Azbrbaycan şifahi xalq bdbbiyyati

da  çeşid-çeşid  tören  -
marasimlarin  va 
onların  ayin
l
a
r
inin,  an  vacibi 
isa 
nağmelerinin 
ortaya 
çıxması 
ila 
naticalanmişdir. 
Ta  eskidan 
üzü 
bi
z
a  s
a
r
ı 
d
aşıd
ı
q
lan 
mana,  mazmun xüsusiyyatlarina 
göra 
mar
a
s
im
l
a
r 
iki 
bölgüda  tasnif 
o
l
u
n
mu
ş
d
ur: 
taqvim,  yani  mövsüm 
marasimleri  va aila-maişat 
marasimlari. 
Har 
bir  xalqın  hayat
ı 
anlaması  tecrübesinin  barı  tak  formalaşan  ister 
mövsüm,  İstarsa  da  aila-maişat  marasimlerinin  bir-birina  uyğun,  oxşar 
cizgilari 
ila 
yanaşı, milli çalariara 
bürünan yönlari  da 
çoxdur. 
Sözsüz,  bu 
6 

da 
s
a
b
a
h
si
z 
deyil.  Belli 
olduğu 
üzra, 
h
ar  bir  marasim  va  b
u  marasimin 
ayini, 
sözü, nağmasi aid olduğu xalqın hayatını, yaşayışını,  dolanacağını, 
sosial-siyasi görüşlerini, tabiat va caroiyyatda 
q
a
r
ş
ıla
şd
ıq
l
ar
ı
na 
baxışının, 
mün
as
i
b
at
i
n
in ayrı-ayrı 
m
a
q
a
m
l
arın
ı 
dürüst biçimde ehtiva  edir. 
Bundan 
savayı, 
m
a
r
as
i
ml
a
rd
a
,  marasimlarİn  ayin,  n
a
ğ
m
a
l
a
ri
n
d
a
,  xalqm 
k
e
ç
d
i
y
i 
tarixi 
yolun,  onun  po
e
t
ik  tafakkürü  ila  bağlı  çox-çox 
m
a
t
l
a
hl
arİ
n 
da 
i
zle
ri
, 
alamatleri qorunub yaşayır. 
Mövsüm marasirnlari, sözsüz ki, 
ilin fasillerinin konkret çağlan ila il
­
gi
li 
keçirilir.  Va  ma
ras
i
mlar
d
a 
icra  olunan  ayinlar, 
oxun
u
la
n 
n
a
ğ
m
a
l
a
r 
zamanın,  vaxtın t
a
y
ine
dic
i  faktı 
fövqüna  qalxır.  Ham  da 
bu 
m
a
r
a
s
i
m
l
a
r 
yena da  daha 
çox  amakla, tasarrüfatla b
ağ
l
ı 
şekilde  İcra 
olunur.  Bunun 
bela olunmasına aydınlıq 
getirmak üçün misallar vermeyi gerekli 
b
i
l
i
rik
. 
Bela 
k
i
, 
ev 
tikmak, yurd 
s
a
l
m
a
q ve n
a
s
l
i
n 
artması 
ila 
köçari vardiş 
öz 
ye­
r
i
ni tedricen oturaq 
hayata güzaşta g
e
tm
ali 
olur. Maskan isa, 
asasan,  ta­
sarrüfat üçün daha 
f
ay
d
a
l
ı 
sayılan  münbit 
torpaqlarda,  suya 
yaxın 
arazi­
l
a
r
d
a 
salınır. Amma zaman 
k
e
ç
d
i
k
c
a 
naslin  dotanacağı üçün 
yararlı akin 
sahaleri azlıq 
taşki
l 
edir.  Odur ki, 
ehtiyacın 
ödenişi  üçün bol  su  q
a
y
naq
­
larından hala garayinca istifada 
e
t
me
k 
s
a
r
i
ştas
i az olan 
ac
d
a
d
l
a
n
mı
z 
ç
a
y
, 
gö
l  s
a
h
i
l
l
e
r
i
nd
a
n 
u
zaqlarda
-
d
a
m
y
a  torpaqlarda  a
ki
n
-
bi
ç
inla  ma
şğul 
ol­
maq 
ma
c
b
u
r
i
yy
at
in
d
a  qaldıqda  a
r
t
ı
q 
üm
i
d
i
ni  yağ
ış
la 
b
a
ğ
l
am
a
l
ı  olur.  İl 
quraqlıq keçib m
a
h
s
u
l
un 
talaf olmaq qorxusu 
yarandıqda 
i
s
a adamlar ya­
ğış 
çağırınağa 
va 
bu 
mü
nas
ib
e
t
la merasim keçirmaya, 
ayinlar icra 
e
t
m
e
­
y
a
, 
n
a
ğ
m
ele
r 
oxumağa b
a
ş
la
y
ı
r
la
r
. 
Harnin n
a
ğm
e
l
er
d
a
n birinda deyilir: 
Yandı torpaq qupquru, 
Suya saldım dupduru, 
Y
ağ 
yağışım,  çoxlu yağ 
Çöllar 
oldu qupquru. 
Y axud, 
a
k
in
-
b
i
ç
i
n üçün çox yağması 
ila a
rt
ı
q felakete çevrilmiş yağışa 
qarşı mübariza 
balgesi tak adamlar 
g
ün
eş
i kömaya 
ça
ğırm
ı
ş
, 
"Günaşi 
de­
vat"  marasiınİ keçirmişlar ki
, bu 
m
ar
as
i
m
in 
da 
nağmalari 
çoxçeşidlidir. 
Azarbaycanda 
q�şın b
i
t
m
es
i
, 
yazın 
başlanması 
ila 
ilgili 
olan 
marasim­
larİn  sayı  çoxdur.  Umwnilikda  götürsak  eski  çağlarda 
ilin 
bütün 
fasille­
r
in
a 
münasibat bela ifade olunmuşdur: 
Üçü 
b
i
z
e 
yağıdı, 
Üçü cannet bağıdı, 
Üçü 
y
ı
ğ
ı
b 
getiri, 
Üçü vurub 
dağıdı. 
Göründüyü  tek,  ilin 
d
ör
d 
faslini  saciyyalandiran bu 
ö
rn
a
kd
e qış 
"ya­
ğı", 
başqa 
sözle, düşman, 
y
a
z 
"
c
e
nn
e
t 
ba
ğı
", 
yay bolluq, 
fı
r
a
van
l
ı
q
, 
bara­
kat  g
a
t
i
r
a
n, payız 
olan-olmazı tükaden adlandırılır. 
B
ur
a
da 
daha 
dayerli 
7 

