Ñholpon nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Òoshkent 2010
Download 3.01 Kb. Pdf ko'rish
|
5
mahpaykar oy suratli, oyday gozal 6 toroj ogirlik 7 goratgar talonchi, qaroqchi 195 Alhaq ushbu lutfi xulq-u husni istigno bila, Kishvari kork ichra sultonlig musallamdur sanga. Ul kozi otluqni sevdung oz hadingni bilmayin, Ishq oti har necha kuydursa, hanuz kamdur sanga. Qon yutarmen rashk elindin har kecha tongga degin Kim, nechuk bodi sabo hamroz-u hamdamdur sanga. Ayb emastur gar parishonsen dogi oshuftahol, Ey Gado, chun orzuyi zulfi purxamdur sanga. «Yoz fasli» Yoz fasli in bori bu lazzat-u ishrat bila, Yolguz men mubtalo dard-u gam-u mehnat bila. Xalq xush gulgasht etarlar gunchatek oynab kulub, Kunji mehnattur dagi, men yigla-yu hasrat bila. Yerga tushgay kul bolib bu saqfi mino shaksizin, Subhidam gar oh urub, qilsam figon riqqat bila. Hosil aytur: «Ul eshikda xorsen tuproqtek», Ogzi -ogziga urung, sozlasun izzat bila. Ey raqib, oxir seni ovora qilgumdur, deding, To na yerga yetgaysen nahs bu niyat bila. Chun azaldin gussa-yu gamdur nasibing, ey kongul, Ne ishing bordur jahonda, shodi-yu lazzat bila. Garchi hasrat birla olturdung Gadoni xor-u zor, To qiyomat umr bersun haq sanga davlat bila. 196 «Yana yoz boldi-yu» Yana yoz boldi-yu, topti boston nashu namo, Ey nasimi ruhparvar, hayra maqdam, marhabo. Emdi xushtur (moh) paykarlar bila gulgashtkim, Bogi rizvontek chaman boldi latif-u jonfizo. Uch munungtek faslda men vasli dilbardin yiroq, Asr-u zulm olgay, ilohiy, tutmasun tengri ravo. Garchi bor erdi burun andak gubori xotirim, Shukrlillahkim, muyassar boldi anvoyi safo. Xoh oltur, xoh tirguz, ixtiyor ilgingdadur, Ul sening noz-u itobingga mening jonim fido. Husn ichinda qudrati yazdoni sen-sen, yo habib, Bu davrinda xoblar xoni sen-sen, yo habib. Ul labi jonbaxshni korgañh ravone angladim- Kim, jarohatliq kongil darmone sen-sen, yo habib. Sen parivash hurni el-odam ogli soginur, Bilmayinkim, odamiylar joni sen-sen, yo habib. Olloh-olloh, bu malomatkim, zulol erningdadir, Xizrning sarchashmayi hayvoni sen-sen, yo habib. Kufri zulfingga gar iqror ayladi miskin Gado, Bok emas chun ravnaqi iymoni sen-sen, yo habib. 197 LUTFIY (13661465) Ozbek adabiyoti tarixining Alisher Navoiygacha bolgan davridagi eng yirik siymolaridan biri Mavlono Lutfiydir. Lutfiyning asl nomi Lutfulladir. U 1366- yilda dunyoga kelgan. Taroziy Lutfiyni «Shoshiy» degan. Bu ishoradan adibning Toshkentda tugilgani malum boladi. U uzoq yashagan tabarruk siymolardan biridir. Bu haqda Alisher Navoiy «Nasoyim ul-muhabbat» asarida shunday yozgan: «Toqson toqquz yoshida olamdin otdi, qabri Dehikanordadur. Oz maskani erdi». Dehikanor Hirot yaqinida bolgan. Sulton Ibrohim Mirzo zamonidagi (hijriy 860) voqealarni eslab, Alisher Navoiy osha davrlarda, ayniqsa, Lutfiy