Jahon tarixi
|
Shunday sharoitda Buyuk Britaniya o‘ziga xayrixoh guruhlarning
hokimiyatga kelishiga harakat qildi. Bunga davlat to‘ntarishini uyushtirish yo‘li bilan erishdi. 1921-yil 21-fevral kuni Rizoxon boshchiligidagi harbiylar Tehronda davlat to‘ntarishi o‘tkazdilar. Rizoxon harbiy ishlar vaziri bo‘lib qolsa-da, amalda hokimiyatni o‘z qo‘liga oldi. Yangi hukumat mamlakat- dagi siyosiy kayfiyat ta’sirida 1919-yilgi ingliz-eron shartnomasini bekor qilishga majbur bo‘ldi. Biroq Buyuk Britaniya mavqei saqlab qolindi. Ayni paytda, yangi hukumat 1921-yilning 26-fevralida Sovet Rossiyasi bilan ham shartnoma imzoladi. Eron xalqining 1919—1922-yillardagi milliy-ozodlik harakati izsiz ketgani yo‘q. Buning natijasida Buyuk Britaniya Erondan o‘z armiyasini olib ketishga majbur bo‘ldi. Eron armiyasi va moliya tizimida ingliz maslahatchilarining ishlashi taqiqlandi. Biroq inglizlar o‘z ta’sirini saqlab qolaverdi. Lekin 1922-yildan boshlab Eron AQSH bilan yaqinlasha boshladi. 5 ta viloyatda neft qazish ishlarini ijaraga berdi. Lekin ko‘p o‘tmay bekor qilindi. Chunki ingliz-eron neft kompaniyasida ularning ta’siri kuchli edi. 1920—1922-yillarda mamlakatda markaziy hokimiyatni kuchaytirish borasida jiddiy o‘zgarishlar amalga oshirildi. Chunonchi, separatchi kuchlar qarshiligi bostirildi. Turli ko‘rinishdagi qurolli kuchlar yagona armiyaga birlashtirildi. Bu o‘zgarishlar Rizoxon nomi bilan bog‘liq edi. 1923-yil oktabrida u bosh vazir lavozimini egalladi. 1925-yilning 31-oktabrida Eron parlamenti (majlis) Kojarlar sulolasi ag‘darilganligini va hokimiyat Rizoxon- Eronning ichki va tashqi siyosati www.ziyouz.com kutubxonasi 108 ga topshirilganligini e’lon qildi. 12-dekabr kuni esa Rizoxon Eron shohi deb e’lon qilindi. 1929—1933-yilgi jahon iqtisodiy inqirozi davrida ishlab chiqarish 30—40 foizga tushdi, gilam narxi 75 foizga arzonlashdi. Mamlakatda qator islohotlar o‘tkazildi. «Xolisa» yerlarni sotishga ruxsat etildi. Pul solig‘i joriy etildi. Davlat yerlari ijaraga beriladigan bo‘ldi. Dunyoviy maktablar ham ochildi. 1934-yilda Tehron universiteti ochildi. 1935-yilda ayollarning paranjisiz yurishi haqida qonun chiqarildi. Yevropacha turmush tarziga ruxsat etildi. Ayni paytda shoh hokimiyati tobora kuchayib bordi. Parlament huquqi cheklandi. 1933-yilda ingliz-eron neft kompaniyasi bilan yangi shartnoma imzolandi. Unga ko‘ra, kompaniyaning davlatga to‘laydigan to‘lovi miqdori oshirildi. Buning evaziga Kompaniya ijara muddatini 1993-yilgacha uzaytirib oldi. Rizoxon Sovet davlati bilan munosabatlarni tobora cheklab qo‘yish siyosatini yuritdi. 