olan odur ki, 
örnakde  adamlarımızın  animist  tesavvürlare  inanınalannın 
tarixi aks olunmuşdur. 
Bu 
yön qışın Böyük çillesinin başlanğıcında sama­
ni 
halvası  bişirilan zaman söyleDilan nağmada de özünü  qorumuşduı': 
Samani,  saxla mani, 
İlda  göyarderam seni. 
Samaniye saldım  badam, 
Qoymurlar  bir  barmağ  dadam. 
Samanİ,  bezana gelmişam, 
Uzana-uzana galmişem. 
Qış  faslinin IGçik çillesi  soyuqluğu, boran,  tufanı ile seçilir.  Bu çilla­
nin 
"
Xıd
ı
r  nabi"  adlanan  ilk  ongünlüyü,  ümumiyyetla,  nainki  faslin,  ilin 
an sert, dondurucu çağı sayılır.  8bes yera deyilmir 
ki, "Xıdır 
girdi qış gir­
di,  Xıdır  çıxdı qış çıxdı". 
"Xıdır nabi" merasimine, adatan, çillanin ilk 
günündan 
hazırlıq başla­
nır.  Buğda  qovrulub  ald
aş
ında  (kirkira)  qovut  çekilir.  Qaynadılmış  yu­
murtalar gün
eşin
, 
yazın simvolu sayılan  q
ırmızı
,  san,  yaşıl ranglarla bo­
yandır.  İstilik  getiren  yemeklar  bişirilmak  üçün tadarük  görülür.  "Xıdır 
nebi"nin  sonuncu  gacasi,  çekilmiş  qovut evin  "al  deymamiş" 
küncü, 
bu­
cağı sayılan yere, 
yük 
dolabının altına qoyulur.  Etiqada göra,  Xıdır galib 
qovutun 
üstüne el  basır va öz payını götürür.  Y ena da 
e
le inama göre be­
la olduqda eva bolluq, barakat gelir.  Yalnız bundan so
nr
a, eski görüştera 
göre,  müqeddes  bilinan  bu  qovutdan  evdekilar  yeya  bilarmiş.  Ele  qapı­
qapı  gezen,  hacalardan  torba  sallayan  uşaqlar 
da: 
Xanım,  ayağa dursana, 
Yük dibine varsana, 
Boşqabı doldursana, 
Xıdırı yola salsana, -
oxumaqla mehz harnin qovutdan pay istayirler.  aks halda: 
Çatma,çatma,çatmay� 
Çatma yere batmaya, 
Xıdır 
payın kasanin 
Ayağı 
yere 
çatmaya, 
Gece evinda 
yatmaya -
şeklinda qarğış söyleyirlar. 
Sözsüz, bütün b
u  ay
in va m
a
ra
s
im
lar 
aslinda  qışın 
qurtarması,  yazın 
başlanması 
şerefıne 
geniş şakilda 
q
ey
d 
olunan 
NOVRUZ-BAHAR bay­
ramına 
bir 
hazırlıqdır. 
Xalqımızın 
har 
il 
böyük sevinc, 
farah hissi 
ila qar­
şıl
a
d
ı
ğ
ı
"
b
a
y
r
a
m
-
yazın başlanmasını bildiran Novruz-
baha
r 
bayramı 
h
am 
da 
daha 
çox bu 
vaxt 
oxunulan n
a
ğm
ala
rin 
zenginiiyi 
ila bax
ı
ş
ı 
çakir. 
8 