sherlarining mashhur bolganini qayd etadi va eng mashhur bolgan ayrim gazallarining matlalarini keltiradi. Navoiy Lutfiyning oziga nisbatan katta muhabbati borligini eslatadi: «Bu faqir borasiga kop iltifoti bor erdi va fotihalar oqur erdi». Xondamir «Makorim ul-axloq» asarida Lutfiyni turkiy tilda Navoiygacha bolgan davrda ijod qilgan eng yirik shoir sifatida tariflaydi. Uning hassos qalbi va ota kamtarinligini takidlab, bir voqeani eslatadi. Yosh Alisher Lutfiy huzurida ushbu matla bilan boshlanadigan gazalni oqiydi: Orazin yopqoch, kozumdin sochilur har lahza yosh, Boylakim paydo bolur yulduz, nihon bolgoch quyosh. «Mavlaviy janoblari, deb yozadi Xondamir, bu ravshan va yorqin gazalni eshitib, hayronlik dengiziga tushdi va shunday 198 dedi: «Qasam tangrigaki, agar mumkin bolsa edi, men ozimning fors va turk tillarida aytgan on ikki ming baytimni shu gazalga almashar edim. Va shunday bolgan taqdirda men ozimni katta maqsadga erishgan hisoblar edim». Bu yerda shoir ijodining hajmi 12 ming bayt, demak, 24 ming misra haqida ham eslatma mavjud. Demak, shoirning bundan koproq ijod qilganini taxmin etish mumkin. Chunki bu voqea Navoiyning juda yosh paytiga togri keladi. Vaholanki, Lutfiy olamdan otganida Navoiy 24 yoshda edi. Lutfiy istedodli shoir va nozik didli tarjimon ham bolgan. U Sharafiddin Ali Yazdiyning «Zafarnoma» asari tarjimasini boshlab qoygan edi. Adibning ikkita devoni bizgacha yetib kelgan. Lutfiy ozbek adabiyotini oz gazal, tuyuq va qitalari bilan boyitgan adibdir. Lutfiy gazallarida inson manaviy olamining oziga xos gozalliklari, gozal tabiat tarovatining takrorlanmasligi ham ohorli misralarda tasvirlanadi. Lutfiy sheriyatidan namunalar «Tortadur» Korgali laling aqiqin konglum ul yon tortadur, Bu yamon andishaliqni 1 goiyo qon tortadur. Dod kozungdinki, dinga necha yuz ursam, meni Kufr sori sehr ila ul nomusulmon tortadur. Olida jon tortadurman, to magar tushgay qabul, Bir nazar qilmas bu miskin sorikim, jon tortadur. Xoki poyekim anga zulfi tegar kop istaram, Yo meni tuproq, yo rizqi parishon tortadur. 1 yamon andishaliq yomon fikrlilik, badniyatlik 199 Mayl etar oz jinsiga har jins ozini lojaram, Beli sori ul kamandi anbarafshon 1 tortadur. Qoshlari yosin quloqqa yetkura tortar kozi, Ikki yoni 2 masti loyaqil 3 ne oson tortadur? Yoq turur yolguz bu Lutfiy joniga javri raqib, Qayda bir dono durur, ul javri nodon tortadur. «Jononima ayting» Jonim chiqadur dard ila, jononima ayting, Men xasta gado holini, sultonima ayting. Ortanmagu koz yoshi-yu olmak turur ishim, Bu qissani ul shami shabistonima ayting. Qat-qat yuragim bogladi qon guncha mengizliq, Bu dardi dilimni guli xandonma ayting. Qon yoshim erur yuz uza yulduz kibi sonsiz, Ul kozlari cholpon, mahi tobonima ayting. Lutfiyi dilafgor tilar hajr elidin dod 4 , Ahvolini u begima-u xonima ayting. ··· Nigoro, sensizin mandin ne hosil? Agar jon bolmasa, tandin ne hosil? Chu guldin rang emas, bulbulga boye, Bahor-u bog-u gulshandin ne hosil? 