Bolalarda nutqning rivojlanishi

Tarbiyachi nutqiga qo‘yiladigan talablar
Tarbiyachi quyidagi qoidalarga amal qilishi kerak:
1. Mashg‘ulotga puxta tayyorlanish; mavzuga taalluqli bevosita voki boshqa muhim va qiziqarli materiallarni to‘plashi lozim. Ayniqsa endi ish boshlagan yosh tarbiyachining eshituvchilar oldidagi qo‘rqishi uning mashg‘ulotni o‘tkazishiga juda xalal beradi, nutq muvaffaqiyatsiz chiqadi. So‘zlash oldidan hayajonlanmaslik uchun, o‘zingga ishongan bo‘lishing kerak, bu esa mashg‘ulotga puxta tayyorlanishga bo‘g‘liq. Tarbiyachi mashg‘ulotga qanchalik yaxshi tayyorlansa, u so‘zlashda shunchalik kam hayajonlanadi. Hech kimga oldindan ma’lum
bo‘lmagan mehnat notiq ishonchining garovidir. Bu ishonch o‘sha soatda, nutq vaqtida, notiq nima bo‘lishini va yana nima aytishini o‘zi his qilgandagina paydo bo‘ladi.
2. Ovozni o‘zgartirish – fikrga bog‘lab uni ko‘tarish va pasaytirish lozim. Bolalarning yoshiga mos ravishda erkalash ohanglaridan foydalanish lozim. Uning ovozi va intonatsiyasi diqqatni o‘ziga tortadi. Ba’zan ovozni ancha «pastlatish» kerak, pauza qilib baland ovozdan past ovozga o‘tiladi.
3. Gapirayotganda qo‘l va gavdani harakatlantirish nutqni jonlantiradi, biroq bundan ehtiyotkorlik bilan foydalanish lozim. Haddan tashqari ko‘p harakatlar yoki u yoq-bu yoqqa yuraverish ham diqqatni chalg‘itadi. Eshituvchilarning ayrim guruhiga tikilib gapirish ham foydali. Bu bilan eshituvchilar diqqati tortiladi
va notiqda muhabbat paydo bo‘ladi. U yaqqol ko‘rinishi, «yuzi, tili bilan gapirishi», ya’ni mimikadan unumli foydalanishi kerak.


Yangi mavzu bayoni.
Kishilar idrok qilayotgan narsalariga, bajarayotgan va o‘ylayotgan narsalariga befarq bo‘lmaydilar. Bir xil predmetlar, shaxslar, harakatlar, voqealar bizni quvontiradi, boshqalari xafa qiladi, yana boshqalari g‘azab, nafratimizni qo‘zg‘atadi. Biz xavf ostida qolganimizda qo‘rquvni his qilamiz, qiyinchiliklarni
Yengish zavq, shodlik uyg‘otadi. Har bir kishi mehnat qilar ekan, o‘z oldiga qo‘ygan maqsadiga erishish uchun intilar ekan ana shunday va boshqa kechinmalarni boshidan o‘tkazadi. Odamning o‘zi bilgan va bajarayotgan narsaga o‘z munosabatini boshdan kechirishi his-tuyg‘ular yoki emotsiyalar (lot. Emovere – qozg‘atish, hayajonga solish) deyiladi. His-tuyg‘ularning manbai biz idrok qiladigan, ish ko‘radigan predmetlar va hodisalarning xususiyatlari vujudga keltiradigan ehtiyojlar, intilishlar, istaklardir. Oddiy nutqda sezish, his qilish tushunchalari aralashtirib yuboriladi. Biz: «Men qo‘rquvni sezyapman», «Og‘riqni his qilyapman» deymiz, holbuki, «Qo‘rquvni his qilyapman», «Og‘riqni sezyapman» deyish to‘g‘riroq bo‘ladi. Sezgilar bizga narsa va hodisalarning xossalarini bildiradi, histuyg‘ ular esa kishining ichki holatini, uning ana shu narsa va hodisaga munosabatini ahglatadi. His-tuyg‘ular barcha psixologik jarayonlar bilan mustahkam bog‘langan bo‘lib, ko‘pincha ular tomonidan keltirib chiqariladi va o‘z navbatida ularga ta’sir ko‘rsatadi. Sezgilarning o‘zi ham ko‘pincha kechinmalarimiz ostida o‘zgaradi. Kishi kayfiyatiga qarab ayni bir xil predmetni
