Kelishilgan

Dostonning qisqacha mazmunini qllyidagicha:
«Do'nnan viloyatining Kuntug'mish degan polvoni bo'lib, uning Oppoqoy degan singlisi bor ekan.
Zangar degan shahar podshosi Buvraxonning ikkita vaziri bor edi: Shoir vazir va Toir vazir. Kunlardan bir kuni Shoir vazir qizli bo'ladi, ismini Xolbeka deb qo'yadi, Toir vazir o'g'illi bo'lib, ismini Xolmo'min deb qo'yadi. Xolmo'minning onasi o'lib, ikkala farzandni Xolbekaning onasi emizib katta qiladi, u1ar emikdosh (ko'kaldosh) bo'lib qoladilar. Xolbeka o'n to'rt yoshdan o'tgandan so'ng uning husni zeboligini eshitgan podsholar va xonzodalar sovchi qo'yadilar. Xolbeka shart qo'yadi: .Har kimki meni olaman deb kelsa, nurd o'yinni qo'yaman, yutsa legaman». Hech kim uni yengolmaydi. Podsho Buvraxon ham sovchi yuboradi, Xolbeka o'z gapida turib oladi. Buvraxon a'yonlarining maslahatiga ko'ra, qizning baxtini bog'lab, «Xolbeka» degan ismni aytishni ta'qiqlab qo'yadi.
Bir kuni Xolbeka tushida Kuntug'mishni, Kuntug'mish Xolbekani ko'rib, bir­-birlarini sevib qoladilar. Xolbeka dardini Bahragulgul degan kaniziga aytadi. Kanizi suratkash olib kelgach, Xolbeka oz suratini qog'ozga soldirib,bir sandiq tayyorlab, ichini mumlab,sirtini tillo bilan qoplab, arzi yozilgan qog'ozni solib,uni quIfIab, kalitini sandiqqa bog'lab, daryoga oqizadi. Kuntug'mish qirq yigiti bilan daryoning yoqasida ov qilib yurganida, sandiqni ko'rib qoladi. Yigitlari sandiqning «tishini”, Kuntus'mish ichidagini oladi. Kuntug'mish sandiq ichidagini ko'rib, bir ishqiga yuz ishq qo'shiladi. Xolbekaning ishqida Zangar sari otlanadi.
Zangarda Kuntug'mish Xolbekaning nomini aytib baqirib yurganda bir kampirga duch keIadi. Bu kampir podshoning o'g'liga katta qizini bergan edi. U qizi Zamongul (Gulzamon) ni Kuntug'mishga ro’para qi1adi. Sevgilisining suratini ko'rgan yigit soxta Xolbekani qabul qilmaydi. Zamongul Kuntug'mishni asl Xolbekaning yoniga olib borishga majbur bo'ladi. Kuntug'mish savdogarbachcha qiyofasida borib, Xolbekani nard o'yinida yengadi. Xolbeka «Mening surtimni bajo keltirding, men seniki bo'ldim” deya ziyofat qilaveradi. Podsho_Xolbekagaga «Har kun tong vaqtidan kech chosbkaga dovur ko'sbkidan chiqsin, yuzidan niqobini olsin, olamni tomosha qilsin» ­deb aytgan edi. Xolbeka uch kun ko'shkiga chiqmagach, podsho 200 jallod, 400 mirg'azabiga Xolbekadan xabar olishni buyuradi. Qirq ko'shk ichkirna - ichki bo'lib, bir tarafi XoIbekaning ko'shki edi. Podsboning mirg'azablari kelayotganidan xabar topgan Kuntug’'mish va Xolbeka o'zini ko'shkdan tashlab qochadi va dastlab kumpirnikiga, keyin esa podsho somonxonasiga bekinadi. Lekin Zamongulning axmoqIigi., podsho miroxo'rining chaquvi natijasida qo'lga tushadilar. Podsho buyurib, bir tuyani so’'yib, tulup (so'yilgan jonliqning terisini buzmay shilib olish) qilib, ikkovini zich qilib, xom teriga tiqib, bir asov baytalning dumiga bog'lab, bir cho'l jaziramaga haydab yuboradilar. Olti oy deganda ular otdan uzilib, bir quzg'un bahona balodan qutulib, Mug'oltoqqa kelishadi va birga hayot kechirib, egiz o'g'illi bo'ladilar. Zangarlik bir savdogar Azbarxo’ja non beraman deb, Kuntug'mishni ajdarga qarshi yo'llaydi. Kuntug'mish ajdarni o'ldirgach, ular do'st tutinadilar. Azbarxo'ja do'stining xotini Xolbeka ekan1igini bilib, do'stiga xiyonat qilib, uni mast qiladi va kigizga o'rab, ustidan tosh bostirib qo'yadi, Xolbekani Buvraxonga berish uchun olib ketadi. O'ziga ke1gan Kuntug'mish o'g'illarini olib, Tajandaryodan o'tishda bir o'g'lini baliq yutadi, birini bo'ri olib qochadi. Kuntug'mish nima qilarini bilmay yurganda, bir cho'ponga duch kelib, bor kechmi hini aytib beradi. Cho'ponlar bo'ridan qutqarib olgan bolaga Gurkiboy, Olim sayyod baliq ichidan topgan bolaga Mohiboy deb nom beradilar. Azbarxo'ja (Aldarxo'ja) Xolbekani Buvraxonga olib borgach, podsho uni zindonga tashlab, Xolbekani Xolmo'minga beradi. Bolalar esa bir-birini topadilar va taqdir taqozosi bilan Xolmo'minga ishlash uchun yollanadilar. Gurkiboy o'zining Kuntug'mish farzandi ekanligini eho'ponlar qo'shxonasida bilib olgan edi. Buvraxon yafot etgach, davlatqush uch marta kelib Kuntug'mishning boshiga qo'nadi, shuning uchun uni podsho qilib ko'taradilar. ona va o'g'illar Xolmo'minning uyida topishadilar. Farzandlar onasining gapiga kirib, shahardan chiqib ketadilar. Yo'lda Mohiboy Gurkiboyning gapiga quloq solmay, yilqilarni quvib soladi, amaldodarni kaltak1agani uchun dorga osishga buyuriladi. Kuntug'mish ham bolalarini tanib, ota-ona va farzandlar topishadilar. Xolmo'minni Zangarga podsho qilib, Kuntug'mish ikki bolasi, qosbida Xolbeka yori bilan, qancha xizmatkor, kanizak1ari bilan Do'rman cliga boradi, to'y-tomosha qilib, murod-maqsadiga yetadi” .
“Kuntug’mish” dostonining bosh qahramonlari Kuntug'mish va Xolbeka orqali sof sevgi va adolat tantanasiga bo'lgan ishonch ko'rsatib berilgan.
5.Shunday qilib, dostonlar xalq og'zaki ijodidagi epik asarlar xazinasidagi o'ziga xos murakkab janrdir. Unda xalq tarixiy hayoti, rasm-rusumlari, odatlari, ozodlik uchun olib borgan mashaqqatli kurashlari o'zining badiiy ifodasini top­gan. Dostonlarni kuylayotgan baxshilarda kuchli xotira, asarni ijro etayotgan paytda vujudga kelgan vaziyatga to'g'ri baho bera olish, oddiy voqealami o'ta qiziq tarzda hikoya qila bilish mahorati mujassam bo'lmog'i lozim. Asrlar davomida bu janr namunalarining har bir hududda ijro eti­lishi mahalliy an'analarni, hatto, maktablami yaratdi.
O'zbek dostonlari son jihatdan shu qadar ko'p va badiiy qimmat jihatdan shunchalar yuqori-ki, ularni xalqimiz tomonidan dunyo madaniy, ma'naviy xazinasiga qo'shilgan munosib hissa sifatida baholasa arziydi.

«A1pomish» xalqimiz og'zaki ijodidagi eng qadimiy, badiiy jihatdan mukammal, olimlar tomonidan ko'p o'rganilgan dostondir. Unda o'zbekning uzoq o'tmishi, rasm-rusumlari, hayot tajribasidan o'tgan an'analari, kurashlari, tashvishlari, quvonchlari o'zining badiiy ifodasi­ni topgan. Baxshilar mahorati bu dostonni ijro etish dara­jasi bilan o'lchangan. Ustoz dostonchilar o'z san'atlarini ko'pincha «A1pomish»ni kuylash bilan ko'rsatganlar, hur­mat topganlar. Muhimi shundaki, o'zbek millatining hayoti bir tekis ravnaq topgan paytda «A1pomish» dostonini kuy­lashga e'tibor katta bo'lgan. Xalqimiz hayotidagi og'ir zamonlar hukm surgan paytda bu dostonning ham boshida qora bulutlar quyuqlashgan. Hatto mustabid sovet tuzu­midagi qatag'on yillarida «A1pomish»ni kuylash ham taqiqlangan, «xalqqa zarar keltiruvchi asar» - deb qoralan­gan (1952). Ma'lum bo'ladiki, «A1pomish» taqdiri asrlar davomida o'zbek xalqi tarixi bilan chambarchas bog'liq. Shuning uchun ham dostonning ming yillik to'yida Prezi­dentimiz I. A. Karimov: «A1pomish» dostoni bizga inson­rarvarlik fazilatlaridan saboq beradi. Odil va haqgo 'y bo'lishga, o'z yurtimizni, oilamiz qo'rg'onini qo'riqlashga, do'stu yorimizni, or-nomusimizni, ota-bobolarimizning muqaddas mozorlarini har qanday tajovuzdan himoya qi­lishga o'rgatadi»¹, - degan edi. Bu fIkrda dostonning mohiyati, g'oyasi, badiiyati, millatimiz tarixida tutgan o'rni mujassam etilgan. XX asrning 70-yillarigacha «Alpomish» dostoni haqida bildirilgan mulohazalarning ko'pchiligi Mahmud Zarifov buyuk san'atkor Fozil Yo'ldosh o'g'lidan 1928-yilda yozib olgan nusxa asosida Hamid Olimjon qisqartirib nashrga tayyorlagan kitobga tegishli edi. Faqat 1969-yilda Berdi baxshidan Abdulla Alaviy va 1972-yilda Saidmurod Panoh o'g'lidan Shamsi Murodov yozib olgan nusxalar nashr etilgandi. O'zbekiston mustaqil bo'lganidan so'ng «Alpomish»ga bo'lgan munosabat ham o'zgardi.