1 anbarafshon anbar sochuvchi 2 ikki yoni ikki yoy (kamon)ni 3 masti loyaqil hushsiz mastlar 4 dod adolat 200 Jafo-u ishvalarni fan tutubsen, Muningtek ishva-u fandin ne hosil? Kishikim, yoq turur mehr-u vafosi, Agar xurshedtur, andin ne hosil? Bu turluk husn ila Lutfiy qulungga Inoyat qilmasang, sandin ne hosil? «Bu kongul» Meni shaydo qiladurgon, bu konguldur, bu kongul, Xor-u rasvo qiladurgon, bu konguldur, bu kongul. Oqdayin qomatimizni qora qoshliglar uchun Muttasil yo qiladurgon, bu konguldur, bu kongul. Meni yozgurma 1 «sevar» debki mening haddim emas, Ul tamanno 2 qiladurgon, bu konguldur, bu kongul. Borma derlar eshiki sori damo-dam, netayin, Kop taqozo qiladurgon, bu konguldur, bu kongul. Tori moyin 3 havasi birla qorongu kechada Jonni savdo qiladurgon, bu konguldur, bu kongul. Dushman-u dost orasinda meni gofilni (mudom), Besar-u po 4 qiladurgon, bu konguldur, bu kongul. Ozgadin kormaki kozung yoshini, ey Lutfiy, Ayni daryo qiladurgon, bu konguldur, bu kongul. 1 yozgirma gunohkor qilma, ayblama 2 tamanno talab, orzu 3 tori moy soch tolasi 4 besar-u po besaranjom, ovora 201 «Ayoqingga tushar» Ayoqingga tushar har lahza gisu, Masaldurkim: «Charog tubi qarongu». Tutarmen kozki, korsam orazingni, Ki derlar: «Oqqan ariqqa oqar suv». Yuzungni tuttum ortuq oy-u kundin, «Kishining kozidur, ore, tarozu». Kozung qonimdin iymanmas 1 , ajabtur, Ki: «Qorqar, qaydakim qon korsa hindu». Tilar vaslingni Lutfiy, qil ijobat 2 , Ki ayturlar: «Tilaganni tilogu» 3 . «Agar sen bolmasang...» Agar sen bolmasang guldek chamanda Kishi netgay oshal baytul hazanda? Falak yulduz kibi xublarni yigsa, Yuzung bolgay quyosh ul anjumanda. Aqiq irning qoshinda nozuk ermas, Ne yaxshilik bor ul asli Yamanda? Qilur qon gamzasi kozlarni boglab, Halol olsunki, sehr aylar bu fanda. Labing qandini soray desam, aytur: «Ayo kordungmu solmish kozni qanda?» 1 iymanmas iymanmaydi, hazar qilmaydi 2 ijobat qabul qilish 3 tilogu ehtirom qilish, bagishlash 202 Sochingdin chun ogurlar mushk xushboy, Qilurlar band-band oni Xotanda. Tishing injusini to kordi Lutfiy, Topilmas yoshidek bir dur Adanda. «Nozuklik ichra» Nozuklik ichra belicha yoq tori gisuyi 1 , Oz haddini bilib belidin olturur quyi. Zulfi shikastasinda 2 u kun ongladi ozi 3 , Oylarda sinmadi bu kongulning bir orzuyi. Mundoqki yaxshi yerga tushubtur topib qabul, Shak yoqki, muqbil 4 ul dudoging xoli hinduyi. Qush ogzi tegsa lal ola minqori totidek, Yoqutung uchun ondaki oqsa kozum suyi. Korguzmadung tushumda biror zulf-u orazin, Ey baxt, dedi senga kim tun-u kun uyi 5 . Javr etsa, mehr umidi tutarmen hanuzkim, Bir tavr qolmas odamining xislat-u xoyi. Lutfiy boshin evurdi sochi inichka bel ila, Ul hind-u rishta birla magar qildi joduyi. 