ba’zan turlicha idrok qiladi. Vaxshiy hayvonlar to‘g‘risidagi hikoyalardan qo‘rqib ketgan bola qorong‘ida shox-shabbani ham bo‘ri deb qabul qilishi mumkin, odatda kunduzi shu joydan o‘tayotganda hech qanday qo‘rquvni his qilmaydi.Emotsiyalar xotiralar bilan mustahkam bog‘langandir. Biz boshdan kechirgan, ya’ni muayyan his-tuyg‘u bilan idrok qilgan hamma narsa xotiramizda yaxshi saqlanadi, o‘tmish haqidagi xotiralar bizda biror his-tuyg‘u uyg‘otadi. Hissiy qo‘zg‘alishlar yurakda ham aks etadi. Shuning uchun ham qadimgi faylasuflar miyaning ba’zi funksiyalarini, ayniqsa hissiyot bilan bog‘liq bo‘lganlarini yurak bilan bog‘lashgan. Sеzgi va idrokdan tortib to tafakkurgacha bo‘lgan barcha opеratsiyalar hissiy o‘zgarishlar bilan kеchadi. Inson tabiati shunday tuzilganki,
u hissiy voqеalarga ko‘proq ahamiyat bеradi. Hissiyot haqidagi dastlabki nazariyalar XX asr boshlarida odam o‘z-o‘zini bayon etishiga asoslangan edi. O‘sha davrda ikkita kashfiyotchi P. Jеyms va G. Langе nomi bilan atalgan
nazariya kеng ko‘lamda tarqalgan edi. Jеyms-Langе nazariyasi his-tuyg‘ularning paydo bo‘lishini quyidagi tarzda tushuntirib bеradi. Atrof-muhitdagi hodisalar odam ruhiyatiga, u orqali esa vеgеtativ nеrv sistеmasiga ta’sir o‘tkazar ekan, organizmda muayyan o‘zgarishlarni kеltirib chiqaradi. Bu o‘zgarishlar odam tomonidan talqin qilinadi, aynan ana shu talqin hissiyotning o‘zi ekan. Bu jarayon quyidagicha ta’riflanadi. Avval odam tanasida qandaydir bir his paydo bo‘ladi, masalan, eti jimirlaydi, ko‘zi yosharadi, kеyin esa qalbida qandaydir tuyg‘u
paydo bo‘ladi. XX asr boshlanishida Jеyms-Langе nazariyasi juda ko‘p tanqidga uchragan bo‘lsada, lеkin so‘nggi paytlarda bu nazariyaga qiziqish paydo bo‘lib, bu nazariyaga yaqin turadigan hissiyot haqida yangi nazariyalar paydo bo‘ldi. Bu nazariyalarning paydo bo‘lishi ko‘p jihatdan individual psixologiyaning rivojlanishi bilan ham bog‘liq.
Psixologiyada kuchli his-tuyg‘ular hisoblangan qo‘rquv, hayajon, tushkunlik, rashk odatiy ruhiy faoliyatni izdan chiqaradi. Bolalarda hislarning tashqi ifodasi juda ham yaqqol namoyon bo‘ladi. Katta odamlar o‘zlarining ayni chog‘dagi hissiyotlarini yashirishlari mumkin. Lеkin bolalar, ko‘pincha, buning uddasidan
chiqa olmaydilar. Psixik jarayonlar qatori hissiyotlar ham bolalarda juda erta
boshlanadi. Birinchi bosqich – his-tuyg‘u va ehtiyojga qarab qoniqish-qoniqmaslik
birga kеladigan hisdir. Ikkinchi bosqich – ijtimoiy hislar: yoqtirish, o‘z-o‘zini yaxshi ko‘rish, xafagarchilik hissidir. Birmuncha kеchroq (qariyb uch yoshdan
boshlab) bolalarda estеtik did hissi rosmana namoyon bo‘ladi. Bola «chiroyli-xunuk» dеgan narsalarga aqli yeta boshlaydi. Uchinchi bosqich – hissiyotning jadal, hattoki, zo‘r bеrib avj olishi, qo‘zg‘aluvchanlikning oshganligi va maktabgacha yoshda bеqaror bo‘lishi bilan xaraktеrlanadi. Ayni paytda axloqodob
hissi rivojlana boshlaydi. So‘nggi bosqich – bolalarda maktab yoshida oliy hissiyotning rosmana rivojlanishi bilan xaraktеrlanadi. His-tuyg‘uni tarbiyalash katta ahamiyat kasb etadi. U umuman tarbiyaning doimiy hamrohi bo‘lmog‘i lozim. Pedagog his-tuyg‘ularning ta’lim-tarbiyaviy ishdagi ahamiyatini esda tutishi lozim. Bolalarda kuchli ijobiy emotsiyalar uyg‘otadigan bilimlar bola beparvolik bilan qaraydigan ma’lumotlarga nisbatan tezroq va mustahkamroq o‘zlashtiriladi.