30-yillar oxirida Eron va Sovet davlati o‘rtasidagi savdo munosabatlari to‘xtab qoldi. Ayni paytda Germaniya bilan yaqinlashuv kengaya bordi. Eron tashqi savdosining 40—45 foizi Germaniyaga to‘g‘ri keldi. Eron strategik jihatdan Germaniya uchun nihoyatda zarur edi. Birinchi jahon urushi oxirida Afg‘oniston mustaqil davlat hisoblansa-da, amalda Buyuk Britaniyaga qaram davlat edi. Mamlakat hukmdori amir Habibullaxon inglizlar tayanchi edi. Mamlakatda mavjud ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy tartiblarga qarshi kuchlar ham vujudga keldi. Bu kuch «Yosh afg‘onlar harakati» deb atalgan. Ularning maqsadi davlat mustaqilligiga erishish va erkin tadbirkorlik munosabatlarini qaror toptirish edi. Ana shunday sharoitda, 1919-yilning fevralida saroy fitnasi uyushtirildi. Uning natijasida amir Habibullaxon o‘ldirildi. Taxtni Habibullaxonning o‘g‘li Omo- nullaxon egalladi. U yosh afg‘onlar harakati bilan mahkam bog‘langan edi. 1919-yilning 28-fevralida Omonullaxon Afg‘onistonni mustaqil davlat deb e’lon qildi. Sovet Rossiyasi o‘z janubiy chegaralarida Buyuk Britaniyaning mustah- kamlanib olishini va uning Afg‘oniston bilan birga Turkistondagi milliy- ozodlik kurashi tayanchi bo‘lib qolishini istamas edi. Shuning uchun ham Afg‘onistonning davlat mustaqilligini birinchi bo‘lib Sovet Rossiyasi tan oldi. Ayni paytda, Afg‘onistonga zarur bo‘lib qolsa, harbiy yordam berishini ham ma’lum qildi. 1921-yilda sovet-afg‘on shartnomasi imzolandi. Buyuk Britaniya Afg‘oniston davlatining mustaqil siyosat yuritishiga aslo chiday olmadi. Afg‘onistonni itoatkor davlatga aylantirish maqsadida 1919- yilning 3-mayida unga hujum qildi, shu tariqa uchinchi ingliz-afg‘on urushi boshlandi. Inglizlar 300 ming qo‘shin bilan hujum boshladi. Afg‘on armiyasi 60 ming kishi edi. Lekin 200 mingdan ortiq jangchisi bo‘lgan afg‘on qabilalari chegara bo‘ylab joylashgan edi. Shu sababli ingliz armiyasining hujumi Afg‘oniston ichki siyosati www.ziyouz.com kutubxonasi 109 muvaffaqiyatsiz yakunlandi. 8-avgust kuni Ravalpindi shahrida ingliz-afg‘on shartnomasi imzolandi. Bu voqea mustaqil Afg‘on davlatining tan olinishini ham anglatar edi. Lekin 3 mln aholini o‘z ichiga olgan afg‘on qabilalari hamon Hindiston hisobida qoldi. Omonullaxon markaziy hokimiyatni mustahkamladi. Bu o‘rinda 1923-yilda qabul qilingan Afg‘oniston davlatining birinchi Konstitutsiyasi muhim rol o‘ynadi. Qabila boshliqlari hokimiyati cheklab qo‘yildi va ular davlat soliqlarini yig‘ish huquqidan mahrum etildi. Ruhoniylarning sud va ta’lim tizimidagi mavqei ma’lum darajada cheklab qo‘yildi. Yosh afg‘onlar hukumati milliy sanoatni rivojlantirishga alohida e’tibor berdi. Chet el mollariga boj ko‘paytirildi. 1923-yilda yerga xususiy mulkchilikni joriy etish to‘g‘risida qonun qabul qilindi. Dunyoviy o‘quv yurtlari kengaytirildi. Xotin-qizlar gimnaziyasi ochildi. Nikoh haqida qonun qabul qilindi. Ko‘p xotinlilik cheklandi. Yer solig‘i natural emas, pul bilan olinadigan bo‘ldi. Bu ijobiy o‘zgarishlar, tabiiyki, aholi kambag‘al qismining turmush darajasiga salbiy ta’sir ko‘rsat- di. Natijada aholining bu qatlami orasida hukumat siyosatidan norozilik vujudga keldi. Yosh afg‘onlar hukumatiga qarshi hukmron tabaqalar bundan o‘z maq- sadlari yo‘lida foydalandilar. 1924-yilda Xostda reaksion g‘alayon ko‘tarildi. Podshohni «dindan qaytgan» deb e’lon qilindi. Xotin-qizlar gimnaziyasi yopildi. 1927-yilda Omonullaxon chet el safarida bo‘ldi. Misr parlamentiga afg‘on qilichini taqdim qilar ekan «mustaqillik jangda qo‘lga kiritiladi, sadaqa qilinmaydi», – dedi. 1928-yilda safardan qaytgan Omonullaxon umumiy majburiy xizmat joriy etdi. Feodal nishonlarini bekor qildi. Qirolicha Su- rayyo ochiq yuz bilan delegatlar oldiga chiqdi. Natijada feodallar 1928- yilning kuzida yosh afg‘onlar hukumatiga qarshi qo‘zg‘alon uyushtirishga erishdilar. Buning oqibatida 1929-yilning yanvarida Omonullaxon hukumati ag‘darildi. Amirlik taxtini reaksiya tayanchi Bachai Sako egalladi. Yangi hukumat yosh afg‘onlar boshlagan islohotlarni bekor qildi. Bu hol Afg‘onistonning burjuacha yo‘ldan rivojlanishi tarafdori bo‘lgan kuchlarning noroziligiga sabab bo‘ldi. Bu kuchlar 1929-yilning oktabr oyida general Muhammad Nodir boshchiligida hokimiyatni egalladilar. Bachai Sako taxtdan ag‘darildi. Muhammad Nodirshoh markaziy hokimiyatni mustahkamlagani holda, mahalliy xonlar va ruhoniylarning qator imtiyozlarini ham tikladi. Chunonchi, ruhoniylar sud ishlari va ta’lim sohasida avvalgi mavqega ega bo‘ldilar. Biroq ularning faoliyati davlat nazorati ostiga olindi. 1931-yilda mamlakatning yangi Konstitutsiyasi qabul qilindi. U Afg‘onistonning mutlaq monarxiyadan konstitutsiyaviy monarxiya davlatiga aylanishi yo‘lida yangi qadam bo‘ldi. 1933-yilda Nodirshoh vafot etgach, taxtga o‘g‘li Muhammad Zohirshoh o‘tirdi. U otasi kabi ichki siyosatda milliy, iqtisodiyotda bozor munosabatlarini chuqurlashtirish yo‘lini tutdi. www.ziyouz.com kutubxonasi 110 Afg‘onistonning tashqi siyosati har doim ham bir maromda bo‘lmadi. Masalan, Omonullaxon davrida shimoliy qo‘shni Sovet davlati bilan do‘stona munosabat o‘rnatilgan bo‘lsa, Bachai Sako davrida, aksincha, bu munosabat yomonlashdi. Bunga Afg‘onistonning Turkistondagi milliy-ozodlik harakatini qo‘llab-quvvatla- ganligi sabab bo‘ldi. Buyuk Britaniya Afg‘onistonda o‘z mavqeyini ku- chaytirishga harakat qildi. Nodirshoh davrida afg‘on-sovet munosabatlari yana o‘z iziga tusha boshladi. 1931-yilning 24-iyunida Afg‘oniston va Sovet davlati o‘rtasida betaraflik va hujum qilmaslik to‘g‘risida shartnoma imzolandi. Ikkinchi jahon urushi arafasida Germaniya va Italiya Afg‘onistonga qiziqish bilan qaray boshladi. Chunki Afg‘oniston geografik jihatdan Sovet davlati hamda Germaniya va Italiyaning siyosiy raqiblaridan biri bo‘lmish Buyuk Britaniya mustamlakasi Hindistonga yaqin edi. Ular Afg‘onistonni betaraflik yo‘lidan qaytarishga urindilar. Lekin bunga muvaffaq bo‘lolmadilar. Ikkinchi jahon urushi boshlangach, Afg‘oniston betarafligi e’lon qilindi. 