1 gisuyi soch 2 shikasta halqa-halqa, buramli 3 ozi uzra, taraf 4 muqbil baxtli 5 uyi uxla 203 QITALAR Tonga sigmasmen farahdin gul kabi, Kelsa ul sarvi ravon bir-bir manga. Muncha yil ketgan bu baxt-u davlatim Shukrlillahkim, kelur bir-bir manga. Sheva ul sarvi ravondin xush turur, Noz oshul joni jahondin xush turur, Men sevarmen, ul meni sevmas, darig, Bu sevishmak ikki yondin xush turur. TUYUQLAR Ey kongul, yorsiz sango ne bor, bor, Qaydakim ul zulfi anbar bor, bor. Chek jafo-yu javr-u nozi borini, Bir kun olgaykim, degaydur: bor-bor. Koz yoshim tuproq ila gar qotila, Kelmagayman javridin, haqqo, tila. Gamzasi oltirdi-yu, ul bexabar, Men agar olsam, ne gam ul qotila. Kongluma har yonki boqsam, dogi bor, Har necha dardimni desam, dogi bor. Qilcha tanga bori ishqing yor edi, Bir sori boldi firoqing dogi bor 1 . Charxi kajraftor elidin yozamen, Chiqmadim hijron qishindin yoza men, Bir meni yorliq bila yod etmas ul, Har necha ul shahga qulluq yozamen 2 . 1 1) alam doglari bor; 2) yana bor; 3) yana bor; izi, asari bor 2 1) yozaman; 2) yozgan man; 3) iltijo qilaman, yalinaman 204 JAHON ADABIYOTI NAMUNALARI FIRDAVSIY Firdavsiy 941- yilda Eronning Tus shahri yaqinidagi Boj qishlogida ortahol dehqon oilasida tugilgan. Bolajak shoirning otasi Tus hokimining «Firdavs», yani «Jannat» nomli bogida bogbon bolgan. Firdavsiy avval qishlogidagi diniy maktabda, song Tus shahri madrasalarida tahsil oladi. Otasi vafotidan song bogbonlik qiladi va taxallus sifatida oziga shu bog nomini tanlaydi. Firdavsiy yoshligidan qadimgi xalq afsonalari, qahramonlik dostonlari, xalq qahramonlariga qiziqadi. Sharq xalqlari tarixini zor zavq bilan organadi: kop shahar va qishloqlarda bolib, mehnatkashlar ogzidan kohna rivoyatlarni yozib oladi. Ajoyib shoir sifatida elga taniladi. U 1025- yili oz vatanida vafot etadi. «Shohnoma» adibning oziga qoldirgan ulkan haykalidir. Firdavsiy «Shohnoma»si hajmi, mavzusi, obrazlari, goyaviy motivlari va badiiy qimmati jihatidan dunyodagi eng katta epik asardir. U 100 dan ortiq dostonlardan tashkil topgan bolib, ularda mingdan ziyod bir-biriga oxshamagan obraz va personajlar tasvirlangan. Bu asar mavzu va goyaviy jihatdan ham eng zor asar hisoblanadi Firdavsiyning mangu barhayot «Shohnoma»si aslida ham, tarjimasida ham ozbeklar orasida mashhur va manzur bolgan. «Shohnoma» dostonlari sujetlari asosida «Zahhoki moron», «Siyovush» singari sahna asarlari yaratildi. Shoirlarimizdan Hamid Gulom, Nazarmat, Jumaniyoz Jabborov, Shoislom Shomuham- medovlar «Shohnoma»ning yangi sheriy tarjimasini yaratdilar. 