Çarklar Arasında

cezalandırılması ve ilerde Hans'la gezip tozmasının kesin olarak yasaklanmasıyla sonuçlandı.
Böylece ertesi gün Hans o resmi gezisine yine tek başına çıkmak zorunda kaldı. Saat ikide
dönüp geldi manastıra ve öbür öğrencilerle sınıftaki yerini aldı. Dersin başında Heilner'in
sınıfta olmadığı görülmüştü. Her şey vaktiyle Hindinger'in ortadan kayboluşundaki gibiydi tıpkı;
ne var ki, bu kez kimse bir gecikmenin söz konusu olabileceğini düşünmüyordu. Saat üçte bütün
sınıf, başlarında üç öğretmenle derse
gelmeyen Heilner'i aramaya çıktı. Öğrenciler grup grup ayrıldı, her grup belli bir yönde
ilerledi, ormandan
içeri daldı, bağırdı, seslendi, öğrencilerden bazıları ve öğretmelerden ikisi Heilner'in canına
kıymış olmasını hiç de ihtimaldışı görmüyordu.
Saat beş sularında durum çevredeki bütün karakollara bildirildi, akşamleyin de Heilner'in
babasına ekspres bir mektup yollandı. Akşam geç vakitte hâlâ bir ize rastlanmamıştı
Heilner'den, gece geç vakitlere kadar
bütün yatakhanede fısıldaşmalar ve fiskoslar aldı yürüdü. Öğrenciler arasında Heilner'in
kendini suya atıp canına kıydığına inananlar çoğunluktaydı. Bazıları da onun yolu tutup doğru
eve döndüğü görüşündeydi. Ne
var ki, kaçak Heilner'in yanında bu işe yetecek kadar para olmadığı saptanmıştı.
Herkes Hans'm olaydan haberi olduğunu düşünüyordu. Ama durum hiç de  öyle değildi,
hatta olup bitenler
Hans'ı herkesten çok korkutup üzmüştü; geceleyin yatakhanede ötekilerin sorular sorup
kuşkularını dile getirdiklerini, saçma sapan konuşup alaylı birtakım değinmelerde bulunduklarını
duyunca, yatağın içine girip yorganı başına çekti, dostunun kayboluşundan duyduğu üzüntü ve
dehşetle saatler boyu yatakta kıvranıp durdu. Dostunun bir daha dönüp gelmeyeceğine ilişkin
bir önsezi ürkek ve tedirgin yüreğine çöreklendi, müthiş