Ассалому алейкум! Мавзу

АҲМАДИЙЛИК ЖАМОАСИНИНГ ТАЪЛИМОТИ

Охират кунига имон – Aҳмадий-мусулмонлар эътиқодига кўра, ягона Худога ишонишдан кейин Қуръонда тилга олинган энг муҳим таълимот қиёмат кунига эътиқоддир. Aҳмадийлар дўзахни худди яҳудийлар ва Ибн Aрабий каби вақтинчалик ва боқий бўлмаган жой деб тушунадилар. Дўзахда, руҳлар гуноҳлардан тозаланадиган касалхонага ўхшайди, деб ишонадилар;

Иккинчи бор келиш – Бошқа мусулмонларнинг эътиқодларидан фарқли ўлароқ, Aҳмадий-мусулмонлари Исонинг хочга михланганига, ҳушидан кетганига ва хочда фақат тўрт соат ўтказганига ишонишади. Кейин тобутга беҳуш ётқизилгандан кейин ўзига келади. Aҳмадий-мусулмонлари Исо алайҳиссаломни қарилик чоғигача яшаб, Кашмирда вафот этганига ишонишади. У Исроилнинг йўқолган қабилаларини қидириш учун Кашмирга кўчиб келади. Унинг қабри Кашмирда Юз Aсаф номи билан машҳур. Aҳмадий-мусулмонлари Исонинг иккинчи келиши ҳақидаги Инжил ва исломий башоратлар том маънода эмас, балки мажозий эканлигига ишонишади. Улар Исонинг иккинчи марта келиши ҳақидаги башорат Мирзо Ғулом Aҳмад тимсолида амалга ошганига ишонишади.

АҲМАДИЙЛИК ЖАМОАСИНИНГ ТАЪЛИМОТИ

Жиҳод – Aҳмадий-мусулмонлар эътиқодига кўра, жиҳодни уч турга бўлиш мумкин:

“Жиҳоду-л-акбар” (Буюк жиҳод) – ғазаб, нафс ва нафрат каби тубан нафсларга қарши курашиш;

“Жиҳоду-л-кабир” (Катта жиҳод) - Ислом динини тинч йўл билан ёйиш, айниқса, қалам орқали Исломнинг ҳақиқий даъватини ёйишга қаратилган;

“Жиҳоду-л-асғар” (Кичик жиҳод) фақат ўзини ҳимоя қилиш учун, ўта диний таъқиблар шароитида ва ўзининг асосий диний эътиқодларига амал қилиш тақиқланган ҳолатда қўлланилади. У фақат халифанинг бевосита буйруғи билан амалга оширилади.

Қуръон оятлари – Aҳмадий-мусулмон эътиқодига кўра, Қуръон оятлари бир-бирини бекор (носиҳ-мансуҳ) қилмайди. Қуръоннинг барча оятлари Қуръоннинг беқиёс гўзаллиги ва инкор этиб бўлмайдиган ҳақиқийлигига урғу беришига кўра бир хил ҳуқуқий кучга ега;

АҲМАДИЙЛИК ЖАМОАСИНИНГ ТАЪЛИМОТИ

Динлар тарихи – Дин тарихи даврларга бўлиниб, ҳар етти минг йилда янгиланади. Одам Aто давридан бери мавжуд бўлган даврийлик ёруғлик ва зулмат даврлари билан ҳафтанинг етти кунига параллел равишда етти даврга бўлиш керак. Мирзо Ғулом Aҳмад олтинчи даврда ваъда қилинган Масиҳ сифатида зоҳир бўлиб, инсониятнинг еттинчи ва охирги давридан хабар берди.