Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

www.ziyouz.com kutubxonasi 

307

Tanu jon rishtasi g‘amingg‘a libos,

Bu biri tori, ul biri pudi. 

Tengdurur dahrg‘a vujudu adam,  

Balki ma’dum barcha mavjudi. 

Gar Navoiy ko‘zi oqardi, ne tong,  

Ashk aning qorasini yuvdi. 

603

Vah, necha davron jafosi aylagay mahzun meni,  

Soqiyo, bir davr ayog‘i birla qil majnun meni. 

Behud o‘lmishmen mayi la’lingni ko‘rgach, ohkim,  

Qildi mast og‘zimg‘a yetmay ul labi maygun meni. 

Lahza-lahza uylakim, javrungki husn aylar fuzun,  

Shavq aro ham ishqing aylar dam-badam afzun meni. 

Elta olur bir quyun jismim xasin ul ko‘ydin,  

Ranja bo‘lma qilg‘ali ovora, ey gardun, meni. 

Mujdai vaslu hayot o‘lg‘ay dedim noming, valek  

Xatti behush aylabon qatl ayladi mazmun meni. 

Menda mug‘ dayri havosi g‘olibu sizda xumor,  

Mayg‘a, ey ushshoq, muflis aylangiz marhun meni. 

Ey Navoiy, vasl aro-o‘q kosh sursa tig‘i kin,  

Furqatida oqibat o‘lturgusidur chun meni. 

604

O‘tgan kecha men erdimu ul siymtan erdi,  

Gulshan to‘rida maskannmiz bir chaman erdi. 

Gulbin aro ikki kishiga sig‘qucha manzil,  

Bulbul bila guldek ikimizga vatan erdi. 

Lola kebi yoqut qadah yo‘q tubiga durd,  

Bir shisha may andoqki, aqiqi Yaman erdi. 

Gah men tutub ul ichmaku, gah ul tutubon men,  

Tun yarmig‘acha ikkimizga bu fan erdi. 

Ul tutqach ayog‘, men ayog‘ig‘a qo‘yubon yuz,

Isor anga ko‘zdin bori durri Adan erdi. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar