mahsulotning foydali tomonlarini ko‘rsata bilish;
    
24. 
    rasmiy taklif qilish;
    
25. 
    o‘z qarashini ifodalash;
    
26. 
    zarur holatda gap bo‘lish va izohlash;
    
27. 
    o‘zaro hurmatga amal qilish;
    
28. 
    o‘z g‘oyasinii himoya qilish;
    
29. 
    o‘z roziligini bildirish;
    
30. 
    asosli fikr aytish, maslahat berish.
    

“Muammo” texnologiyasi 1.

Muammoning turi	Muammoning kelib chiqish sabablari	Muammoni echishda Sizning harakatlaringiz	Muammoni echishda uchraydigan to‘siqlar
Nutq uslubiyatiga to‘liq amal qilmaslik	Nutq jarayonida uslubiyatga e’tibor kamligi	Nutq uslubiyatiga putur etkazadigan holatlarni tushuntirish, o‘rgatish	O‘z nutqini nazorat qilmaslik.

“Muammo” texnologiyasi 2.

Muammoning turi	Muammoning kelib chiqish sabablari	Muammoni echishda Sizning harakatlaringiz	Muammoni echishda uchraydigan to‘siqlar
Hujjat turlarini yozishda rasmiy ish – qog‘ozlar uslubining o‘ziga xosligiga rioya etmaslik	Rasmiy ish – qog‘ozlar uslubining grammatik, leksik tomonlarini hisobga olmaslik, so‘zlashuv uslubining faolligi	Hujjat turlarini to‘g‘ri, aniq, qisqa yozishni tushuntirish, o‘rgatish, ko‘nikma hosil qildirish	O‘zustida ishlamaslik, e’tiborsizlik bilan munosabatda bo‘lish

