Library ziyonet uz/ A lvido, ey

Alvido, ey Gulsari (qissa) 
Chingiz Aytmatov 
 
83 
library.ziyonet.uz/ 
 
qiynalmasliklari uchun ularni oʻz yurishiga qarab, bamaylixotir haydab ketdi. 
Keyinchalik Beshtol vodiysiga olib boradigan xuddi shu yoʻlni tagʻin ikki marta bosib 
oʻtishi, otaligʻidagi choʻponlarga koʻmaklashishi kerak edi. 
 
Qoʻylar asta-sekin jilib borishardi, ularni shoshirib boʻlmasdi. Hatto it ham zerikib ketdi, 
u yoqdan-bu yoqqa izgʻib chopa boshladi. 
 
Quyosh bota boshlagandi, ammo hali tafti bor edi. Suruv togʻ etaklariga tushgan sari 
havo ham shunchalik isiy boshlardi. Kungay joylarda oʻtlarni oʻra boshlagan edilar. 
 
Yoʻlda bir oz toʻxtab qolishdi, birinchi sovliq qoʻzilab qoʻydi. Buni hech kim kutmagan 
edi. Tanaboy kuyib-pishib, yangi tugʻilgan qoʻzining quloq va burun kovaklariga 
puflardi. Qoʻzilashga ham bir haftacha vaqt bor edi. Bu tomdan tushgan tarashaday 
boʻldi. 
 
Ehtimol, yoʻlda tagʻin qoʻzilab qolishar? Boshqa sovliqlarini koʻzdan kechirdi – yoʻq, 
unaqaga oʻxshamaydi. Xotirjam boʻldi, keyin hatto kayfi chogʻ boʻlib ketdi. Uning 
birinchi qoʻzichogʻiga qizlari oʻzlarida yoʻq quvonishar. Toʻngʻich doim aziz boʻladi-yu. 
Qoʻzichoq ham yaxshigina edi. Kipriklari qora, tuyoqlari qora, oʻzi oppoq. Otarda bir 
nechta yarim dagʻal junli qoʻylar bor edi, xuddi ana shulardan biri qoʻziladi. Ularning 
qoʻzilari odatda mayin junli qoʻylarning deyarli qip-yalangʻoch tugʻiladigan qoʻzilaridan 
farqli oʻlaroq baquvvat junli boʻlishardi. 
 
– Ha, mayli, shoshilgan ekansan, ana, yorugʻ dunyoni koʻrib ol, – dedi Tanaboy. – Ham 
bizga baxt-saodatli boʻlib kel! Oʻzingga oʻxshagan qoʻzichoqlardan shuncha koʻp 
ergashib kelsinki, qadam bosishga joy topilmasin, sizlarning ovozlaringizdan 
quloqlarimiz bitib ketsin, hammasi tirik qolsin. – U qoʻzichoqni boshi uzra koʻtardi. – 
Qarab qoʻy, mana u, toʻngʻich qoʻzichoq! 
 
Tevarak-atrofda togʻlar turar, ular sukut saqlashardi. 
 
Tanaboy qoʻzichoqni poʻstini ostiga yashirdi va qoʻylarni haydab ketdi. Ona sovliq izma-
iz chopar, bezovtalanar, ma’rar edi. 
 
– Yur, ketdik! – dedi unga Tanaboy. – U shu yerda, hech qayoqqa ketmaydi. 
 
Poʻstin ostida qoʻzichoq quridi, isinib oldi. 
 
Tanaboy kechga yaqin otarni bazaga haydab keldi. 
 
Hamma joyida edi, oʻtovdan tutun oʻrmalardi. Chodir oldida saqmonchilar ivirsib 
yurishardi. Demak, bir amallab kelib olishibdi. Eshim koʻrinmasdi. Ha, rostdan ham, u 
ertaga oʻzi koʻchib kelish uchun yuk tashuvchi tuyani olib ketuvdi. Hammasi joyida. 
 

---