1941-yilda esa, Buyuk Britaniya va Sovet davlati murojaati bilan Afg‘onis- ton hududidan elchixonalar xodimlaridan tashqari barcha Germaniya va Italiya fuqarolari chiqarib yuborildi. Urush davomida Afg‘oniston o‘z betarafligini saqlab qoldi. SAVOL VA TOPSHIRIQLAR 1. Turkiya Respublikasi qay tariqa tashkil topgan? 2. Turkiya hukumatining ichki va tashqi siyosati haqida nimalarni bilib oldingiz? Kamol Otaturk kim? 3. 1919-yilgi ingliz-eron shartnomasining mazmuni haqida so‘zlab bering. 4. 1921-yilda Eronda yuz bergan to‘ntarish qanday oqibatlarga olib keldi? 5. Eronning urushdan avvalgi tashqi siyosatidagi asosiy islohotlarni qayd eting. 6. 1919-yilda Afg‘onistonda qanday kuchlar siyosiy fitnani amalga oshirgan va qanday oqibatlarga olib kelgan? 7. Omonullaxon va Zohirshoh davridagi Afg‘onistonni qiyoslang. 8. Bachai Sako kim edi? JADVALNI TO‘LDIRING a y i k r u T n o r E n o t s i n o ‘ g f A i k h c i t a s o y i s i q h s a t t a s o y i s i k h c i t a s o y i s i q h s a t t a s o y i s i k h c i t a s o y i s i q h s a t t a s o y i s Tashqi siyosat ? www.ziyouz.com kutubxonasi 111 12-§. Yaponiya Yaponiya Birinchi jahon urushida Antanta tarafida qatnashdi. Binobarin, u g‘oliblar safida bo‘ldi. Antanta Yaponiyani quruq qo‘ymadi. Unga Shandun yarim oroli, Tinch okeandagi Germaniyaga qarashli Marian, Karolina, Marshall orollari mandati taqdim etildi. Bu orollar muhim strategik ahamiyatga ega edi. Ular Yaponiyaga Tinch okean akvatoriyasi markaziga chiqish va AQSH ning asosiy harbiy-dengiz bazasi bo‘lmish Gavay orolla- riga yaqinlashish imkonini berdi. Ayni paytda Yaponiya Xitoyda o‘z mavqeyini mustahkamladi. Uzoq Sharq va Tinch okean havzasi davlatlari bozorini shitob bilan egallay boshladi. Bu esa, o‘z navbatida, yapon mono- poliyalari (Mitsui, Mitsubisi, Yasuda, Sumitomo)ning daromadlarini yanada ko‘paytirdi. Urush yillari yapon magnatlari uchun «Oltin davr» bo‘ldi. To‘qi- machilik 4,5, metallurgiya 6, mashinasozlik 5,5 baravar o‘sdi. Biroq mam- lakatda mehnatkashlarning turmush darajasi pasaydi. Bu hodisa 1918-yil- ning 3-avgustida Toyama prefekturasida yuz bergan «sholi isyoni»da o‘z ifodasini topdi. Bu isyon chayqovchilar tomonidan sholining nar- xini oshirib yuborish natijasida kelib chiqdi. 10- avgustda isyon Kiotoga ham tarqaldi. Och qolgan isyonchilar do‘konlarni bosib ola boshladilar. Qisqa muddat ichida «sholi isyoni» butun Yaponiyaning uchdan ikki qismiga tarqaldi. Biroq hukumat isyonni qattiqqo‘llik bilan bostirdi. Minglab kishilar hibsga olindi, ko‘plari surgun qilindi va umrbod qamoq jazosiga hukm qilindi. Yaponiya mustamlakachi imperiyasi asoslarini larzaga keltirgan bu isyon mustamlakalarda