Flot a chalinar, aftidan, saroy ostidagi yergulalarda asla asozlar ishlamoeda edi

Ali \ushchn zurga sushinn yignb yonidagi odamga saradi.
—Miram Chalabiy?
—Ustod! ^alandar ^arnotsiy olamdai utibdi...
—K^chon?—Ali 1^ushchi beixtiyor orsaga tisarildi.— Kim xabar sildi?
—Xabarni usta bobo yetkazdi. Boya xuftonda jasadini Urgutdai olib kelishgan emish...
Ali K,up1chn turgan joyida chaysalnb ketib, ustunni ushlab ssldi-da, tez yurib xovlidan chisdi. Darvozaga borganida mesmoixoiada kutarilgan faryodni eshitib be­ixtiyor tuxtadi. Toshni eritadigan bu faryod orasidan Salotsiddin zargarning "uglim!" degan nidosi anis eshi- tilib turardi.
Ali K^ushchi, bir lasza ikkilanib turgach, yuragi zirsiraganicha darvozadan chisdn.
« • •
^alandar Karnotsiyni erta bomdodda, Tillabibi yotgan sabristonga, mushtipar kampiriing yoniga dafn etishdya.
Dafn marosimida mavlono Ali K^ushchi bilan usta, Miram Chalabiy bilan Mavlono Koshiy, Urgutdan mar\umning jasadini olib kelgan uch-turt dezdon va zdlkonbek bilan Bos^onbek boshlab kelgan besh-olti temirchilar zdtnashdi.
Bir kundayo^ uzini oldirib, munkayib solgan usta, mar^umning jasadini gurkovga zdm bermay lazddga uz ^uli bilan suydi, guvalalarni uzi terib, uzi tupro^ tortdi. Sung, zdbr tepasiga tiz chukib, uzo^ tilovat ^ildi. Cholning ^ora ^urum bosgan serajin yuzida, yumu^ kuzlarida, allazdnday zdrgin ovozida chu^ur zdygu, guyo usta musofir bir darveshni emas, uz uglini tuprozda bergan edi. Ali ^ushchi cholning mazdun ovozidan kungli erib, enasi zdbri yonida yer chuzdlab utirarkan, kuz oldidan kechagina vidolashgan ^alandar ^arnozdyning shiddatli zdyofasi ketmas va negadir zd^ va adolat tugrisida uylagan uylari zdyta-zdyta esiga tushardi...
"Xay^ot! Nechuk bunday ^ilasen, parvardigori olam? Nechuk adolat ^ilichingni dam shazdodaday mustabid ^onxurlar boshiga solasen, dam bu musofir yanglig bir bechoraning orzu-umidlarini chil-chil sindirasen! Umri gadolikda utgan bu notavon kambagalning gunozd ne? Xukmingda insof va adolat bormi? Agarchi bor bulsa, bu mislsiz jabr nechun? Nechun?"