205 FIRDAVSIY HIKMATLARIDAN Hamisha aqlingni rahnamo etgil, Noloyiq ishlardan olisga ketgil. Aqlli bol, bolgin beziyon, Hamisha tilingga bolgin posbon. Mehnat tagidadir, ey oqil, har ganj, Ganj topmas hech kimsa tortmas esa ranj. Hunar birla aqling birikkan hamon, Har ish bu jahonda yurishgan ravon. Qudratlidir kimki bolsa bilimdon, Bilimdan keksalar dili navqiron. Nodonlikdan yomonlik keladi faqat, Nodonga yondashma, bosmasin gaflat. Ikki dost turar ekan yelkama-yelka, Toglarni ham oson aylaydi tilka. Kishiga yaxshilik qil, berma ozor, Faqat shu yolni tutgan mard-u hushyor. Yomonga qoshilma, bolursan yomon, Qarosin yuqtirar doimo qozon. Togrilikdan kelmish hamma yaxshi ot, Egrilikdan kormadi bir zot. Shirin sozli bol, ey sen bilimdon, Tiling sovuq soz-la bulgarma oson. 206 «SHOHNOMA»DAN Rustamning Suhrob bilan jang qilgani Borib nayza oldi soniq jurati, Ona sozin eslab ortar hayrati. Toqnashuv maydonin tanlab tor-u tang, Qisqa nayza bilan boshladilar jang. Nayzalardan cholda qolganda dasta, Ot jilovin chapga burdi bir pasda. Endi ishga solib hindu qilichin, Haryon sochishardi olovli uchqun. Bir-birin yemirib tig temir tokar, Goyoki jahonda qiyomat qopar. Songra cholga olib zalvarli gurzi, Bir-birin savadi, bir-birin ezdi. Gurzilar ushalib ketdi bu zarbdan, Otlar holdan toydi bemisol harbdan. Gandiraklab qoldi otlar bechora, Sovutlar yirtildi, zirhlar pora. Ammo sovumadi gurdlar gayrati, Natija bermadi bari shiddati. Tana terga garq-u dahan tola xok, Tashnalikdan tillar bolib shok-u shok, Axir ajralishdi ikki muqobil, Dard tola ota-yu, alamli ogil. Ajib ishlaringga dodim lol, jahon, Ozing bor etasan ham ozing nihon! 207 Nechun bu dillardan muhabbat yiroq, Aql yuz korgizmas, haqiqat yiroq... Biyobonda vahshiy, daryoda baliq, Taniy biladi-ku farzandin aniq, Faqat odam kozin hirs nomli olov, Kor qilib, tanitmas kim ogil, kim yov. Konglindan otkazar Rustam: «Hech nahang Kormadim buningdek eta olsin jang. Kokka chirmashganda oq dev nolasi, Bu kun hushim oldi inson bolasi. Hali taralmagan buning shuhrati, Hali malum emas hech kimga oti. Olim yaxshi bundan yengilsam agar, Qarab turar ikki tarafdan lashkar». Har ikkisin oti olsa-da orom, Urush topmagandi hali saranjom, Har ikkisi tengdan tortishdi kamon, Keksa jangchi bilaya gurdi navqiron. Ikkisiga ham oq doldek tokildi, Na bars ton teshildi, na zirh sokildi. Ikkisin gazabi qaynadi, toshdi, Bir-birin belidan olishga shoshdi. Tahamtan qolini uzatsa toqqa, Tosh qoparar edi, urdi belboqqa. Suhrob potasidan kotardi azot, Na Suhrob qozgaldi va na jildi ot. Qilt etmagach Suhrob pahlavon beli, Shalviradi qoldi Tahamtan qoli. 208 Suhrobning belidan qolini oldi Diliga yana kop shubhalar soldi. Kurashdan miriqdi ikki sheri mard, Tanada xastalik, yuzlarida gard. Suhrob ogir gurzi olib egardan, Tushurdi moljalga olib naq gardan. Qattiq zarbdan qalqib ketgandi Rustam, Ozin tutdi kifti zirqirasa ham. Kulib, «Ey bahodir! der edi