Aziz Nesin

— 
Çok ilginç, dedi, herhalde adam çok önemli bişey
anlatacak...
Ben,
— 
Mektubun arkasını okumasam da olur, dedim, çünkü
sandığımızın tersine hiç de
önemli değil.
Adını, kimliğini saklı tutan bu okur, yolda giderken bir
arabanın kendisine çarptığını, o sırada çarpan arabanın
numarasını alamadığı gibi, rengini, modelini, markasını da
hatırlayamadığını yazıyor, ancak iki gün sonra polise
şikâyet edebilmişse de, polisin hâlâ arabanın şoförünü
yakalayamadığından yakınıyordu.
Bunun arkasından gelen mektup şöyleydi:
«Sayın yazar,
Hertürlü haksızlığa isyan eden yazılarınızı hergün büyük bir
ilgiyle okumaktayız. İki adet şiirimi, mektubuma ekli olarak
size sunuyorum. Bu şiirler, başımızdakilerin herkesçe
bilinen kötü tutumlarını yeren çok acı taşlamalardır.
Bunları sizden başka bir yazara gönderemezdim. Şiirlerimi
beğenerek gazetenizde yayınlayacağınıza büyük güvenim
var. Yalnız, şiirlerimin altında adımın yazılmasını sakıncalı
gördüğümden, adımın yazılmamasını rica ederim. Adımın

---

yerine Tunçyürek rumuzu konulsun. Çünkü şiirler
gazetenizde çıkınca, mahkemeye verecekleri tabiidir.
Benim yaşımda üniversiteli bir gencin istikbalinin
mahvolmasını herhalde siz de istemezsiniz. Milletimizi
bugünkü hale düşürenlerin...»
Biri dört, biri iki sayfa tutan manzumenin birinin başlığı
«Ey Kahbe Felekti. Yazarının, adını saklayacak kadar
tehlikeli bulduğu bu manzumeyi belki merak edersiniz diye,
«Ey Kahbe Felek» ten bir dörtlüğü yazıyorum:
Üç oynadım beş oynadım Yenemedim ulan seni Cehar attım
şeş oynadım Felek gene yendin beni
Dosyamdaki o mektuplardan biri de şuydu:
«Memleketimizin cesur evlâdı,
Seksen üç yaşında bir emekliyim. İtiraf ederim ki,
hayatımda, seninki kadar mert ve cesur bir başka kalem
görmedim. Allah, kalemine kuvvet versin. Ve şikâyetimi de
işte burun için sana bildiriyorum. Bu şikâyetimi gazetende
yazarak ilgililerin dikkatini çekeceğine muhakkak diye
bakıyorum. Çünkü, yazacağım şey çok önemli bir memleket
dâvasıdır. Yalnız, bir ricam var. Ben bir eski memur
emeklisi olduğumdan, gazetede çıkacak şikâyetimin altına
adımı ve adresimi yazmamanızı rica ederim. Neden
derseniz, yazım çıkınca gazete aleyhinde bir dâva açılacağı
muhakaktır. Bunu benim cesaretsizliğime vermeyin sakın.
Ben, Allah'tan başka hiçkimseden korkmam. Ama bilirsiniz
ki, Allah'tan korkmayanlardan korkulur. Şikâyet
mektubumun gazetede yayınlanması yüzünden emekli
aylığımın kesilmesini siz de istemezsiniz elbet,»
Bir cıgara yakmak için dosyayı masaya bıraktım.
Arkadaşlardan biri,