Adabiyotshunoslikning qo’shimcha sohasi – manbashunoslik
Manbashunoslik tarixiga bir nazar
Milliy istiqlol mafkurasi va adabiyotshunoslik
Manbashunoslik (Istoriografiya – tarix va yozuv ma’nosini beradi) adabiyotshunoslik fanlarining barcha davrlardagi tarixiga oid materiallarni to’playdi, umumlashtiradi va ularning rivojlanish yo’llarini sarhisob qiladi.
Adabiyotshunoslikning vujudga kelishi va tarixiy taraqqiyotini manbashunoslik ikki qismga bo’lib, o’rganib kelmoqda:
I. Sharq klassik adabiyotida adabiy-tanqidiy fikrlar taraqqiyoti
Qadimgi Sharq mumtoz adabiyotshunosligida adabiy-tanqidiy fikrlar sinkretik tarzda (narsaning dastlabki, bir-biridan ajralmagan, qorishiq holati)da mavjud bo’lgan. “Shu tufayli o’tmishda” adabiy - tanqidiy qarashlar, she’r va shoirlik haqidagi mulohazalar tarixiy yodnomalarda, esdalik tipidagi asarlarda, devonlarga yozilgan debochalarda, manoqib holatlarda, kichik lirik janrlardagi asarlarda, dostonlarning maxsus boblarida, tazkiralarda, aruz, qofiya, badeye’ va sonoye’ga doir risolalarda, ba’zan esa umuman ilmi adab deb atalmish ilmlar turkumiga bag’ishlangan kitob va lug’atlarda bayon etilgan.1 Ularni quyidagicha shakllarga bo’lish mumkin:
Adabiy-tanqidiy fikrlar, eng avvalo, adabiy anjuman va yig’lishlarda, o’zaro suhbatlarda og’zaki shaklda, ko’pincha fikr olushuvlar va munozaralar tarzida kechgan. Bu holatning tasviri tarixchi Xondamirning “Makorim ul-axloq” asarida ham akslangan:
“Mavlono Lutfiy so’z lutfida yagonai davron edi. Undan ilgari hyech kim turkiy tilda she’rni undan yaxshiroq ayta olmagan. Oliy hazrat yoshlari endigina to’lib, yigitlik davri boshlangan paytda, bir kuni Lutfiy xizmatiga bordi. Lutfiy o’z nozik fikrlaringizni natijalaridan yuzaga chiqqan bir g’azalni o’qish bilan bizni bahramand qilsangiz, deb iltimos qildi. Ul xazrat bir g’azal o’qidi. Uning matlai mana shu:
Do'stlaringiz bilan baham: |
