Fолиблар қонуни

Самимият билан, сизнинг Бодо Шеферингиз.


1-ҚОНУН. ҚАРОР ҚАБУЛ ҚИЛИНГ
Бир кичик жилға бор экан. У улкан чўлнинг четигача оқиб борибди. Шунда у: «Қўрқма! Олдинга қараб оқавер» деган товуш эшитибди. Бироқ жилға учун янги ва синалмаган ерга кириш жуда қўрқинчли эди. У ўзгаришлардан чўчирди. Албатта, унинг янада каттароқ дарё, денгиз сифатида қизиқроқ ҳаёт кечиргиси келар, лекин таваккал қилиб ўзида ниманидир ўзгартиришдан қўрқарди.
Бироқ бояги товуш яна жаранглабди: «Агар ҳозир олға қадам босмасанг, нималарга қодир эканлигингни ҳеч қачон билмайсан. Шунчаки ишон, янги ҳаётда ҳам сенга яхши бўлади. Тинчлан ва илгарига оқ».
Шунда жилға олға оқишга қарор қилибди. У анча қийналибди. Чўлнинг жазирамаси унинг жамики сувини буғлатиб юборибди. Унинг зарралари осмонга кўтарилиб, булутга айланибди. Шамол булутни бир неча кун чўл устидан ҳайдаб ўтибди ва денгизга етибди. У ерда ёмғир бўлиб денгизга қуйилибди.
Жилғанинг ҳаёти энди ўзи орзу қилганидан ҳам ёрқинроқ ўта бошлабди. Денгиз тўлқинларида узоқ-узоқларга кетар экан у жилмайганча ўйлабди: «Ҳаётим бир неча марта ўзгарди, лекин ана энди мен ўзимга айландим».
* * *
Инсонлар нимагадир журъат қилишда қийналишади, айниқса, таваккал қилиш зарур бўлган ҳолатларда. Бизни номаълумлик даҳшати чўчитади. Ахир одатий турмуш тарзи, яшаш шароити, дўстлар ва танишлар даврасини ўзгартириб юборувчи ҳолат ҳам рўй бериши мумкин-да. Бироқ энг катта ўзгариш инсоннинг ўзида кузатилади. Айнан шу ҳолдан кўпчилик қўрқади. Аввалгидек қолиш ёки яхши томонга ўзгаришни айнан ўзингиз танлайсиз. Эсда тутинг: ҳар қандай ўсиш, ҳар қандай ўзгариш қарор қабул қилишдан бошланади.
Нотўғри қарор олдидаги қўрқув ҳам катта бўлади. Инсон таниш, хавфсиз ҳудудни тарк этиб, қандайдир ўрганилмаган нарсага дуч келиб қолишдан хавфсирайди. Бироқ бу қадам сизга ўсиш учун имконият беради. Бу сизнинг энг катта имкониятингиз.
ҲАР ҚАНДАЙ ҚАРОР ЙЎҚОТИШЛАР БИЛАН ЧАМБАРЧАС
Бирор бир қарорга келар экансиз, сиз қолганларини бекор қиласиз —ўзга истакларингизга нуқта қўясиз.
Ҳар қандай жиддий қарор ўтмиш ва келажакдан бирини танлашни мажбур қилади. Хаёлларингиз эришган нарсаларингиз билан қолишга ҳам мажбурлаши мумкин. Бироқ бу ҳолда, сиз барча янги имкониятлардан воз кечган бўласиз. Бу эса орзуларингиз рўёби ва келажакда яхшироқ яшашдан айрилдингиз дегани. Бироқ сиз ўтмишингиздан воз кечиб, ўзингизни бутунлай мақсадларингиз ва интилишларингизга бағишлашингиз ҳам мумкин.
«Мустаҳкам» ўтмишни қўлдан чиқармай туриб, орзуга интилиш мумкин эмас. Сиз ёки одатланиб қолган ҳаётингиздан воз кечасиз, ёки орзуларингизни рўёбга чиқариш имкониятидан.
Нимани танлайсиз? Ўтмишними ёки яхши яшаш имкониятини? Бу саволга жавобни фақат ўзингиз биласиз. Қандайдир ўзгариш бўлиш-бўлмаслиги сизнинг хоҳишингизгагина боғлиқ. Ёдда тутинг: ҳар қандай ўзгаришлар қарор қабул қилишдан бошланади. Сиз нимадандир воз кечишга мажбур бўласиз. Бу учун жасорат керак.