Adabiy tilning tirik tirgagi adabiy me’yorlardir, chunki ularsiz adabiy til tushunchasi mohiyatini yo‘qotadi. Bu me’yorlar kishilar nutqiy axloqining boshqaruvchisi, so‘zlovchisi sifatida xizmat qiladi. Ayni me’yorlar bu tildan foydalanuvchilarning barchasi uchun majburiy bo‘lganligidan so‘zlovchi va tinglovchi o‘rtasidagi axborot almashuv jarayonida til belgilarining to‘g‘ri, adekvat, bir xil anglanishini ta’minlaydi (albatta, bunda boshqa vositalar ham ishtirok etadi). Adabiy me’yor til unsurlaridan til sistemasi qonuniyatlariga uyg‘un, jamiyat taraqqiyotining muayyan davrida barqarorlashgan ijtimoiy-nutqiy amaliyot va an’anaga muvofiq holda foydalanish qoidalaridir. Adabiy me’yorning shakllanishi va rivojlanishida jamiyatdagi nutqiy amaliyot, ayniqsa, atoqli yozuvchilar — so‘z ustalari hal qiluvchi rol o‘ynaydi. Xuddi shu amaliyotda barqarorlashgan so‘z (yoki boshqa lisoniy birlik)ni qo‘llash doimiy qoida shaklinioladi. Qizig‘i shundaki, adabiy til me’yori nutqiy amaliyotdan olinadi va yana shu amaliyotni boshqarishga xizmat qiladi. Til me’yorlari milliy til birligi, butunligining bosh omillaridan hisoblanadi. Ayni shu me’yorlar ko‘p shevali o‘zbek milliy tili egalarining nutqiy muloqotini birlashtiradi.Adabiy me’yorlar anchayin barqaror hodisadir, aks holda nutqiy aloqa qiyinlashishi tabiiy. Aytaylik, bugun bu shakl me’yor, ertaga boshqa shakl me’yor bo‘lsa, kishilarning bir-birlarini anglashlari mushkullashadi. Masalan, muayyan so‘z mavjud bir narsaga nisbat berib yasalgan va bu so‘z adabiy me’yorga kirgan, ammo vaqtlar o‘tishi bilan bu narsa o‘rnini boshqa narsa egallaydi. Buniotlanmoq so‘zi misolida ko‘rish mumkin. Iste’dodli yozuvchi Orif Farmonov "Tadqiqotlar va kashfiyotlar" hajviyasida ayni holatni juda chiroyli tavsiflab kulgi chiqargan: "...Taraqqiyot shunchalik tezlashib ketdiki, sal bo‘shashsang, yo modadan orqada qolasan, yo avtobusdan. Hatto so‘z tug‘ilish sur’ati ham bu taraqqiyot oldi juda imillayapti. Masalan, qadimda Yo‘lga otlandi degan gap bor edi. Hozir otlar o‘rnini texnika egallab oldi. Lekin Yo‘lga otlandi gapi hamon tilimizda. Yo‘lga otlangan odam esa yallayib mashinada o‘tirgan bo‘ladi. Demak, Yo‘l mashinalandi degan gap tug‘ilishi kerak edi-da." Otlanmoq tilimizda barqaror leksik me’yor sifatida yashamokda, uning dastlabki ma’nosi, ya’ni "otga minmoq" bugun xiralashgan.
Ayni paytda ta’kidlash joizki, adabiy me’yorlarni mutlaqo o‘zgarmas, davrlar o‘tishi bilan hech bir o‘zgarishga uchramaydi deb bo‘lmaydi. Me’yorlarni tamoman qotib qolgan narsa deb tushunish to‘g‘ri emas. Adabiy til me’yorlari ayni paytda dinamik hodisa hamdir. Til o‘zining ijtimoiy tabiatiga muvofiq jamiyat rivoji bilan bab-baravar takomillashib borar ekan, tilning me’yorlari ham o‘zgarib, yanada mukammallashib boradi.
Alohida ta’kidlash kerakki, adabiy talaffuz me’yori tarbiyasi qancha erta boshlansa, shuncha yaxshi, chunki shevaga xos talaffuz ko‘nikmasi juda mustahkam bo‘ladi. Aytaylik, bola yorug‘ dunyoga kelgan soniyadan boshlaboq uning qulog‘i odatda u yoki bu shevadagi nutq ta’siri ostida qoladi. Istaymi -yo‘qmi, tili ham shu shevada chiqadi. Taassufki, oila to bolaning tili qotguncha uni adabiy talaffuz tomon tortishga urinib ham ko‘rilmaydi. Keyinchalik uni adabiy talaffuzga o‘rgatish uchun ko‘p kuch sarflanadi, ammo natija hamisha ham ko‘ngildagidek bo‘lavermaydi. Hatto til va adabiyot o‘qituvchisi bo‘lib etishgan, aytaylik, xorazmlikni "o" tovushini ("a" yoki unga yaqin tarzda talaffuz qiladi, buxorolikning "o‘" tovushini (asosan, til oldi "o‘"tarzida talaffuz qiladi) sof adabiycha talaffuz qilishi mushkulotga aylanadi. Ana shu tufayli "Bolaning tili rosa olaversin, uning nutqiy madaniyati haqida qayg‘urish qochmas, maktab hammasini o‘rgatadi" qabilida mulohaza aqlning ishi emas. O‘z farzandiningro‘shno dili, burro tili raso so‘zi bilan ilonni inidan chiqaradigan bo‘lib kamolga etishini astoydil istaydigan har bir kishi buniunutmasligi kerak.
