Aziz Nesin

— 
Malazgirt savaşı kaç tarihinde oldu?
ilkokul öğrencileri bile bunu bilir artık.
Ama benim ağzımdan yalnızca,
— 
HıykL. diye bir ses çıktı.
Mümeyyiz,
— 
Ne? dedi.
— 
Hıyk...
Artık sorunun kolaylığından duyduğum sevinçten mi, yoksa
öğretmenin güvenini sarsmamak için duyduğum
heyecandan mı, her nedense, karnımın içi hava dolmuş ve
ben bu havaları hıyk, hıyk diye sesli soluklarla dışarı
salıvermeye başlamıştım.
— 
Hıyk!... Hıyk, hıyk!...
— 
Ne eliyorsun oğlum?
— 
Hık, Hık...
— 
Malazgirt...
— 
Hık...
— 
Kaç tarihinde?
— 
Hıyk, hıyk...
Hıçkırmaktan söyl iyem ¡yorum. Tam Malazgirt savaşının
olduğu tarihi söylemek için, ağzımı açıyorum, elimde
olmadan ağzımdan,
— 
Hıyk, hıyk!... diye sesler çıkıyor.
Deli olacağım. Benim deli olmam bişey değil, suratının
rengi, ilkin kirli sarıya sonra yeşile çalan tarih öğretmeni
mosmor olmuş, tırnaklarını kemiriyor.
— 
Kaç tarihinde?
— 
Hıyk...
Mümeyyizler gülmeye başladılar. İçlerinden biri,
— 
Sen kuş musun oğlum? dedi.
Bizim öğretmen,

---

— 
Defol!... diye bağırdı.
Dışarı çıktım. Arkamdan, kapıya gürültü ile bişey çarptı.
Tarih öğretmeni ya sürahiyi, ya hokka takımını fırlatmış
olacaktı.
Koridorda koşuşmalar oldu. «Doktor, doktor...» diye sesler
duyuldu,
— 
Doktorluk bişey değil, şimdi geçer... dedim.
— 
Sana değil, tarih öğretmenine... dediler.
Tarih öğretmeni kriz geçiriyormuş.
O günden sonra ne zaman biri bana herhangi bir tarih
sorsa, beni hıçkırık tutar. Hattâ, «Bugün günlerden nedir?»
diye sorsalar, cevabım yarım saat durmadan hıçkırmak
olur.
Bu yüzden liseyi bitiremedim. Hayatta bütün isteğim, aktör
olmaktı. Şehir Tiyatrolarına başvurdum. Boyumu bosumu,
sesimi, yüzümü, herşeyimi beğendiler.
— 
En çok sevdiğiniz bir role hazırlanın da gelin... dediler.
Aktörün hası. Shakespeare piyeslerinde belli olur. Bir hafta
çalıştım, Hamlet'i ezberledim. Evin üçüncü katında
oturuyorduk. Hamlet'i bilirsiniz; Danimarkalı bir körpe
prens, oyun boyunca, «Anamı kim ş’aaptı?» diye şüpheler
içinde kıvranır, sarayda döner durur. Bi- türlü karar
veremez. Sonra da, oldu mu, olmadı mı «to be or not to
bel...» diye felsefe yapar. Ben ayna önünde Hamlet olarak
bağırırken, alt kattakilerden, beşinci kattakilere kadar
bütün apartmandakller sesimi duyup delirdiğimi
sanmışlar. Bu. benim için bir başarıydı. Çünkü, bir yoruma
göre Hamlet de deli bir oğlandır.
Ne yazık ki, aynı başarıyı tiyatro sınavında gösteremedim.
Üç usta tiyatro oyuncusu iıe bir yaşlı rejisör önünde
Hamlet’den bir parça söyliyecektim. Bu parça, dramdaki
çatışmanın en yüksek noktası olan «to be, or not to be» (var
olmak, yok olmak: İşte bütün dalga burada) bölümü idi.
Bence bu güzel sözün tam Türkçe çevirisi şöyle olmalıdır:
«Ya herro, ya merro...»
Koltuklara oturdular.

---