Suhrob, Mardona zarbaga berolmading tob! Chol qaddi sarvdek tik bolsa ham gar, Yosh qiligin qilsa betamiz, ovsar!» Ikkisi bir-birin etdi haqorat, Jahon tor kelgandi bularga goyat. Birdan ikkalasi ogirib yuzin, Harif qoshiniga urishdi ozin. Tahamtan kotarib tig Turon tomon, Solardi ovdagi qoplondek qiron. Eron siðohiga bostirdi Suhrob, Ot jilovin qoydi, tortildi rikob Siðohga ozini urganda bu sher, Nest-u nobud boldi qancha nomdor er. Boridek lashkarga kirib kelgan choq, Katta-kichik bari boldi tumtaroq. Oxir Rustam oylab qoldi banogoh, Unga duch kelmasin tagin Kovus shoh. Hunari barkamol turki navnihol, Qolidan qutilmoq shohga kop mahol. 209 Ot boshin burdi oz lashkargohiga, Dil amri shul: yaqin turgay shohiga. Siðoh ortasida Suhrobni kordi, U tokkan qonidan zamin loy erdi. Nayzasi uchidan tomar erdi qon, Goyo ovi baror kelgan bir qoplon. Qahri keldi Rustam uni koriboq, Nara tortdi, titrab ketdi dasht-u tog. Unga dedi: «Ey turk, beaql xunxor, Bulardan kim sen-la urishgani bor?! Nechun bor kuchingni menga korsatmay, Qon tokasan qotan ichra boriday?» Unga dedi Suhrob: «Turoniy siðoh Bu jangdan uzoqda edi begunoh. Hech kim istamayin sen bilan urush, Sendan boshlandi-ku ustiga yurish». Rustam dedi: «Mayli, endi boldi kech, Erta tig chekkanda olam yoritgich, Bu maydonda bolgay ham minbar, ham dor, Taqdirimiz yechar pok parvardigor. Ona sut ogzingda, qolingda qurol, Hunaringga balli, kormagil zavol! Endi ketdik, erta tong otgan zamon Yazdon irodasi bolur namoyon». 14 Adabiyot, I 210 RUDAKIY (858941) Abu Abdullo Jafar ibn Muhammad Rudakiy qadimiy Panjakentning Panjrudak qishlogida dunyoga kelgan. U fors- tojik sheriyatining asoschilaridan biridir. Rudakiy jida yosh chogidan sheriyat va musiqaga havas korsatadi. U bir necha musiqa asboblarini juda mahorat bilan chalgan. Uning sozanda va shoir sifatidagi obrosi, ovozasi olamni tutgan. Shuning uchun Buxoro hokimi Nasr ibn Ahmad Somoniy uni saroyga taklif qiladi. Rudakiy 40 yil mobaynida shoirlarga boshchilik qiladi. Rudakiy 100 000 misradan ortiqroq sherlar yozdan. Afsuski, ularning barchasi haligacha topilgan emas. Bizgacha 2000 misraga yaqin sher yetib kelgan, xolos. Shunday rivoyat saqlanib qolganki, Nasr ibn Ahmad Somoniy Hirotni egallagach, uning tabiatiga maftun bolib qoladi va Buxoroga qaytishni xayoliga ham keltirmaydi. Sarbozlar Rudakiydan bunga bir chora topishni iltimos qilishadi. Navbatdagi bazmlardan birida Rudakiy ozining mashhur «Moliyon boyi bu yon kelmoqdadir» qoshigini ijro etadi. Nasr ibn Ahmad hatto etigini ham kiymasdan otga minadi va yurtga qaytish haqida farmon beradi. Rudakiy gazalchilikda, ruboiylar yozishda tengsiz bolgan. 