Az
arbaycan marasim poeziyasının 
mühüm 
bir qismi v
acib maişat ma­
selalari ila bağlı keçirilan marasimlada alaqedardir.  Buraya, asasan, in­
sanın dünyaya gelmesi 
-
doğulinasi,  evlanib aile qurması, dünyasını de­
yişmesi daxildir.  Bu marasimlarle bağlı n
a
ğm
ele
r da maişat tariximizin 
an mühüm öyrenilma sehifalarindendir. 
Bilavasite uşağın 
parveriş tapmasında müstasnalıq taşkil eden yüyrük­
beşik  na
ğmalari  da  bir  çox  yöndan  baxışı  çakir.  Bu  nağmeler  yalnız 
körpani yatırmaq, aylendirmak, nazlamaq vasitasi deyil.  Burada valideyn 
mehebbeti, 
körpaya  ümid,  inam hissiari ile yanaşı, real münasibetlerdan 
doğan bir çox 
c
i
ddi 
matlahlar da poetik şekilde ifade olunur. Misal üçün: 
Oxşasın dilim seni, 
Böyütsün 
elim 
seni; 
Meydanda at oynadan 
Bir igid görüm seni -
Yüyrük-beşik  nağmasinda  uşağın  veteninin,  xalqmm igid,  qehreman 
övladı tak boya-başa çatması isteyindan danışılırsa, 
Ay lay-lay, balam lay-lay, 
Gözal-göyçayim lay-lay, 
Qürbat ölke, yad ölka 
Arxa-kömeyim lay-lay 
neğmesinda qürbat diyarda, yadlar arasında doğmalar üçün hasrat çeken 
bir ananın övladma ümidi, istayi mehz onun körneyi ila arzuya qovuşmaq 
inaını ifade olunub. 
Kitaba daxil edilmiş örnaklerin hamısından bu 
kiçik hacmli yazıda da­
nışmaq,  sözsüz 
ki, 
mümkün deyil. Amma gelin razılaşaq 
ki, burdakı çox­
saylı 
nümunelar bütövlükda bir yandan xalq yaradı
c
ı
lığ
ı
m
ı
z
m 
mühüm sa­
hasi ila tanış olmaq 
imkanını 
genişlandirirsa, o 
biri yandan va daha esaslı 
ise  sonrakı  dövr  manavi  medaniyyatimizin,  elece  de  bu 
m
adaniyyatin 
ayrılmaz 
hisselerindan olan yazılı adebiyyatimızın hansı qaynaqlara söy­
kanarak  inkişaf  edib  formalaşması  barada  müfassal  tasavvür  yaradır. 
Bundan savayı, örnaklardaki görüş va 
anlayışların doğurduğu qanaat biz 
Azarbaycan türklarinin da dünyanın en qadim xalqlanndan olmasını söy­
lem
aya haqq qazandınr. 
Bahlu/ Abdu/la 
Filologiya elmlari doktoru, 
fJmakd
ar elm xadimi 
9 

lO 
HOLAVARLAR 
Qara ö
k
üz 
aranda, 
Çıxar 
gün qızaranda. 
Xodaq murada çatar, 
Torpaq
d
a
n 
bar a
l
and
a
. 
Qaşqa kalim boz,  ala, 
Ta
rl
aya saldım yola, 
Tay öküzla iş aşmaz, 
Öküz 
garak cüt 
ola. 
Dağ döşünda yatana, 
Gün 
gedar 
ay batana. 
Qara öküz qarğıyar 
Cütün maçın tutana. 
Gün 
d
üş
dü 
qar üstüne, 
Bağçada 
bar üstüne, 
Tanbal 
yatan öküzün 
Quşlar qonar üstüne. 
Qara 
kal gedar işa, 
Qorxum 
v
a
r 
bağn 
bişa, 
N ola 
bir  bulud kala 
Yağış yağa, n
a
m 
düşa. 
İrandakı  boz 
öküz, 
Qoparıbdı  toz 
öküz, 
Alıb yerin canını, 
Çıxsın yalan 
köz, 
öküz. 
Öküz,  öküz, 
xan öküz, 
Boynu qızıl qan öküz, 
Ç
a
k çayırı çamandan, 
Sana 
can 
qurban 
öküz. 

Öküzlar qoşa getdi, 
Güc 
vurdu daşa getdi, 
Cütün 
macı qınldı, 
Zelımatim boşa getdi. 
Qızıl öküzürn yeri, 
Qoyma şum qala geri. 
İti tarpan, maralım, 
Düşmanlar baxır bari. 
Gözle xoruz hanım, 
Kallar işda sanım. 
Cüta getmayen öküz 
Yerişindan tanım. 
Öküz qıyar canını, 
Bilmez qamçı sayım, 
Qayış çakan qaşqa kal 
İş üstünda tanım. 
Qara kal, ilim barı, 
De dardin bilim barı, 
Mani mağmm eyleme 
Açılsın dilim barı. 
Kotanın xodaqlan, 
Partlayıb dodaqları. 
Qarğaym kotan sınsın 
Dincalsin xodaqları. 
Boynunu men yağlaram, 
Yaman közü dağlaram, 
Tez çak, mara! öküzüm, 
Geri qalsan ağlaram. 
Öküzürn birdi manim, 
Taleyim kürdü manim. 
İki oldu öküzüm 
Qaraçuxam durdu manim. 
Başına man dolamm, 
Man 
dönüm, man dolamm. 
Ölma, ölma 
yazığam 
Kölganda man dolanım. 
ı 
ı 

12 
Öküz 
qayıtdı qaşdan, 
Ay a
l
l
a
h
, 
saxla daşdan, 
Badnazar 
qabaqdadı 
Yolunu sal bu başdan. 
Dağların  enişi var, 
Diki var,  enişi 
var. 
Cüta gedan öküzün 
Özünün 
yerişi 
var. 
Axşamlar,  ay axşamlar, 
Axşamlar yanar  şamlar, 
Hara evina gedar 
Xodaq 
barda a
x
şam
lar
. 
Qara 
kal asta gedar, 
Dolanar, 
dosta gedar, 
Ay 
q
ar
anlı
q 
geeada 
Rastabahasta 
ge
d
ar
. 
Öküzlarim 
naz 
eylar, 
Quyruq bular, toz eylar. 
Har 
axşam gün  batanda 
Kövşanda parvaz eylar. 
İşlak malı öyallar, 
Tanbalini söyallar. 
Öküz cüta getmasa, 
Qaşqasına 
döyallar. 
Qara 
kalim s
an  kedir, 
Öküzlardan 
yan 
gedir. 
Keca-kündüz işlayir 
Dımağından qan kedir. 
Qara 
kotan ağırdır, 
Öküzlarim yağırdır. 
Qarmax 
tellim çakmayir 
Xınalım 
da sağırdır. 
Qurd süriidan pay salır, 
Çoban dağa hay salır, 
Öküz 
ax-vay 
demakdan, 
Boyunduruq vay salır. 

