4. Ishlab chiqarish: resurslar, omillar, tendentsiyalar. Reja

4. Turlari, tendensiyalar va umumiy ishlab chiqarish muammolari

Biz ko‘rib chiqqan ishlab chiqarishning o‘ziga xos xususiyatlari "abadiy" xarakterga ega. Endi biz ishlab chiqarish jarayonining o‘zgaruvchan tendentsiyalari bilan tanishishimiz kerak.

Ishlab chiqarishni rivojlantirishning ikki turi mavjud — "keng " va" intensiv": birinchisi allaqachon ishlatilgan ishlab chiqarish vositalarining miqdoriy o‘sishi bilan bog‘liq; ikkinchisi-ishlab chiqarish vositalarini sifatli yangilash (yangi, yanada samarali texnologiyalarni joriy etish natijasida). Aslida, bu turlar birlashtirilgan va shuning uchun ishlab chiqarishning "asosan keng" (yoki "asosan intensiv") rivojlanishi haqida gapirish to‘g‘ri bo‘ladi.

Ishlab chiqarish jarayonida korxonalar ikki qarama-qarshi tendentsiyaga ta’sir ko‘rsatadi: konsolidatsiya ("kontsentratsiya") va ajratish ("dekontsentratsiya").

Ishlab chiqarish kontsentratsiyasi-yirik korxonalarda ishlab chiqarish va mehnat resurslarini jamlash. U ishlab chiqarishni arzonlashtiradi va mahsulot ishlab chiqarishni katta hajmda beradi.

SHu bilan birga, kichik korxonalar bir qator ob’ektiv afzalliklarga ega. Ular ishlab chiqarish texnologiyasidagi o‘zgarishlarga tezda javob berishadi, bozor talabiga ko‘proq javob berishadi, boshqaruv xarajatlariga tejashlari mumkin va hokazo.

Kichik korxonalar barcha mamlakatlarda hayotiyligini isbotlamoqda. Albatta, kichik korxonalar soniga qarab, rasm kichik kompaniyalar foydasiga bo‘ladi, lekin agar mahsulotning o‘ziga xos og‘irligi katta bo‘lsa. Turli davrlarda va turli sohalarda optimal kontsentratsiya o‘lchovi bir xil emas va mobil hisoblanadi. Iqtisodiyot fanida ikkita kontseptsiya — "katta biznes nazariyasi" va "kichik biznesning Teo-riyasi" paydo bo‘ldi, ular o‘rtasidagi munozaralar o‘zgaruvchan muvaffaqiyat bilan davom etmoqda.

Ishlab chiqarishning kontsentratsiyasini va dekontsentatsiyasini tahlil qilish muhimdir, chunki ular bozor iqtisodiyotining ikki qarama — qarshi tendentsiyasining-monopolizm va raqobatning moddiy asosini tashkil etadi.

Ishlab chiqarish kontsentratsiyasi yangi tendentsiyani keltirib chiqaradi — korxonaning o‘z-o‘zini ta’minlashga bo‘lgan istagi (bu mahsulotni ishlab chiqarish bo‘yicha operatsiyalarning butun tsikli doirasida konsentratsiya qilish orqali). Iqtisodiy nazariyadagi ushbu tendentsiya "vertikal integratsiya"deb nomlanadi.

Bugungi kunda rivojlangan bozor mamlakatlarida qarama — qarshi tendentsiya ustunlik qiladi-katta korxona bo‘linmalari mustaqil biznesga aylanganda vertikal parchalanish. Bu holda ichki etkazib berish bozor operatsiyalari bilan almashtiriladi. Mustaqil firmalar o‘rtasida sotib olish va sotish munosabatlari firma ichidagi etkazib berishdan ko‘ra samaraliroq ekanligi isbotlangan.

Vertikal integratsiyadan voz kechish bozor omillarining rolini oshirishga aylanadi. Nima uchun? Ha, chunki ishlab chiqarishning bir xil miqdori "sotuvchilar" va "xaridorlar" ning mutlaq sonini oshiradi, shuning uchun "iqtisodiyot"hajmi o‘sib bormoqda.