211 Qarilikdan shikoyat Tishim bari tokilib ketdi, durri galton edi, Ularni tish dema, charogi tabon edi. Oqish kumush edi-yu, xuddi durri marjon edi, Buloqning qatrasi yoyinki tongda cholpon edi. Bironta qolmadi kurtaklanib, tokildi bari, Bu qaysi nahs edi, nahs bolganida Kayvon edi? Menimcha nahsdan-u yo uzoq umrdan emas. Ne boldi? Men eta qoysam qazoyi osmon edi. Kozingni soqqasidek aylanib turuvchi jahon, Hamisha aylanadi, hamma vaqt gardon edi, Qachonki dori-yu darmoni ogriq ornidadir, Kezida ogrigi ham dori birla darmon edi. Koz ochkuncha tozitar u qayerda yangi esa, Dam otmayin tuzatar u qaydaki vayron edi. Talaycha bogning ornini chol etib qoydi. Va qancha boglar orni burun biyobon edi, Sen, ey yuzi tolin oydek gozal ne bilgaysan? Besh-olti kun nari holim nechogli shodon edi? Kopincha sen gajaging birla menga maqtanasan, Gajak-gajak qaro sochim misoli chavgon edi. Yuzim tekisligi atlas kabi zamon otdi, Mening sochim u zamonda qaro-yu qatron edi, Chunonchi shuncha gozallik aziz mehmon ekan, Qaytmagay yana. Besh-olti kunga mehmon edi. Ikki kozimga talay nozanin edi hayron, Mening kozim ham ularning yuziga hayron edi. 212 Otibdir endi zamonlar qaygusiz edim xurram, Qayu shaharga borsam, bir ozga jonon edi. Talaycha tatti kanizak mening dilim ovlab, Tong otguncha yashirin uyda yaxshi mehmon edi. Nechukki, kunduzi kormak, qovushmoq imkonsiz, Sezar esa egasi, ikkimizga zindon edi. Aniq chiroy-u gozal chehralarni kormaklik Falonchilarga qiyin bolsa, menga oson edi. Dilim xazinasi soz gavhari-la limmo-lim, Qayonga xatki yozibman, sher muhr-unvon edi. Hamisha shod edim-u, qaygu gamni bilmas edim, Dilim quvonch oyin-kulgularga maydon edi. Kozum uzilmas edi oynoqi orim sochdan, Yoqimli soz bila tolgan quloqlarim kon edi. Xotin, bola, tagi rozgor bu xilda tashvish kam, Tonim yoqasida kir yoq, qilguliqlar oson edi. Korib turibsan ozing Rudakiyni, oy yuzlim, Korolmading uni, attangki, u boy inson edi. Agarda korsang edi ul chamanga borganini, Boshida mingtacha bulbul, hazor doston edi. Yigitlar ichra yigitlar unga bolib ulfat, Amirlar uzra yigit ogalikda polvon edi. Butun sherlari manzur-u tinglamish olam, Butun sherlari oz-ozligicha devon edi. 213 Uning sherlarini tinglagan jahon otdi, Kechib zamonaki, ul shoiri Xuroson edi. Toyin-tokin, bu ulugliq sabablarin sorasin, Bu nemat-u bu ulug manbayi oli Somon edi. Zamona aynadi, men ham tamoman ozgardim. Asomni qolga ber endi, u boshqa davron edi. Muliyonning hidi bu yonga kelur Muliyonning hidi bu yonga kelur, Yor yodida dil figonga kelur. Qanchalik toshsa ham Amudaryo, Otimiz belidan tubonga kelur. Oyoq ostidagi shagal yumshab, Shohidir deb kishi gumonga kelur. E Buxoro, hamisha xurram bol, Sen uchun shoh mehmonga kelur, Shoh oy, osmon Buxorodir Oy sochib nur osmonga kelur. Shoh sarv-u boston Buxorodir Download 3.01 Kb. Do'stlaringiz bilan baham: |
Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling
ma'muriyatiga murojaat qiling