♦шарқ нашриёт-матбаа акциядорлик компанияси

л а р б о р л и ги н и к ў р с а т д и м . Қ и з и қ и б т и нгла ш д и .
М а с к а в д а ҳ а р к у н и қо р . Ш а м о л б и л а н ю з н и т и р н а й - 
ди. Т о ш ке н т д а б а ҳ о р б о ш л а н и б к,олгандир? О м он ва 
Б е к ж о н к,алай?.. С оеиндим .
Б и р и н ч и д а й ў л г а ч и қ а м и з . У л а р г а ҳ а р х и л к и й и м  
о лдим . Б ола к и й и м л а р и ҳ а м ж у д а қи м м а т . М а с а л а н , 
2 ё ш ли болага л о й и қ бир в я з а н и й к ў й л а к ва ш а п о ч к а н и  
120 с у м , дейди.
П л е н у м г а я х ш и ки т о б л а р ке л т и р и б сот аёт ирлар. 
Л е к и н да р р о в т а л а б ке т и ш а д и . Б и р қ а н ч а д у р у с т к и ­
т о бл ар о л д и м , я н а о л а м а н . Ў з и н г н и қ а н д а й се за са н , 
и л м и й и ш и н г г а қ а т н а б т ур и б са н м и ? Узок, и ш л а м а .
У й д а г и л а р г а салом .
О йбек.
2
5
/ И
3 7 » .
159

---

З а р и ф а С а и д н о с и р о в а
М ен шу пайтларда хомиладор эдим. Оиламиз ўғилга 
ташна бўлганидан биринчи ва и кки н чи болаларимиз ўғил 
бўлишини истар эдик. Омонбек ва Бекж он туғилгач, ниҳо- 
ят қувондик. У чинчи фарзандни кутар эканмиз, мен О й­
бекка кулиб, «Энди қи з бўлғай», деди м. У хам кулиб юбор- 
ди: «Майли, бир қи з ҳам бўлгани яхши».
1937 йилнинг 16 апрелида тиззадан келадиган калин 
қор ёққан куни Гулранг туғилди. Бир кун илгари навбаҳор 
нафаси кезган, ҳовлимиздаги настарин гуллари чаман бўлиб 
очилган эди.
Қи з туғилганига айникса, менинг дадам суюнган эди. 
У н и н г беш кизи бўлса-да, битта ҳам ўғли бўлмаган. Ш унга 
қарамай, у нечундир учинчи фарзандимизнинг қи з бўли- 
шини истаган экан. У дарров катта битма китоби — Наво- 
ий «Хамса»си муковасининг ичига кизим изнинг таваллуд 
тарихини ёзибди. (О йбек Асакада колхозлар тарихини ўрга- 
ниш учун борганида, сафардан шу китобни кўтариб келган 
эди.)
Дадам кизимизга Қоргул, Гулсочар деган исмларни бе­
ришни тавсия килди. Ҳолбуки, биз О йбек и кким и з киз 
туғилмасидан илгариёк унга исм тайёрлаб кўйган эдик...
Ойбек Б обурнинг Гулчехра, Гулбадан ва Гулранг деган 
кизларининг исмини хуш кўрарди. М енга шу исмлар ора­
сида, айникса, Гулбадан манзур бўлди. Ойбек эса фикрим- 
ни эшитиб, кулди: «Яхши, кичиклигида Гулбадан, дея бера­
миз. Гўзал исм! Аммо улғайганида, бўйи етганида, Гулба­
дан дейиш нечук бўлар экан? М ен ўйланиб, колдим, ту- 
шундим, албатта. «Майли, Гулранг бўлсин! Бу хам чирой- 
лик хам хеч ким да й ў қ ном», — дедим унга. Ш ундай килиб, 
кизимиз Гулранг деб аталди. Бу исм дадамга ёкинқирама- 
ди, «Гулсочар»га унамаганимиз учун ўпкаланиб юрди.
* * *
Ойбек тағин М аскавга, ўзбек санъати декадасига кет­
ди. Кўп ўтмай, ундан куйидаги хатни олдим:
«Зариф а!»
Т о ш ке н т д а н ч и қ қ а н и м д а , к ў н г л и м е а ш эди. 14-да 
эр т а б и л а н п оезд О р е н б ур гга к е л г а н и д а , с а б р с и зл и к би ­
л а н т елеграм м а к у т и б ў т и р д и м . Б и р неча м и н у т д а н  
с ў н г т е л егр а м м а ни оли б, қ ў р қ а - қ ў р қ а о чди м . 15-га к,ол-
160

---

О йбе гим м е н и н г
д и р и л г а н э к а н . Б и р оз т а с к и н т о п д и м . Л е к и н я н а ҳ а р  
вак,т И с а н и н г о п е р а ц и я си у с т и д а ф и кр и м а й л а н а р эди. 
17-да М а с к а в д а и к к и н ч и т е л егр а м м а н и о л г а н д а н су н г  
ж у д а с у ю н д и м . Б и л м а д и м , к е й и н ч а би р о н «ослож нение»