Adabiy til me’yorlarini tartibga solish, mustahkamlash, o‘zgarish va taraqqiyot tamoyillarini belgilash maqsadida davlat, ilmiy-adabiy jamoatchilik, umuman, jamiyat til me’yorlariga oqilona ta’sir etib boradi. Zero, adabiy me’yorning mohiyatitildagiu yoki bu qo‘llanishning shu til jamoasi tomonidan maqbul ko‘rilishi, nufuzli adiblar asarlarida keng yoyilishi, jamiyat hayotining ayni davrida nutqiy urfga kirishidan iborat. Jamiyatdagi muayyan katta-kichik o‘zgarishlar tilda aks etar ekan, adabiy me’yorlarda kam o‘zgarishlar yuzaga keladi. Bu holatlarda maqbul variant — adabiy me’yor yuzasidan tegishli davlat idoralari, jamoatchilik komissiyalari, tilshunoslar, yozuvchilar va boshqa kishilar tomonidan tavsiyalar ishlab chiqiladi. Masalan, o‘tgan asrning 90-yillarida bir muddat iste’molga kirgan ilmgoh, bilimgoh, tahrilgoh kabi so‘zlar ana shunday tavsiyalar asosida adabiy me’yordan chiqarilib, uning o‘rniga institut so‘zi me’yorlashtirildi.
Adabiy til me’yorlarining mustahkamlanishida, jamiyat a’zolarining unga doimiy amal qilishlarini targ‘ib etishda maktab, litsey-kollejlar, oliy maktab, badiiy adabiyot, televidenie, radio, gazeta va jurnallarning alohida o‘rni bor.
Leksik va talaffuz me’yorlar
O‘zbek adabiy tilida, asosan,quyidagi me’yorlar farqlanadi: 1)leksik (so‘z qo‘llash) me’yorlar; 2)talaffuz (orfoepik)me’yorlari; 3)so‘z yasalish me’yorlari; 4) morfologik me’yorlar; 5) sintaktik me’yorlar; 6)uslubiy me’yorlar. Tabiiyki, adabiy tilning yozma shaklida imlo (orfografik ) va tinish belgilari (punktuatsion) me’yorlari ham mavjud bo‘ladi. Bu me’yorlar mutaxassislar tomonidan til qonuniyatlari, shuningdek, tarixiy an’analarga suyangan holda aniq qoidalar shaklida tayyorlanadi va tegishli davlat va tashkilot tarafidan tasdiqlanadi. Bu qoidalar ayni paytda imlo lug‘atlarida o‘z aksini topadi. Madaniy nutq malakasini puxta egallamoq, muayyan nutqning to‘g‘rilik sifatini holis baholay bilmoq uchun adabiy me’yorlarning mazkur tiplari, ularning asosiy qoidalari va bu qoidalarning buzulishi natijasida yuzagakelishi mumkin bo‘lgan nutqiy xatolarni etarli darajada tasavvur qilmoq maqsadga muvofiqdir. Ayniqsa, adabiy til me’yorlarining kuchsiz tiplarini, agar etarli darajada egallanmagan bo‘lsa, nutqda buzilishga moyil bo‘ladi. O‘zbek tili dunyodagi qadimiy va rivojlangan tillardan biri sifatida benihoya boy leksik xazinaga ega. Bu xazinadagi so‘zlarning ba’zilari eng qadimgi davrlardan beri yashab kelayotgan bo‘lsa, ba’zilari nisbatan keyinroq paydo bo‘lgan, yana ayrimlarining ma’no miqdori ortgan, boshqalarida esa bu miqdor kamaygan. Jamiyatning moddiy va ma’naviy hayotida yuz bergan tarixiy o‘zgarishlar tilning, eng avvalo, lug‘at boyligida o‘z aksini topadi. Shuning uchun ham leksik me’yorlar boshqa meyorlarga qaraganda anchayin harakatchan bo‘ladi. Buning ustiga, leksik me’yorlarni belgilash ham sezilarli darajada murakkab va qiyin jarayon, chunki, masalan, fonetik yoki morfologik birliklar sanoqli bo‘lgani holda, leksik sistemani tashkil etadigan birliklar — so‘zlar judako‘p,bir necha o‘n minglar, yuz minglar