Microsoft Word bu dunyoda ulib bulmaydi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
100
aytmoqchi bo‘ldi. 
— Qulluq, o‘rtoq hokim, qulluq. Bizni yoshimiz to‘qsonni qoralab qoldi. Endi, hashar 
beli baquvvat yoshlarni ishi. 
— Ko‘pni duosi ko‘l, deydilar, otaxon. Siz oqsoqollar faqatgina duoi fotiha berasizlar, 
bo‘ldi. Hasharni yosh avlodni o‘zi boplaydi. 
— Bo‘pti, borganimiz bo‘lsin. Soat uchga? Bo‘pti, boramiz. 
Botir firqani umrida ko‘ngilsiz vaziyatlar mo‘l bo‘ldi. Xijil daqiqalar mo‘l bo‘ldi. O’zini o‘zi 
ezuvchi vaqtlar mo‘l bo‘ldi. 
Ammo... kunduzgi uyqudan keyingi vaziyat! Odam tars yorilib ketay deydi. Ko‘ngilga qil 
sig‘maydi. Odam o‘rtanib ketadi. Odamni pashsha g‘ing‘illashi ezadi. G’ing-g‘ing 
pashshani miltiq bilan otsam deydi. Kunduzgi uyqu yomon! 
Kunduzgi uyqudan so‘nggi holatdan qutulishni bilmovchilar ko‘chaga chiqadi. 
Ko‘ngilochar holat izlaydi. Ko‘ngilyozar muloqot izlaydi. 
Ushbu holatdan qutulishni biluvchilar achchiq choy ichadi. 
Botir firqa kofe ichadi. Bu safar kofe ichmadi. 
Uyqusi birdan ochildi. Tan-joni jimir-jimir etdi. Vujud-vujudi lov-lov etdi. Ich-ichi qizidi. 
Botir firqani ko‘ngli... kuldi. Botir firqani yuzi... kuldi. 
— Kampir... ular meniyam duoi fotihamni olar bo‘pti... — dedi. 
Afsus, kampiri yo‘q bo‘ldi. To‘yda kelinko‘rdi uchun ketdi. Hali qaytib kelmadi. 
Ichiga chiroq yoqsa yonmaydi, deydi el. Bu gap ichi qora odamlar uchun aytiladimi? 
Ichimdan top, degich odamlar uchun aytiladimi? Ziqnadan-ziqna odamlar uchun 
aytiladimi? 
Botir firqa ushbu gap mazmunini tushunmas edi. Elni topgan gapini qarang-a, der edi. 
Odamni ichi bir uy yo ko‘chamidiki — chiroq yoqadi, deya o‘ylar edi. Kulgisi kelar edi. 
Mushtday lampochka og‘ziga sig‘maydi — qanday qilib odamni ichiga yoqib bo‘ladi, deya 
o‘ylar edi. 
U mazkur gap mag‘zini ana endi chaqdi. Ayni shu vaziyatda chaqdi. 
Botir firqani... ichi yondi! Ichi... yorug‘-yorug‘ bo‘ldi. Ichi... oydin-oydin bo‘ldi. Ko‘zlari-
da ravshan-ravshan bo‘ldi. Ravshan ko‘zlaridan ravshan-ravshan yoshlar oqdi... 
— Kampir, ular meniyam... odam o‘rnida ko‘ribdilar... — dedi. 
Botir firqa alang-jalang bo‘ldi. Kampiri kelinko‘rdidan qaytmaganini bildi. 
Ohista divanga cho‘kdi. Yelkasi bilan suyandi. Boshini chapga chalqaytdi. Ko‘zlarini 
yumdi... Unsiz-unsiz yig‘ladi. Ich-ichidan yig‘ladi. Ko‘zlarini qo‘l yuzasi bilan artib-artib 
yig‘ladi... 
Ko‘ngli xiyol bosildi. Tani sokin bo‘ldi. Ruhi vazmin bo‘ldi. Og‘ir tin oldi. 
Darvoza tarafga qaradi. Bedarak kampirini aybladi. Kampirini koyidi. Kampirini oqladi: 
«U bechora bunaqa telefon bo‘lishini qaerdan bilibdi? Bechorani umri meni qoboq-
tumshug‘imga qarab o‘tyapti. Mayli, bir to‘y-to‘ylasa to‘ylabdi-da». 
Botir firqa bet-boshini yuvdi. Bet-boshini atirladi. Bet-qo‘lini moyladi. 
Tag‘in darvoza tarafga qaradi. Kampiridan hamon darak bo‘lmadi. 
— O’zim kiyinaman, kampirni qarab o‘tiramanmi. 
Shunday deya shifonerni ochdi. Kiyim-boshini ko‘zdan kechirdi. Bo‘qoqlik shimni oldi. 
Ukraincha ko‘ylakni oldi. 
Ana shunda... kampiri yo‘qligi bilindi. O’ta bilindi. 
Botir firqa ukraincha ko‘ylakni... kostyum deb o‘yladi! Ukraincha ko‘ylakni jimjimador 
gullarini... kostyum yoqasi deb o‘yladi! 
Shifonerda osig‘lik kostyumlarni ushladi-ushladi — orden-medali bor qora kostyumni 
sug‘urib oldi. Cho‘ntagidan partbiletni topdi. Silab-silab, ukraincha ko‘ylakni ko‘krak 
cho‘ntagiga soldi. 

---

Bu dunyoda o’lib bo’lmaydi (qissa). Tog’ay Murod