Etika va Estetika fanlarining predmeti va vazifalari Reja: “Etika” fanining predmeti, muammolari va vazifalari

Estetik ideal. Ideal deganda, biz odatda muayyan bir inson shaxsi yoki ijtimoiy-
tarixiy hodisaning boshqalar tomonidan yuksak namuna, oliy maqsad hamda komillik 
tarzida qabul qilinishini nazarda tutamiz. U tasavvurdagi shaxs yoki jamiyatni real 
shaxslar va mavjud jamiyatdan yuqori qo‘yish, ya’ni ideallashtirish bilan bog‘liq. Masalan, 
¡zbekistonni kelajagi buyuk davlat sifatida tasavvur etishimiz uning hozirgi reallikdan 
baland, namunaviy bo‘lishi lozimligini anglatadi. Ayni paytda ana shu yuksak 
namunaviylik har bir o‘zini tanigan odam uchun oliy ijtimoiy maqsaddir. YOki Navoiy 
shaxsini olib ko‘raylik, u komil inson sifatida biz uchun ideal hisoblanadi. Bularni biz 
ijtimoiy ideallar sirasiga kiritamiz. SHuningdek, har bir inson o‘zi intiladigan sub’ektiv 
ideallar ham mavjud bo‘ladi, o‘z idealini belgilab olmagan inson shaxs hisoblanmaydi. 
Zero har bir odam ko‘rib turganidan yorug‘roq, musafforoq, yuksakroq narsaga intilishi 
shart, aks holda uning hayoti ma’nosiz kechadi, uning mavjudligi faqat biologik jonzodligi 
bilan chegaralanib qoladi.
Ideal borasida gap ketganda, uning mavjudlik shartlari masalasi muhim. Ijtimoiy 
ideal ko‘proq kelajak bilan, shaxsiy ideal esa asosan o‘tmish bilan bog‘liq. Masalan 
Forobiyning fozil odamlar shahri – kelajakda ma’lum ma’noda reallikka aylanishi mumkin 
bo‘lgan ideal jamiyat. Bir necha asr avval yashab o‘tgan Jaloliddin Manguberdi esa o‘zbek 
millati uchun, ayniqsa yoshlarimiz uchun ideal qahramon. Lekin har ikki holda ham ideal 