bilan o‘lchanadi. SHunga ko‘ra ham leksik sistemani osonlikcha unifikatsiya qilish mumkin emas. Buning ustiga (tilda yangi-yangi so‘zlar paydo bo‘dadi, ayrim so‘zlar iste’moldan chiqib ketadi, turli tillarda so‘zlar kirib keladi. So‘zning maqbulligi, uning u yoki bu ma’noda qo‘llanishi to‘g‘riligining baholanishida ko‘prok, til egalarining dunyoqarashi, mafkurasi, madaniy- ma’rifiy saviyasi, adabiy an’analardan boxabarligi asosiy rol o‘ynaydi. SHuning uchun ba’zan muayyan so‘zning adabiy tilda qo‘llanishining maqbulligi yoki nomaqbulligi ustida uzoq va jiddiy bahslashiladi. Ana shu bahs-munozaralar, ilmiy-ijtimoiy izlanishlar natijasida tegishli to‘xtamga kelinadi.
Aytish lozimki, leksik me’yor lug‘atlarda, xususan, izohli lug‘atlarda o‘z aksini topadi, zotan, izohli lug‘atlarga birinchi navbatda adabiy til leksikasi kiradi. To‘g‘ri, adabiy me’yordan tashqaridagi so‘zlarning ma’lum qismi ham izohli lug‘atdan o‘rin oladi, ammo ular "esk."(eskirgan), "s.t." (so‘zlashuv tili), "dial."(dialektal), "folk."(folklor), "tar."(tarixiy) kabi izohlar bilan beriladi. "O‘zbek tilining izohli lug‘ati" (2 tomlik. Moskva, 1981.)da "Mazkur lug‘at hozirgi o‘zbek adabiy tilining normativ lug‘atidir. SHunga ko‘ra lug‘atga, xususan, hozirgi zamon o‘zbek tilida keng iste’molda bo‘lgan so‘z va frazeologik iboralar kiritilgan" deb ta’kidlangan. Aytish joizki, bugun mazkur lug‘atdagi anchagina so‘zlar hozirgi adabiy tilimiz me’yorlaridan chikdi, bir qancha so‘zlar me’yorga kirdi. SHuning uchun yangi 5 jildli "O‘zbek tilining izohli lug‘ati" tayyorlandi va nashr etildi (Toshkent: "O‘zbekiston milliy ensiklopediyasi"Davlat ilmiy nashriyoti, 2006-2008). Tilning leksik me’yorlarini belgilashda o‘z va boshqa tillardan o‘zlashgan so‘zlarga munosabat masalasi o‘rtaga chiqadi. Dunyo mamlakatlarining ko‘pchiligida vaqti-vaqti bilan bu borada tilga puristik yondashuv ko‘zga tashlanadi.Aslida purizm (lotincha — purus "toza, sof") tilning tozaligini saqlashga urinish ma’nosida ijobiy hodisa. Ammo tildagi har qanday o‘zlashmalarga keskin qarshi, o‘ta konservativ bir harakat o‘laroq, salbiy harakat deb baholanadi.
Tilga noo‘rin kirishi mumkin bo‘lgan chet so‘zdan saklanish kerak, ammo har qanday o‘zlashmaga qarshi turish, uni almashtirishga kirishish maqbul ish emas. Tilshunos L.I.Skvorsov purizm odatda favqulodda ijtimoiy voqealar va ular bilan bog‘liq tilda voqe bo‘ladigan sezilarli siljishlar davrida bo‘y ko‘rsatishini aytadi. CHindan ham, o‘tgan asrning 20-yillarida o‘zbek tiliga Evropa tillaridan kirgan juda ko‘plab so‘zlarni arab-fors so‘zlari yoki yangi yasalmalar bilan almashtirishga zo‘r berilgan. Masalan: partiya — firqa, matematika — riyoziyot, astronomiya — falakiyot, vodorod — muvalidulalma’ — suvtug‘dirg‘ich, kislorod — muvalidulhamuza — achchil, uglerod — homzi korbun — ko‘mirchil va h.k. Lekin bu harakatlar mohiyatan sun’iy bo‘lganligi, o‘zbek tili tabiatiga muvofiq bo‘lmaganligi uchun natija bermadi, mazkur almashtirilgan so‘zlar leksik me’yor sifatida tilda muqimlasha olmadi.
O‘zbekistonning mustaqilligi arafasida va mustaqillikning dastlabki yillarida ham o‘zbek tilidagi evropacha o‘zlashmalarni tildan chiqarishga qaratilgan xilma-xil fikrlar, tavsiyalar o‘rtaga tashlandi. Bu tavsiyalarning aksariyati ilmiy-ijtimoiy asosga ega emasdi, chunki bu fikrlarning mualliflari tilning mohiyati va qonuniyatlaridan bexabar edilar. Masalan, bir yozuvchi hatto tovar so‘zi o‘zbek tiliga yot, uni iste’moldan chiqarish kerak degan da’vo bilan chiqdi. Holbuki, tovar so‘zi sof turkiy bo‘lib, u rus tiliga turkiy tillardan o‘tgan. Aslida tug‘+ar — tug‘ar (tug‘adigan) 1 — tuvar — to‘var — tovar shaklida paydo bo‘lgan.Mol so‘zining ma’no taraqqiyoti qanday bo‘lsa, tovar so‘ziniki ham aynan shunday. Faqat bu so‘zlarning biri sharqiy turkiy tillarga, ikkinchisi esag‘arbiy turkiy tillarga xosdir. Demak, tovar so‘zi o‘zbek tilining ming yillir aslo‘z so‘zi sifatida yashashga haqli.