Erishilgan muvaffaqiyatlar va yaxshi xulq-atvor uchun aytiladigan maqtovli gaplar odatda bolada yoqimli his-tuyg‘uni uyg‘otadi, rag‘batlantiruvchi vosita bo‘lib xizmat qiladi. Ma’qullamaslik, tanbeh, jazolashlar odatda bolada yoqimsiz emotsional holatning vujudga kelishiga sabab bo‘ladi va bola bunday kechinmalarning takrorlanmasligi uchun harakat qiladi.His-tuyg‘ularning nerv-fiziologik asoslari Eng oddiy emotsiyalar asosida murakkab shartsiz reflekslar,
miya po‘stlog‘i ostida ro‘y beradigan jarayonlar yotadi. Lekin miya po‘stlog‘i ostining faoliyati, miya katta yarimsharlari po‘stlog‘ining ishi bilan nazorat qilib turiladi. U I.P. Pavlovning so‘zlari bilan aytganda, «...badanda ro‘y beradigan hamma hodisalarni o‘z ixtiyorida ushlab turadi». Bunda II signallar sistemasi katta o‘rin egallaydi. Aynan so‘z, fikr, noma’qul hislarni vujudga keltiruvchi biror hodisaga ongli munosabatda bo‘lish, kishiga ularni yechgish uchun, umuman his-tuyg‘ularni boshqarish uchun kuch bag‘ishlaydi. Katta yarimsharlar po‘stlog‘idagi shartli reflekslarning muvaqqat aloqalari sistemasi murakkab his-tuyg‘ularning
fiziologik asosidir. His-tuyg‘ularning paydo bo‘lishi uchun dinamik stereotiplar
katta ahamiyatga ega. «Menimcha, odatdagi yashash sharoiti o‘zgarganga, odat bo‘lib qolgan mashg‘ulotlar to‘xtab qolganda, yaqin kishilardan judo bo‘lganda ko‘pincha kechiriladigan og‘ir his-tuyg‘ular, aynan eski dinamik stereotipning o‘zgarishida, buzilishida va yangi stereotipni vujudga keltirishning qiyinligida
ma’lum darajada o‘zining fiziologik asosiga ega bo‘ladi». I.P. Pavlov:«To‘qnashuvlar, qo‘zg‘alish va tormozlanish jarayonlarining «turtkilari» yoqimsiz kechinmalarning sababchisi bo‘ladi. Agar men biror narsa bilan band bo‘lib turganimda, meni muayyan qo‘zg‘atuvchi jarayon yo‘lga solib turadi. Agar mana shu vaqtda menga «falon narsani qil!» desalar men o‘zimni noqulay sezaman. Bu meni band qilib turgan kuchli qo‘zg‘atuvchi jarayonni to‘xtatishim, so‘ngra boshqasiga o‘tishim kerak, degan gapdir. Injiq bolalar deb ataluvchi bolalar bu jihatdan klassik misol bo‘la oladi. Siz ularga biron narsa qilishni buyurasiz, ya’ni boladan bir qo‘zg‘atuvchi jarayonni to‘xtatib, boshqasini boshlashni talab qilasiz. Ahvol shu darajaga borib yetadiki bola o‘zini polga otib,
oyoqlari bilan uni tepa boshlaydi va h.k.». Katta yarimsharlar po‘stlog‘i tomonidan nazorat qilinadigan qo‘zg‘alishlar po‘stloq ostining, xususan ko‘rish bo‘rtmasi deb ataluvchi joyidan boshlanadi. Agar miya po‘stlog‘i tomonidan qilinadigan
ana shu nazoratva tormozlanish zaiflashib qolsa, (kasallanish yoki boshqa sabablarga ko‘ra) kishi har qanday sabablarga ko‘ra affekt holatiga keladi va o‘zini to‘xtatib qololmaydi. Sinpatik nerv sistemasi (ichki sekretsiya ishlarini boshqaradi) ham emotsiyalar uchun muhim ahamiyatga ega. Kuchli ta’sirlangan (qo‘rqqan, kuchli to‘lqinlangan, g‘azablangan) kishida buyrak usti bezlaridan alohida bir modda – adrenalin ajralib chiqadi. Uning ta’sirida qonga ko‘proq qand moddasi kela boshlaydi. Bularning hammasi qo‘zg‘alish vaqtida faol harakat qilish
uchun zarur muskullar ishini kuchaytiradi. Hal etilmagan hissiy raqobatlar tomirlarning qisqarishiga va tana haroratining pasayishiga olib kеladi, hissiyotlarning erkin namoyon bo‘lishi, ya’ni ijobiy his-tuyg‘ular, tomirlarning
kеngayishi bilan tavsiflanadi. Og‘riq turganda va qo‘rquvda ko‘z qorachig‘ining kеngayishi simpatik asab sistеmasining qo‘zg‘alishiga bog‘liqdir. «Tovuq tеrisi»ning paydo bo‘lishi, kutish, qo‘rquv, g‘azab paytida og‘iz qurishi ham shular jumlasidandir.