Çarklar Arasında

\ "Kolay geçti,"
dedi Hans kasılarak. "Verdikle-
! ri metni daha beşinci sınıfta bile çevirebilirdim." Ardından iyice acıktığı için oturup
yemeğini I
yedi. Öğleden sonra sınav yoktu. Babası Hans'ı yanma alıp kentteki birkaç eşi dostu
dolaştırdı. Bunlardan birinin
evinde, üzerinde siyah bir giysi olan çekingen bir çocukla karşılaştılar. O da Hans gibi
sınava girmek
için Göppingen'den kalkıp gelmişti. Bir ara yalnız kalan oğlanlar ürkek ve meraklı
bakışlarla birbirlerini süzdüler.
"Latince sınav nasıldı? Kolay değil mi?" diye sordu Hans.
"Hem de nasıl! Ama işin kötü tarafı da bu ya, en çok hatayı kolay sınavlarda yapar insan,
pek dikkat etmez çünkü. Sonra birtakım tuzaklar da mutlaka yerleştirilir kolay metnin içine."
"Öyle mi dersin?"
"Tabii. Adamları o kadar aptal mı sanıyorsun?"
Hans biraz irkildi, düşünceli bir hal aldı. Sonra çekinerek sordu: "Metin yanında mı?"
Oğlan defterini alıp geldi; metni baştâ"h sona, sözcük sözcük ele alıp incelediler.
Göppingenli oğlan cin gibi birine benziyordu, Latince'yi adeta yutmuştu, en azından iki kez öyle
gramer terimleri kullandı ki, Hans o zamana kadar bunları hiç duymamıştı.
"Yarın sırada ne
vardı?" "Yunanca
ve kompozisyon."
Göppingenli oğlan, Hans'm okulundan sınava kaç kişinin geldiğini sordu.
"Bir tek ben," diye cevapladı Hans.
"Yapma! Oysa biz Göppingen'den on iki kişiyiz burada. İçimizde üç kişi var, üçü de
birbirinden zeki, sınavdan en yüksek notu onların alması bekleniyor. Geçen yıl sınav birincisi
yine Göppingenli biriydi. Peki, diyelim sınavda çaktın, liseye mi gideceksin o zaman?"
Hansların evinde bu konu hiç gündeme gel-

---