Ayni shu davrda aeroport so‘zini tayyoragoh, gazeta ni ro‘znoma, jurnalni majalla, fakultetni kulliyot,filologiyanisuxanshunoslik, rayonni nohiya tarzida almashtirishga harakat qilindi, matbuotda shunday qo‘llana boshlandi.Ammo baribir, bu so‘zlar o‘zbek tilining leksik me’yoriga aylana olmadi. Bir xorijiy tildan kirgan so‘zni boshqaxorijiy til — arab yoki fors tili so‘zi bilan almashtirish, tabiiyki, til leksikasi taraqqiyoti uchun hech narsa bermaydi, aksincha, xalqni o‘zi odatlangan so‘zidan ajratadi,tushunishini qiyinlashtiradi. Evropa tillaridan kirgan so‘zlarni arab-fors so‘zlari bilan almashtirish zo‘r berilgan o‘sha o‘tgan asrning boshlarida buyuk o‘zbek tilshunosi va adibi Abdurauf Fitrat o‘zining "Tilimiz" nomli maqolasida o‘zbek ziyolilarining fors va arab so‘zlarini ishlatishga o‘chligidan nolib, shunday yozgan edi: eng boy, eng baxtsiz bir tili qaysi tildir? Bilasizmi? Turkcha (o‘zbekcha)!.. Ming yildan beri ezila kelmishdir.Lekin bitmamishdir. Bitmas, yashamishdir, yashar. Negakim boydir. Turkcha yashamishdir. YAshar, lekin o‘zini arab, forstillarindan qutqara olurmi, yo‘qmi? So‘zni bu erga etirgach barmog‘imni yaraning o‘zagiga bosmish bo‘ldim."'
Er yuzida mutlaqo sof birorta til yo‘q, albatta, biridan boshqasiga so‘z o‘tadi. Biz istaymizmi, yo‘qmi, baribir, tabiiy jarayon. Muhimi — bunda me’yor va o‘zbek tili qonuniyatlariga, ijtimoiy-nutqiy odatlarga uyg‘unlikni inobatga olish. Ana shu asosda tilimiz lug‘at xazinasidan o‘rin olgan juda ko‘p arab, fors, rus va boshqa tillarningso‘zlariborki, ularning begona tilga oidligini mutaxassis bo‘lmagan odam sezmaydi ham. "Davlat tili haqida"gi Qonun qabulqilingandan keyin avtor, gonorar, gruppa, ministr, oblast, programma, plan, redaktor, sekretar, tekst, temakabi rus tilidan yoki u orqali boshqa tillardankirgan bir qancha so‘zlar o‘rniga tavsiya etilganmuallif, qalam haqi, guruh, vazir, viloyat, dastur, reja, muharrir, kotib, matn, mavzu kabi arabcha, forscha so‘zlarbugun o‘zbek tilining leksik me’yoriga aylanib bo‘ladi.
SHuni ham aytish kerakki, boshqa tildan so‘z olinganda, bu so‘z talaffuz jihatidan oluvchi tilning tovush qonuniyatlariga muayyan bir darajada moslashtirilmog‘i maqsadga muvofiq. Arab, fors, yapon, turk va ko‘plab boshqa tillarda bu tamoyil an’anaga aylangan. Ana shunday yo‘l tutilganda, o‘zga tilning so‘zi bu tilga tamoman o‘z bo‘lishi va bu til rostmana boyishi mumkin. Aytaylik, iqlim so‘zini bugun hech qaysi o‘zbek boshqa so‘z bilan almashtirish kerak demaydi. Tilimizdagi benihoya ko‘p arabcha so‘zlar qatorida bu so‘z ham o‘zlashib ketgan. Ammo bu so‘z aslida arablarning ham bevosita o‘z "mol"i emas. Uni arablar yunon tilidan olganlar. YUnonlarda klimatos so‘zi bor, u "quyosh nurining erga tushishidagi qiyalik darajasi" degan ma’noni ifodalaydi. Bu so‘zni arablar talaffuzini ham arabchalashtirgan holda(iqlim) o‘zlashtirganlar. YOki yapon tilida sisutemu (sistema), akusento (aksent), purusu (puls; yapon tashda l tovushi yo‘q), ideorogi (ideologiya) kabi bir qancha talaffuzi ham moslashtirilgan o‘zlashmalar mavjud. O‘zbek tilida ilgari rus tilidan o‘zlashtirilgan va aynan talaffuz qilinadigan komitet (fransuzcha comite so‘zidan olingan) so‘zi bor edi. Mustaqillikdan keyin ayni shu fransuzcha so‘zni o‘zbekcha talaffuzga moslashtirib, ko‘mita shaklida olindi va u adabiy leksik me’yorga aylandi.