Avvalo, Berdi baxshi aytgan doston qayta nashr etil­di. 1998 yilda Xushboq Mardonaqul o'g'li (yozib oluv­chi Toshtemir Turdiyev), 1999-yilda Bekmurod Jo'raboy o'g'li (yozib oluvchi Mansur Afzalov) nusxalari alohida nashr etildi. 1998-yilda. esa Fozil Yo'ldosh varianti 70 yildan keyin to'liq holda bosmadan chiqdi. 1999-yilda esa dostonning ming yillik to'yi katta tantanalar bilan nishonlandiki, bu tadbir o'zbek xalqining ajdodlar yodi­ni ham asta-sekin o'rniga qo'yib esga ola boshlaganidan nishona bo'ldi.
Tantanalar arafasida «Alpomish» - o'zbek xalq eposi» nomli maqolalar to'plami va boshqa ilmiy kitoblar, o'nlab gazeta, jurnal maqolalari e'lon qilindi, ko'rsatuvlar tayyor­landi.
3. Dunyodagi qabila, urug', flat tarixda alohida xalq sifati­da shakllanar ekan, bu jarayon, avvalo, qahramonlik eposi hisoblangan maxsus yirik, epik asarda badiiy ifodasini topa­di. Professor Bahodir Sarimsoqov dostonimiz o'zbekning birlashuvi, mustaqil xalq sifatida paydo bo'lishida qanday o'ringa ega ekanini ta'riflab, shunday deydi: «Dastlab qabi­la, so'ngra elat eposisifatida vujudga kelgan «Alpomish» dostoni keyinchalik o'zbek xalqining qahramonlik eposi sifatida tan olindi»¹. Haqiqatan ham, doston matnidan juda ko’r o’tmish hayot belgilari o’rin olgan bo’lib, ularni izohlash natijasida asarning xalq qahramonlik eposi ekaniga to’la ishonch hosil qilamiz.
Mashhur «Go'ro'g'li.. turkumidagi dostonlardan biri “A1pomish “ dostonidir. Bu doston 1922-yildan ben o'zbek foIklmshunosIari tomonidan xalq baxshi1ari og'zidan yozib olib ke1inadi. Dostonning FoziI Yo 'Idosh o'g'li ijrosidagi eng mukammal variantini 1927-28-yillarda Mahmud Zarifov Xodi Zaripov rahbarligida yozib olgan.
Mazkur doston tuzilishiga ko'ra yirik hajmli ikki qismdan iborat. Olimlarning tasdiqlashicha, .Alpomish. dostoni X-XI asrlarda yaratilgan.