---

real hayotimizda mavjud emas – biri kelajakdan, ikkinchisi esa o‘tmish qa’ridan turib bizni 
yuksak axloqiylik, baxt va qahramonlikka chorlaydi. To‘g‘ri, shaxsiy ideal real hayotda 
ham mavjud bo‘lishi mumkin. Biroq bunday ideal ko‘pincha ma’naviyatni mafkuraga 
bo‘ysundirish oqibatida vujudga keladi. SHu sababli unga ko‘proq vaqtinchalik, 
o‘tkinchilik xususiyati xos: u jamiyatga hodisa sifatidagina ruhiy ta’sir ko‘rsatadi va yangi 
bir mohiyat ochilgan paytda o‘z ideallik xususiyatini yo‘qotadi: «unday emas», «bunday» 
bo‘lib chiqadi. G‘oyaning o‘z realligiga mos emasligi ochilib qoladi. «Zero ideal – deydi, 
Hegel – o‘z realligi bilan aynanlashgan g‘oyadir». Masalan, Lenin, Stalin kabi shaxslar 
yolg‘on tashviqot, siyosiy firibgarliklar, vositasida jamiyatni totalitar mafkuraviylashtirish
natijasida ma’lum muddat ideal sifatida qabul qilindilar. Lekin ularning asl mohiyati, 
munofiqliklari, qattolliklari, qizil terrorga asoslanib siyosat yurgizganliklari fosh etilgach, 
ular aksil idealga aylandilar.
Idealning murakkab tomoni shundaki, u qadriyat bilan bog‘liq. Qadriyat idealning 
ob’ektdagi in’ikosi tarzida namoyon bo‘ladi. Hegel so‘zlari bilan aytganda: «Ideal mavjud 
bo‘lishi uchun tashqi shakl o‘z-o‘zicha qalbga mos kelishi lozim». YA’ni ideal jonli 
sub’ektning qalbiga mos keladigan namunaviy shakldir, unda inson o‘z g‘oyalarining 
hissiy-intellektual ko‘rinishini ma’naviy qadriyat sifatida idrok etadi. Bordiyu mazkur 
g‘oyalar o‘ta mafkuraviylashtirilsa yuqorida aytganimizdek, ideal o‘rnida aksil ideal paydo 
bo‘ladi. Ijtimoiy-axloqiy idealning o‘zgaruvchanlik xususiyati ko‘pincha ana shu bilan 
bog‘liq. Bu hodisa tarixiy jarayonlar, zamon, jamiyat talablaridan kelib chiqib, 
qadriyatlarning qayta baholanishi natijasida ro‘y beradi. Lekin diniy ideal o‘zgarmaslik 
tabiatiga ega. Masalan, musulmonlar uchun Muhammad alayhissalom, nasroniylar uchun 
Iso alayhissalom, buddhaviylik dinidagilar uchun Buddha ideal hisoblanadi va har qanday 
sharoitda ham ular idealligicha qolaveradi.
Mana, biz ma’lum ma’noda ijtimoiy ideal haqida tushunchaga ega bo‘ldik. Endi 
estetik ideal nimada, uning ahamiyati nima degan savollarga javob topishga harakat 
qilamiz.
Avvalo shuni aytish kerakki, estetik ideal inson, shaxs va jamiyatning estetik 
tajribasidan vujudga keladi. Inson dunyoni ana shu tajriba vositasida estetik idrok etadi. 
SHu sababli estetik ideal go‘zallik, ulug‘vorlik mo‘jizaviylik va boshqa. estetik 
xususiyatlarni belgilovchi mezon sifatida yuzaga chiqadi. Inson ana shu idealga mos 
keladigan go‘zallik yoki ulug‘vorlikni tan oladi, mos kelmaydiganlarini esa aksil estetik 
hodisa sifatida inkor etadi.
Estetik ideal o‘ziga mos go‘zallik, ulug‘vorlikni yoki mo‘jizaviylikni ko‘proq 
san’atdan topadi. SHu tufayli u doimo erkinlikni talab qiladi. Avvalo san’at asari orqali 
san’atkor voqelikni o‘z ideali prizmasidan o‘tkazib tasvirlaydi, boshqacharoq aytganda, 
o‘z ideallarini san’at vositasida moddiylashtiradi: binoga, haykalga, romanga, spektaklga, 
rasmga, badiiy asarga va boshqa ma’naviy hodisalarga aylantiradi: san’atkor erkin harakat 
qiladi. Biz esa o‘z ideallarimizni ulardagi obrazlar orqali tanlaymiz, ularni o‘zimiz uchun 
ma’lum muddatga yoki bir umrga namuna qilib belgilaymiz, bu holatdagi xatti-harakatimiz 
ham erkinlik orqali ro‘y beradi. YA’ni, san’at har bir insonni individual o‘ziga xosligini 
hisobga olgan holda, uning o‘z estetik idealini obrazlar vositasida shakllantiradi. Estetik 
idealning ana shu shakllanish jarayoni murakkab; uzoq muddatni, hissiy-intellektual 
qudratni, tanlov imkonini beradigan muayyan shart-sharoitni, erkin jamiyatni taqozo etadi; 
ana o‘shanda shaxs uchun to‘g‘ri ruhiy yo‘lanma vujudga keladi. 
Qisqacha qilib aytganda, estetik idealning shakllanishida go‘zallik, ulug‘vorlik, 
hayoliylik, mo‘jizaviylik, uyg‘unlik singari xususiyatlar asos vazifasini o‘taydi. Ayni 
paytda u fojeaviylik va kulgililik tushunchalarida ham o‘zini namoyon etadi, xunuklik va 
tubanlik kabi hodisalarni baholashda ishtirok qiladi. 

---

Shunday qilib, biz imkon qadar ichki nafosat-botiniy estetik faoliyat tarixi xususida 
to‘xtalib o‘tdik. San’at asarining yaratilishi, umuman badiiy ijod jarayoni, ya’ni tashqi-
zohiriy estetik faoliyat to‘g‘risida keyingi boblarda ma’lumot beramiz.