Достонин и нг б

ВИ

ТЎРТИНЧИ МУНОЖОТ

Васф карам дарёси ҳақида бо„либ, иноят насими эсгач, мавжга келса, итоатсизлик хас ва хашакларини қирг„оқларга чиқариб ташлайди ва гуноҳ тог„идан лангар ташлаганларнинг суст юрадиган кемасини бир дона пат ёки сомон парчасидек мақсад соҳилига етказади

Марҳаматинг қоши узра, ё Аллоҳ, Ҳатто хасча эмас тог„ каби гуноҳ.

Хирмон-хирмон бо„лса ҳамки гар сомон, Барчасин совурар шамол бегумон.

Жумла жаҳон аҳли хато қилсалар, О„з манглайин улар қора қилсалар,
Гуноҳкорлар баг„рин қилмасдан пора, Барчасин авф этиш сенга чикора.

Зулмат билан қоплаб бор оламни тун, Бани башар баг„рин г„оят қилар хун.

Лутфинг билан офтоб го„ё барқ бо„лар, Офтоб нури ичра жаҳон г„арқ бо„лар.

Ким адоват учун о„зин шайлагай, Сунбулидан гулни ниҳон айлагай.

Равшан бо„лсин дея яқину йироқ, Кеча ичра ойни қилдинг шамчироқ.

Гуноҳ қилмаса гар бирон-бир маг„рур, Мурувват чирог„и ҳеч сочарми нур?

Ҳаддидан ошса гар элнинг ёмони, Даф‟атан тошмасми лутфинг уммони?

Хирқаси токи кир бо„лмас ногаҳон,

Сувга муҳтож бо„лмас дарвеш ҳеч қачон.

Ким ё„қотса шароб ичиб ё„лини,

Наҳот ҳеч ким чо„змас ёрдам қо„лини?

Эртаю кеч кимки қилар ибодат, Эвазига тилар бахту саодат.

Жаннат ичра мангу қилай деб сайр, Баг„рикенглик билан қилар ким хайр.

Ким қадаҳга ҳатто теккизмагай лаб, Кавсар сувин қилар оқибат талаб.

Бир бор қучмаганлар го„заллар аслин, Жаннат ичра тилар малаклар васлин.

Хазон қилса умрин ким вайронда, Жаннатда яшасам дер кошонада.

Олам ичра бир бор ким чекар заҳмат, Эвазига тилар минг битта раҳмат.

Мо„минлар минг эҳсон агар олсалар, Гуноҳкорлар армон билан қолсалар,

Наҳот гуноҳларин кечирмайсан ҳеч, Лутфинг шаробидан ичирмайсан ҳеч?!

Лутфинг уммони гар лиммо-лим бо„лар, Наҳот баҳра олмай кимлардир о„лар?

Ташналарга бефарқ қараб турмагин, Лутфинг уммонидан йироқ сурмагин.

Ёлвораман қо„лим ко„ксимга босиб, Бу иш эмас ҳеч сен учун муносиб.

Кимки бо„лса гар ҳар қанча гуноҳкор, Марҳамат, лутфингга шунча сазовор.

Яйраса жаннатда бор тақводорлар, До„зах ичра куйса бор гуноҳкорлар.

Жаннат ичра қолмай улар армони, До„зах ичра ёнса буларнинг жони,

Лутфу карам ганжин, айтгин, нетарсан, Бу дурларни кимга тортиқ этарсан?

Неча минг муҳтожу асиру гадо, Гуноҳ қилиб бо„лган юзлари қора,

Лутфу карамингдан гар бо„лса жудо, Сенга ярашарми, эй қодир Худо!

Муҳтожларга ёзгин то„кин дстурхон, Қорни то„қни шартмас қилишинг меҳмон.

Экинлар чанқог„ин қилмаса гар даф‟, Денгиз узра ёққан ёмг„ирдан не наф?

Нонни бериш керак фақат очларга, То„нни бериш керак яланг„очларга.

Барча элга мудом қилгайсан карам, Сендан умидворлар ко„нгли хотиржам.

Ё Раб, марҳаматинг уммондай тошса, Нажот истаб барча осийлар шошса,

Гуноҳларин гарчи ҳеч поёни ё„қ, Раҳм қилмаслигинг ҳеч имкони ё„қ.

Лутфинг дарвозасин кенг қилиб очсанг, Гуноҳкорлар барча айбидан кечсанг,

Барча олам аҳли бо„лса муҳтарам, Маҳрум қилма сира Навоийни ҳам.

Ҳуру жаннатни ҳеч қилмасман ҳавас, Бандам десанг, ё Раб, шунинг о„зи бас.