4. Doston Qo'ng'irot urug’i boshIiqIari, Alpinbiyning o'g'ilIari aka-uka Boybo'ri va Boysarilarning farzandsizligi tasviri bilan boshlanadi. Unda aka-ukalarning Shohimardon pit maqbarasida 40 kun chilla saqIashi, pirning "Boybo'ri senga xudoyim bir o'g’;il, bir qiz berdi, yoIg'iz emas, egiz berdii; Boysari xudoyim bir qiz berdi...Bundan borsang< to’yda qalandar bo’lib borib, bolalaringning otini o’zim qo’yib kelaman"-deya xabar berishi, bo'Jajak qahramontar Alpomish (Hakimbek) va Barchin1arning ajoyib-g'aroyib hoIatlarda tug'iIishi, A1pomishning bahodirona yoshligi (7 yashida bobosidan qolgan o'n tort botmon birichdan bo'lgan yoyini olib otganda Asqar togmng cho'qqilarini yulib o'tishi), Boysarining Boybo'ridan arazlab qalmoq cho’1iga ko'chishi (zakot talab qilingani uchun), QaImoq shohi Toychixon Boysarini dehqonchilik qilinadigan yerlarning payhon qilingani uchun .iazolamoqchi bo'lgani, AlpomishningBarchinni olib kelish uchun qalmoq e1iga borishi va Murodtepada Qorajon bilan tanishib, do'st tutinishi, Surxayil kamnpirning yetti alp o'g'lonlari bo'lgan Ko'kaldosh (kattasi, Alpomishning Bovchibor otini ko'rib, o'zidan g'olib kelishini bilib, vahm bosib, yemini yemay qo'ygan Ko'kdo’nan tulpor uniki edi. Ko'kaldosh «o’zbaning otini maqtading » deh qalmoq sinchining ko'zini oyib olgan), Ko'kaman, Ko'kqashqa, Boyqashqa, Toyqashqa, Qo'shquloq (Shomurti shoxalab, har yoqqa ketgan, lchida sichqonlar bolalab yotgan, lzdan tushgan pishak oltayda yetgan polvon), Qorajonlar bilan yonma-yon turib, Barchinning poygaa, yoy tortish, merganlik va kurash kabi shartlarini bajarishi va yorini o'z eliga olib kelishi, qaynotasi Boysarini qutqarish uchun ikkinchi marta qalmoq eliga borganda, yetti yil zindonda qolishi, asirlikdan oti Boychibor yordamida qutulib, zindondan chiqqanda .Ylgit piri Shohimardon", Madad bersa seri yazdon. Tilarman qodir Xudodan, Maydonda bergan omon…” - deya niyat qilib o'z eliga kelishi va dushmanIarini yengishi voqea1ari tasvirlanadi. .Alpomishda boshqa dostonlarga nisbatan mubolag'aviy uslub ustun1ik qiladi.
«Alpomish. dostonining 1000 yilligi 1999-yil noyabrda Termizda nishonlandi. Shoir va dramaturg Sobir Abdulla xalq og'zaki ijodi materiallari asosida “Alpomish” pyesasini yaratgan.
4. «Alpomish» dostoni badiiy jihatdan ham xalqimiz og'zaki ,ijodidagi eng mukammal asarlardan biridir. Fozil Yo'ldosh o'g'li mohir va tajribali baxshi bo'lgani uchun asardagi voqealarni bayon qilishda shoshilmaydi, har bir lavha ishtirokchilarining tashqi qiyofasini, ichki dunyosi, atrofdagi tabiat manzaralarini, voqea-hodisalarni izchil ta'riflaydi. Tomoshabin ko'z oldida jonli voqea tasvirini hasil etadi. Qahramonning xatti-harakatlarini dalillashga alohida e'tibor beradi, shuning uchun ham tinglovchi ko'nglida doston mazmuni bilan bog'liq yechilmagan jum­boq qolmaydi.
«Alpomish» dostoni mubolag'a, o'xshatish, sifatlash kabi badiiy vositalarga juda boydir. Masalan, Alpomishning yosh­ligi bilan bog'liq mana bu lavhani olaylik: «Hakimbek yetti yoshga kirgan. Alpinbiy bobosidan qolgan o'n to'rt botmon birichdan bo'lgan parli yoyi bor edi. Ana shunda yetti yashar bola Hakimbek shul o'n to'rt botmon yoyni qo'liga ushlab ko'tarib tortdi, tortib, qo'yib yubordi. Yoyning o'qi yashin­day bo'lib ketdi, Asqar tog'ining katta cho'qqilarini yulib o'tdi, ovozasi olamga ketdi». Lug'atlarda og'irlik o'1chovi sifatida qayd etilgan «botmon» O'rta Osiyo xalqlari orasida 2 puddan 16 pudgacha vaznga ega ekani ko'rsatilgan. Agar bar bir pud 16 kilogrammga teng ekanini nazarda tutsak, 14 botmon 224 kilogramm bo'ladi. 7 yoshli Hakimbekning turli metall ma'danlardan quyilgan (birichdan bo'lgan) shu qadar og'ir yoyni ko'tara olishi, unga mos o'q joylashi va o'qni otib, katta tog'ning cho'qqisini uchirib yuborishi tinglovchi­da hayrat uyg'otadi. Ammo tinglovchi mazkur voqeaning sodir bo'lganiga mutlaqo shubha bildirmaydi. Chunki Hakimbekning dunyoga kelishini ilohiy kuchlar bashorat qilgandilar, Shohimardon pirining o'zi qalandar qiyofasida kelib, Boybo'rining yangi tug'ilgan o'g'liga Hakimbek deb nom qo'ygandi. Mubolag'ali o'rinlar Hakimbek, to'qson alplarning tog'dek gavdalari, Barchin, Qaldirg'ochning go'zalligi tasvirida, botirlarning kurashlarida, otlarning poy­gasida juda o'rinli yaratilgan. Dostonda ajoyib o'xshatish­larni ham uchratamiz: