Hikayeler Ve Hikmetler- abdulla Qahhar

faqat muayyan sababga, muayyan shaxs yoki vaziyatning topilishiga qarab qoladi. Bunda 
yozuvchi tasavvurida shakllanib qolgan tipga bunday muayyan shaxs ichki tomondan 
qanchalik mos kelishining ahamiyati qolmaydi. Hodisaning mohiyatini yozuvchi belgilab 
olgandan keyin, uni faqat ma’lum shaklga solish qoladi. 
 
 
She’r-fikr ekstrakti bo’lishi jihatidan hikmat, ko’ngilga yo’l topishi, undan o’ziga 
hamohang sado chiqarish jihatidan musiqa. 
 
 
She’r oshiqning o’qi, musibat diydaning ko’z yoshi, saodat va surur ifodasi bo’lgan 
qahqaha tovushi. 
 

---

 
Hikayeler Ve Hikmetler- Abdulla Qahhar 
 
 
 
She’r ko’ngilning oynasi, ko’ngilda nima bo’lsa, shuni aks etadi. 
 
 
She’r mas’um go’dak, riyoni bilmaydi. Riyo bo’lgan tyerda she’r yo’q. 
  

  
 She’r- mo’jiza. Uning mo’jizalik sirlaridan xabardor bo’lish, bu sirlarni jilovlash 
har kimga jham muyassar bo’lavermaydi. Bunga erishish uchun zehn, sabr va 
mehnatdan boshqa yana nimalar kerak. 
 
 
Poeziya - yuksak san’at.
 
 
Ko’pgina oilalarda bolalar o’z ona tilisini mutlaqo bilmaydi! Bu ota-onani zarracha 
ham tashvishga solmaydi. Ba’zi bir oilalarda bola o’z ona tilisida gapirgani nomus qiladi! 
Ba’zi odamlar shuni internatsionalizm deyishadi. Buning nimasi internatsionalizm? 
 
 
Ko’chada biror odam qoidani buzsa, darrov militsionerning hushtagi “chur”illaydi, 
qoidabuzar mo’maygina jarima to’laydi. Nega endi tilimizni pisand qilmaydiganlar, uni 

---

 
Hikayeler Ve Hikmetler- Abdulla Qahhar 
 
 
har qadamda buzib rasvo qilayotganlarning mushugini hech kim mushugini “pisht” 
demaydi?