Tilimizning lug‘at xazinasini boytish va tozaligini ta’minlash, leksik me’yorlarining muntazamligiga erishishda eng ma’qul yo‘l o‘zbek tilining o‘z ichki imkoniyatlariga tayanishdir. O‘zbek tilining o‘z qonuniyatlari asosida yangi so‘zlar yasash, u yoki bu sababga ko‘ra iste’moldan chiqqan qadimgi va eski turkiy so‘zlarni tiklash, tilimizning teran tomirlari bo‘lmish shevalardan so‘z olish maqsadga muvofiq. Masalan,raport so‘zining o‘zbekcha muqobili sifatidabildirgiso‘zi yasaldi va adabiy tildan joy oldi, rayon so‘zi avvalnohiyaso‘zi bilan almashtirildi, ammo leksik me’yor maqomini olmadi. Keyinroq eski o‘zbek tilidagituman so‘zi iste’molga kiritildi, u faol lug‘atimizda o‘z o‘rnini topdi.
Adabiy tilda hozircha mavjud bo‘lmagan, turli sohalarga oid so‘zlarni izlab topishda shevalar tengsiz manbadir. O‘zbekistonning bir hududida dehqonchilik, boshqasida chorvachilik, yana boshqasida baliqchilik rivojlangan, demakki, bu sohalarga oid xilma-xil so‘zlar o‘sha erlarda bor. Taomshunos olim Karim Mahmudov xotiralaridan birida shunday voqeani hikoya qilgan edi: Olim bir taomning tayyorlanish tartibini yozib, zukko so‘z sinchisi Abdulla Qahhorga ko‘rsatadi. Undagi ikra so‘zini ko‘rgan yozuvchi: "Buning o‘zbekchasi yo‘qmi?" deb so‘raydi. Olim: "Baliqning urug‘i" desa bo‘ladi", deydi. So‘zning ichu tashini naqd ko‘ra biladigan adib: "Nima, sizga baliq o‘simlikmi? " deydi achchiqlanib. "Bo‘lmasa, "baliqning tuxumi" bo‘lsin", deb javob beradi olim izlangan bo‘lib, YOzuvchi: "Baliq tovuq emas", deydi va xalkda uni ifodalaydigan alohida so‘z bo‘lishi kerakligini aytadi... Olim safarlaridan birida Xorazmda Qahhor qasd etgan so‘zni eshitadi, u erda uvulduruq deyilarkan. SHu tarzda bu so‘z adabiy tildan joy oladi.
Leksik me’yorlarga huda-behuda aralashaverish, har bir chet so‘zga g‘ashlik bilan qarayverish, o‘rinli-o‘rinsiz chet so‘zni almashtirish payidan bo‘laverish til leksik me’yorlarining barqarorligini buzadi. Bu, albatga, nutqiy muloqot jarayoni uchun ham, nutq madaniyati uchun foydali emas. Ingliz dinshunosi va tarixchisi Jeyms Jorj Frezer bir kitobida shunday bir antiqa odatni tasvirlaydi. Avstraliyadagi hindu qabilalaridan biridagi urfga ko‘ra, biror kishi vafot etsa, uning ismini tilga olish taqiqlanar ekan. Ma’lumki, har qanday kishi ismi ayni zamonda turdosh ot hamdir, ya’ni u muayyan ma’noga ega bo‘lib, hayotdagi biron- bir narsa yoki tushunchani ifoda etadi.Masalan, Po‘lat, Temir, Lola, Arslon kabi kishi ismlari turdosh ot sifatida tegishli narsalarning nomlaridir. Aytaylik, Po‘lat ismli kishi dunyodan ko‘z yumdi, shu kundan boshlab, bu so‘z taqiqqa uchraydi, ya’ni tildan chiqib ketadi. Uning o‘rniga shu ma’no ifodasi uchun yangi so‘z tilga olib kiriladi. Demak, mazkur qabila tilining lug‘at boyligi tinimsiz o‘zgarib turadi. Tabiiyki, bir-ikki yilda mazkur qabilada 100 - 200 odam vafot etsa, o‘z-o‘zidan shuncha so‘z tamoman yangilanadi. "Bu g‘aroyib odat tilning barqarorligigagina putur etkazib qolmasdan, jamiyat hayotining uzluksizligini ham izdan chiqaradi va o‘tmish voqealari solnomasini ham xira va ishonchsiz bir narsaga aylantiradi", —deb ta’kidlanadimazkur kitobda. Tilning so‘z boyligiga nihoyatda ehtiyotkorlik, hushyorlik, ziyraklik bilan munosabatda bo‘lish lozim.