Vertikal parchalanish iste’molchilarning tarkibini sezilarli darajada o‘zgartiradi va u bilan mahsulot harakatining tabiati: endi "yakuniy" xaridorlarga "oraliq" qo‘shini qo‘shilib, bozor samaradorligini vertikal integratsiya ostida bo‘lmasligi mumkin bo‘lgan sohalarga olib keladi.

O‘z navbatida, vertikal parchalanish "diversifikatsiya qilish" (xilma-xillik) deb nomlangan yangi hodisa yuzaga keldi. SHunday qilib, korxona tomonidan ishlab chiqarilgan mahsulotlar nomenklaturasini kengaytirish belgilandi. Bozorni taklif bilan to‘ldirish va raqobatning kuchayishi sharoitida diversifikatsiya qilish kompaniyaga qo‘shimcha tijoriy barqarorlikni beradi. Diversifikatsiyani vertikal parchalanish uchun kompensatsiya sifatida ko‘rish mumkin.

Ishlab chiqarish inqirozlarga xosdir. Ularning sabablari, tabiati va oqibatlari juda murakkab va keng qamrovli savol. Endi biz inqiroz nima va uning mexanizmi nima ekanini tushunishimiz kerak.

"Ishlab chiqarish inqirozi" - bu tabiiy ehtiyojlarga yoki jamiyatning to‘lov qobiliyatiga mos kelmaydigan mahsulotlarni ishlab chiqarish natijasida ishlab chiqarish hajmining vaqtincha pasayishi.

Inqiroz-bu" abadiy og‘riq " va iqtisodiyot va iqtisodiy nazariya. Inqirozni oldini olish va uning salbiy oqibatlarini minimallashtirish vositalarini topish iqtisodiy nazariyaning asosiy muammolaridan biridir.

Ishlab chiqarish doimo qayta tiklanadigan ishlab chiqarish jarayonini tushunadigan "ko‘payish" shakliga ega. SHu sababli, ishlab chiqarishning barcha belgilangan xususiyatlari (tendentsiyalari) bir tarzda yoki boshqa tarzda takrorlanadi.

Qayta ishlab chiqarish ishlab chiqarishni tsiklik xarakterga ega bo‘lib, uni "takrorlanuvchi" bosqichlarning aylanishida (ishlab chiqarish " tarqatish > almashinuv > iste’mol) harakatlanishiga olib keladi.

Ishlab chiqarish-moddiy va ma’naviy qadriyatlarni bevosita yaratish jarayonidir. Uning maqsadi-shaxs va jamiyatning ehtiyojlarini qondirish. SHuning uchun, agar "ishlab chiqarish o‘zi" asl bo‘lsa, unda iste’mol qayta ishlab chiqarishning yakuniy bosqichidir. Biroq, faqat Robinson Kruzo bir kishi va "ishlab chiqaruvchi" va "iste’molchi"da baxtli birlashtirildi. Odatda ishlab chiqaruvchi va iste’molchi ajratilgan va bo‘sh joy va vaqt ichida. Bunday ajratish sharoitida yana ikkita maxsus, oraliq, ishlab chiqarish va iste’mol fazasini bog‘lash kerak: a) ishlab chiqarish natijalarini taqsimlash bosqichi va b) ushbu natijalar almashinuv bosqichi. "Ishlab chiqarish" va "iqtisodiyot" kontseptsiyasining kundalik ongida tez — tez aniqlangan bo‘lsa-da, iqtisodiyot kengroq tushunchani (masalan, bir xil Kruzo "ishlab chiqarish" edi, ammo "iqtisodiyot" alohida ishlab chiqaruvchilarning o‘zaro ta’siri).

Ishlab chiqarishsiz iqtisodiyot mumkin emas, lekin ishlab chiqarish "iqtisodiyot" ning ijtimoiy maydonini to‘liq iste’mol qilmaydi, chunki u majburiy elementlar sifatida tarqatish va almashinuv bosqichlarini ham o‘z ichiga oladi.