Asarlarni o

Man qachon dedim, vafo qilg‘il manga, zulm aylading,

Sen qachon deding, fido bo‘lg‘il manga, bo‘ldum sanga

Matla’da boshlangan men vas en ziddiyati barcha baytlarda davom ettirilgan.Faqat oldingi misralarda bu ziddiyatga kuchli urg‘u tushmagan edi. Ushbu baytda esa ayni shu holatning bo‘rttirib tasvirlanishi kuzatiladi. Bu bejiz emas – navbatdagi baytdan boshlab lirik “ men”ga alohida e’tibor jalb qilinadi. Tuyg‘ular ifodasi shu baytdan boshlab yanada quyuqlashtiriladi. Lirik qahramon bunga bevosita ma’shuqaga murojaati vositasida erishadi:

Qay pari paykarga dersan telba bo‘lding bu sifat,

Ey pari paykar, ne qilsang qil, manga bo‘ldum, sanga.

Mazkur murojaat yonida so‘zlar takrori, ular vositasidagi mantiqiy qaytariq lirik qahramon muddaosining to‘la va tasirchan ifodalanishiga xizmat qiladi. Keyingi baytda ham murojaat qilish usuli qo‘llangan. Biroq, bu murojaat endi yorga emas, balki lirik qahramonning o‘zigadir, o‘z – o‘ziga murojaat shakli sifatida ko‘ngil tanlangan:

Ey ko‘ngil, tarki nasihat ayladim, ovora bo‘l,

Yuz balo etmaski, men ham bir balo bo‘ldum sanga.

Bu yerda ziddiyat yuz va bir o‘rtasida sodir bo‘lmoqda. Keyingi baytda esa

ziddiyatning mantiqiy kuchi yana bir pardaga ko‘tariladi. Odatda, Jomi Jamga musharraf bo‘lgan kishi hech narsaga muhtojlik sezmaydi. Ayniqsa, uning yonida “Xizr suyi” ham mavjud bo‘lsa, bu endi har narsaga imkon degani bilan barobardir.
Shunga qaramay u soqiy huzirida bir gado xolos.
Jomi Jam ichra Xizr suyi nasibimdur mudom,