www.ziyouz.com kutubxonasi
308
Mast ayladi gah nozu gahe arbada og‘oz,
Ko‘ksum kebi chok etgan anga pirahan erdi.
Egnimga solib tak’yayu bo‘ynumg‘a solib qo‘l,
Titrab ko‘ngulu jismim aro yuz shikan erdi.
Gulzor aro sarmast uzaldi ko‘zi yanglig‘,
Jon mulkida ul uyqusidin yuz fitan erdi.
Men dog‘i yuzumni kafi poyig‘a qo‘yub mast,
Gulbarg uza kirpikdin agarchi tikan erdi.
Bu nav’ uyudumkim, meni uyg‘otquchi tongla
Yuz snymfishonlig‘ bila shohi Xo‘tan erdi.
Hajr emdi Navoiyni gar o‘ltursa, ne armon
Munchaki, murod anga bu vajhi hasan erdi.
605
Menmudurmenkim, ayirmish vaslidin jonon meni,
O‘lturur onsiz tuman ming dard ila hijron meni.
Charx jismim tufrog‘in ohim yelidin sovurub,
Hajr dashtida quyundek qildi sargardon meni.
G‘am palosin jismidin Farhodu Majnun boshidin,
Oshiyonin tashladi, chun ko‘rdilar uryon meni.
Ul pariy andoqki pinhondur ko‘zumdin, aylamish
G‘oyati za’fu junun el ko‘zidin pinhon meni.
Gar pariydur dilbarim, men ham junundin vahsh aro,
Uyla men vahshatdakim, bo‘lmas demak inson meni.
Bir ham, ey Layli, biyobon ichra Majnuningni top,
Ko‘r ani hayron manga, yo‘qkim anga hayron meni.
Ey Navoiy, gar yana bir qatla mumkin bo‘lsa vasl,
Solmoq ul mahvashdin ayru hajr ne imkon meni.
606
Chun ul oy har dam boqar ko‘z uchidin gardun sari,
Men chu tufroqmen — qachon boqqay meni mahzun sari.
Kim meni ko‘rsa balo tog‘iyu savdo dashtida,
Hayrat aylab boqmag‘ay Farhod ila Majnun sari.
Kamligidin oy, zavolidin quyosh o‘lg‘ay xijil,
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
Do'stlaringiz bilan baham: |