Qoyun deyir: 
Keçi deyir: 
Camış 
deyir: 
Öküz 
deyir: 
İnak deyir: 
Çeken öküz mard olur, 
Çalanayana dard olur. 
Tanbal öküz yiyasi 
Xacil olur, part olur. 
Hola dedim düşdü qac, 
Köyde oynadı qırmanc. 
Öküzler ota getdi 
Qara kalim qaldı 
ac. 
Heyvanlann 
bahsi 
Man heç otdan doym
aram
, 
Payız oldu çöıiin-çöpün qoymaram, 
Her evi man yunum ila bazarem, 
Allı-güllü xalçalarım var manimi 
Adım 8bdülkerimdi, 
Qavala çekilan manim darimdi. 
Üç ay qışı ölmem allah karimdi, 
Şeytan-şeytan 
balalanın var manim, 
Qelbi-qalbi qayalarım var menimi 
Payız olcaq samanlığı doldurun, 
Yaz olanda boyunduruğu yondurun, 
Cüte 
g
e
tm
e
s
e
m
,  vurun 
meni öldürün, 
Dolu-dolu mareklerim var manim, 
· 
Buz qatığım, ağ-ağ karam var menimi 
Man yiyama nökaram, 
Üç 
ay  qışı tövlesinde be
k
a
ra
m
, 
Yaz olanda ç
a
y
ı
r-
ç
em
e
n 
s
ök
e
ram
, 
Ağlı-qırmızılı 
buğda akarem. 
Dolu-dolu 
xırmanlarım 
var menim, 
Uca-uca tayalanın var manimi 
Man doğanda meleram, 
Ahım i
la dağı-daşı  dalaram, 
Qurudumu 
künde-künda  sereram. 
Dadlı-dadlı karalerim var me
n
i
m, 
Gözal-közal balalanin 
var 
manim! 
1 3  

At deyir: 
Eşşak deyir: 
Dava deyir: 
Qoyun deyar: 
K
eçi 
d
ey
a
r
: 
akinçi: 
Öküz: 
a
k
i
nçi
: 
14 
Yel kimi göyda uçaram, 
Yollar keçib dağda
n-
d
a
ğ
a 
aşaram. 
İgidlarla 
bir maqamda yaşaram, 
Pahlavanlar 
k
i
mi yiyam var manim, 
Sarayiara oxşar dayarn var manim! 
Man hamıd
a
n fağıram, 
Palçığa 
düşanda dağdan ağıram, 
Çölda qalsam man yi
yam
i 
çağırram. 
Karonaydan yoğun  sasim var monim, 
Atlarınan böyük balısim var manim! 
H 
eç heyvan 
kötürmaz manim yükümü, 
İkid oğlan karak çaka ipimi. 
arabistan içar manim südümü, 
Uzaq-uzaq 
manzillarim var manim, 
Dizlarİ bark nasillarim var manim! 
Qamımı 
doydur, qara quyla mani, 
Qamımı 
doydur, qora quyla mani. 
akinçi ila öküz 
Sarı öküz, sandan budu dilayim, 
Bir günlüyü tamam karak akasan, 
İstemiram axşamadak çakasan, 
El 
töhmatin üstümüza tökasan. 
San havaxtda manim gördün işimi, 
Qoymayırsan 
dinc saxlayım başımı. 
Qoyundan, keçidan ver yoldaşımı, 
Gör man onlar ila  neca çakaram. 
Y axşı o Isan yi yan sani satınazdı, 
Y 
arımçıq zamida iş
i 
yatınazdı. 
Haftada 
üç günü mala qatmazdı, 
Har 
il 
yanın 
kaviz 
toxum 
akasan. 
· 

Öküz: 
8kinçi: 
Öküz: 
Öküzün y
iyasi olmasın naşı, 
Payızda  iş
ladib  saxlasın qışı, 
Belima m
in
m
asa arvadla kişi
, 
Boyunduruq altda quş tak s
aka
r
am
. 
Güca düşüb axır durarsan 
üze, 
Ay balalı, hardan 
tuş 
oldun 
biza? 
Na deyim bi
q
e
yr
a
t
, 
tanbal öküza 
Ölüb qurtarasan bizdan halka s
an
. 
Tanbalam, har nayam, günahımdan keç, 
Y 
ena da yaxşını y
aman
ından seç, 
Payız 
akdiyimi 
g
e
d
i
b yayda b
iç
, 
İndan bela şuma qan-tar t
ö
k
aram
. 
Cütçü nağmasi 
Unluq boşalıb 
N
eça zamandı. 
Arpa qurtarıb 
Süfra yavandı. 
Haylamışam hayıma, 
Y etişib harayıma. 
Atını çapıb g
alib 
Kündasin yapıb 
g
alib, 
Caddı cavandı, 
Kasıba hayandı. 
San buğda kahraba, 
Doldu  furqon, araba. 
Caddı cavandı, 
Qonaq qovandı, 
Galin boğandı, 
Caddı  cavandı, 
Kasıba hayandı. 
Nehra nağmasi 
Karasi at başıcal 
Ayram  göz yaşıcal 
Artsın bin-baraketi 
Qırx 
külfatin aşıcal 
15 

Dan: 
B
u
ğ
d
a
: 
1 6 
Nehrem  gel  ey,  nehram gel, 
Tarpan gal ey, tarpan gal! 
Bağda barın eşqina, 
Dağda qann eşqina. 
Man sana al 
vurmuşarn 
İmamların eşqina. 
Nehram gal ey, nehram gal, 
Tarpan gal ey, tarpan gel ! 
Çatan-çatan balam var, 
Nargizirn  var, lalam var. 
alim amanda qoyrna, 
Gözü yolda qalan var. 
Nehram gal  ey,  nehram gal, 
Tarpan gel ey, tarpan gal! 
Sarı sünbülüm 
Tarlada tar tökaram, 
Har yaz seni akaram. 
Har nazım çakararn, 
San sünbülüm, san, 
Sarı sünbülüm, san. 
Eli, günü bazarsan, 
Gözlar üsta gazarsan. 
Har gözaldan gözalsan. 
San sünbülüm, san, 
San sünbülüm, sarı. 
Darı, buğda va cütçü 
Mana dancan deyarlar, 
Yağ, bal ila yeyarlar. 
Ehtiyatnan götürüb 
Gücnan saca sararlar. 
Yastı-yastı yatarsan, 
Kol 
dibinde bitarsan, 
Mandan 
sana 
qanşmasa, 
P
a
l
ı
d
dan da 
betarsen. 

Cütçü: 
Eyvan üstü darıdı, 
Sarı buğda sarıdı, 
Deyişmayin 
vaxtı döy 
Sacı qoyan qarıdı. 
Qurban olum 
qarısına 
Buğdasına, 
darısına 
Xamir galsin arsina 
Yuxanı 
yayaq 
tarsina. 
akin,  çaltiyi akin 
Ağ 
çaltiyin iki 
başı, 
Darı 
onun yoldaşı. 
Şitili bir-bir 
düzün 
Arada 
yoxdu naşı, 
8kin çaltiyi,  akin, 
Çaltiya çapar çakin! 
Biçini biçar galar, 
Dağ suyu 
içar galar. 
Har il 
biçin 
vadasi 
Biçini 
uçar 
galar 
akin 
çaltiyi  akin, 
Çaltiya  çapar çakin! 
Cütçü 
galdi biçina, 
San sünbül 
içina. 
Bir gün onu 
tutaydım 
Taze  geyim-kecima. 
8kin çaltiyi,  akin, 
Çaltiya  çapar  çakin! 
Darin  nanani, darin 
Darin nanani, 
darin, 
Sarin nanani,  sarin, 
Quruyub  g
a
lsi
n 
haya, 
Dönüb  getmasin zaya. 
Nanani 
düzdüm 
yera, 
Tayalar 
güldü 
üza, 
17 

18 
Yara nama gö
n
d
e
r
d
im 
Doldurdum cama gönderdim. 
Xırmanda vurdum taya, 
Kölgasi düşdü çaya. 
Neça 
aylıq zahmatim, 
Qoymaram 
getsin zaya. 
Derin, nanani derin, 
Serin 
nanani, sarin, 
Quruyub gelsin haya, 
Dönüb gctınasin zaya. 

SAYAÇI 
SÖZLaRİ 
Salarneleyk say beyler, 
Bir-birinden yey beyler! 
Saya geldi gördünüz, 
Salarn verdi aldınız. 
Alnı tepel qoç, quzu, 
Sayaçıya verdiniz. 
Siz sayadan qorxmursuz, 
Sefa yurda qonınursuz, 
Sefa olsun yurdunuz! 
Ularnasın qurdunuz! 
Aç getsin avanınız, 
Tox gelsin çobanınız. 
Bu saya yaxşı saya, 
Hem çeşmeye, hem çaya. 
Hem ülkere, hem aya, 
Hem  yoxsula, hem baya. 
Bu saya kimden qaldı? 
Adam atadan qaldı. 
Adam ata gelende, 
Qızıl öküz duranda, 
Qızıl buğda bitande, 
Dünya binnet olanda. 
Musa çoban olanda 
Şişliyimiz erkaçdi. 
Onun dördü uludu, 
Aşıqhğı qurudu.