Dilmurod quronov a d a b iy o t s h u n o s L ik k a k ir ish oliy va o ‘rta maxsus ta'lim vazirligi

sohalaridan biri sifatida qarab kelinadi. Shunga qaramay, 
matnshunoslikni filologik fanlarning alohida tarmog‘i, mustaqil bir 
sohasi sifatida tushunish to‘g‘riroq bo‘ladi. Negaki, birinchidan, 
matnshunoslik faoliyati adabiyotshunoslik, tilshunoslik va tarix fanlari 
kesishgan nuqtada kechadi; ikkinchidan, matnshunoslikning o‘zi ilmiy 
izlanishlarida qator yordamchi sohalarni (paleografiya, 
uslubshunoslik, arxeografiya va h.) o‘ziga xizmat qildiradi.
Adabiy matnlarni o ‘rganish va nashrga tayyorlash 
matnshunoslikning vazifasidir. Matnshunoslikning vazifasini juda qisqa

---

ifodalagan bo‘lsak-da, uning amalga oshirilishi juda katta mehnatni, 
chuqur bilim va tajribani talab qiladi. Ma’lumki, xalqimiz boshidan 
necha-necha istiloyu qatag‘onlar kechganiga qaramay, ajdodlarimizdan 
bizga boy adabiy meros qolgan: minglab jildlardan iborat qoMyozmalar 
xazinasiga egamiz. Biroq bu qoMyozmalaming aksariyati hali o‘iganilgan 
emas, ro'yxatga olib qo'yilgani bo'yi o'z tadqiqotchilarini kutmoqda. 
Shuning o'zi ham matnshunoslikning og'ir, ilmning «qora mehnati» 
ekanligini, uni rivojlantirish ham ilmiy, ham 
ma’naviy-ma’rifiy 
jihatlardan zarurligini ko'rsatadi. Adabiy matnni o'rganayotgan 
matnshunos oldida turli-tuman ilmiy muammolar ko'ndalang 
bo'ladi. Deylik, matnshunos muallifi nomaMum asar (matn)ga duch 
keldi. Bu holda u matn muallifmi, yoshi (yozilgan, ko'chirilgan 
vaqti)ni aniqlashi zarur bo'ladi. Buning uchun esa u, tabiiyki, 
adabiyot tarixi, til tarixi, manbashunoslik, uslubshunoslik kabi 
sohalardan yaxshi xabardor bo'lishi va ularga tayangan holda matnni 
tadqiq etishi lozim bo'ladi. Yoki matnshunoslikning boshqa bir