Achchiq haqiqat

44

---

r

boshlang'ich  sinf  bolalari  uchun  ona  tilidan  mashq 

yozib  beradi,  yarm iga  yu q ori  sin fd a g i-la r  uchun 

arifmetika dan  masala yozib  qo'yadi,  shu  bilan  tamom- 

vassalom .  Sinfda  to 'p o lo n ,  sh ov q in -su ron   avjiga 

chiqadi,  musht ketdi  boshlanib  ketadi,  muallima  bo'lsa 

parvosiga ham keltirmaydi.  Bir chekkada eridan kelgan 

xatni  o ‘ qib,  yoki  shilq-shilq  y ig ‘lab  eriga  xat  yozib 

o'tira v era d i. 

M uallim a 

R o 'z ix o n  

opa 

b o 'ls a , 

qo‘ng‘iroqdan  narigi  qo‘ ng‘ iroqqacha  bo'lgan  vaqtni 

sinfdagi  to'polonni  bostirish,  bolalarga  tanbeh  berish 

bilan  o'tkazadi.  Endi  sinf  tinchiganda  tanaffus  bo'lib 

qoladi-yu,  dars  o'tm asdan  chiqib  ketaveradi.  Biz 

o'quvchilar bundan aslo xafa bo'lmaymiz, nega desangiz, 

ko'pchiligimiz  maktabga  dars  tinglashga  emas,  balki 

nonushtaga  yarimtadan  zog'ora,  tushlikka  ikkitadan 

pishirilgan  kartoshka  olgani  kelamiz.

Roziq  tog'am  «Voyenniy  dela»dan  dars  beradi.  Faqat 

o'shaning  darsigina  sal  qiziqarli  o ‘tadi.  Nega  desangiz, 

Roziq  tog'am   ko‘pincha  darsda  afandi  aytib  beradi, 

ba’zida  bolalaming  o'ziga  ham  ayttiraveradi.

Shunday qilib desangiz, Sultonni na maktab, na oyim, 

na men yo'lga sololyapmiz, boshimizga bitgan balo bo'ldi 

u,  tinchgina  o'yinini  o'ynab,  berganimni yeb yursa ham 

mayli edi-ya! Eng yomoni q o ii qalb bo‘lib qolyapti uning. 

Kuni kecha kelida tuyib, suyuq osh qilamiz deb bir tovoq 

makkani  oftobga  yoyib  ketgan  edim,  xomligicha  yeb 

qo'yibdi...  Endi  nima  qildim-a?  Nima  qilsam  ukamni 

yo'lga  solib  olar  ekanmiz?