milliy-ozodlik kurashining yangi to‘lqini ko‘tarilishiga katta ta’sir ko‘rsatdi. Yaponiyaning o‘zida urushga qarshi kurash kayfiyati kuchaydi. Buning ustiga, Uzoq Sharqda Qizil Armiya yapon bosqinchilariga qaqshatqich zarba bera boshladi. Shunday bir sharoitda, 1920—1922-yillardagi iqtisodiy inqiroz Yaponiya iqtisodiyotiga katta zarba berdi. Buning sababi iqtisodiyotning tashqi bozorlarga qaramligi edi. Inqiroz mamlakat ichkarisida mehnat va sarmoya o‘rtasidagi ziddiyatni yanada keskinlashtirdi. 1923-yilning oxiriga kelib Yaponiya iqtisodiyotida jonlanish bo‘ldi. Bunga shu yilning 1-sentabrida yuz bergan yer qimirlashidan so‘ng boshlangan tiklash ishlari qulay sharoit yaratdi. Hukumat yirik tadbirkorlar zarar ko‘rmasligi uchun barcha zarur choralarni ko‘rdi. Chunonchi, ularning barcha to‘lovlari muddatini kechiktirdi. Ko‘rgan zararlari uchun kompensatsiya to‘lovini amalga oshir- di. Yapon monopoliyalari katta foyda miqdorini saqlab qolish uchun eksport tovarlari narxini pasaytirdi. Mamlakatda cho‘yan ishlab chiqarish 2 baravar o‘sdi va 1 mln 100 ming tonnaga, po‘lat ishlab chiqarish 842 ming tonnadan Yaponiyaning ichki siyosati «Sholi isyoni» Iqtisodiy ahvol www.ziyouz.com kutubxonasi 112 Yaponiyaning tashqi siyosati 1 mln 720 ming tonnaga o‘sdi. Umumiy saylov huquqi haqida qaror qabul qilindi. Saylovchilar 3 mln dan 4,3 mln ga ko‘paydi. 1929—1933-yillardagi jahon iqtisodiy inqirozi Yaponiya iqtisodiyotiga yanada katta zarba berdi. Bu yapon va amerika bozorlarining bir-biri bilan juda mustahkam bog‘lanib qolganligining, Yaponiya iqtisodiyoti boshqa buyuk davlatlar iqtisodiyotiga nisbatan zaifligining, 1923-yilda yuz bergan yer qimirlashi oqibatlari chuqurligining natijasi edi. Inqiroz, ayniqsa, qishloq xo‘jaligida og‘ir kechdi. AQSHga ipak eksport qilish hajmi 30 foiz kamaydi. Ipak narxi keskin tushib ketdi. 1931-yilga kelib sanoat mahsulotlari 31, eksport 65, import 72 foizga qisqardi. Inqiroz yillarida ishsizlar soni 3 mln kishini tashkil etdi. Inqiroz mamlakat ichkarisida ijtimoiy ahvolni keskinlashtirib yubordi. Mamlakatda «Yosh zobitlar va yangi konsernlar ittifoqi» vujudga keldi. Ular mayda va o‘rta tadbirkorlar manfaatini ko‘zlar edilar. Inqiroz ularning ahvolini yanada og‘irlashtirib yuborganligi yosh zobitlarni befarq qoldirmadi. Chunki ular Yaponiya jamiyatida eng ko‘p zarar ko‘rgan qatlamning vakillari edi. Ikkinchidan, Yaponiyaning harbiy-dengiz qudratini cheklovchi turli xalqaro shartnomalar yosh zobitlarda kuchli norozilik uyg‘otdi. Biroq Yaponiyada vujudga kelgan yangi ittifoq demokratik kayfiyatdagi kuchlarning ittifoqi emas edi. Aksincha, bu ittifoq Yaponiyada fashizm yo‘liga o‘ta bordi. Ayni paytda yosh zobitlar imperatorga sodiq edilar. Ular imperator- dan eski konsernlar hukmronligini cheklashni talab eta boshladilar. Parlamentga qarshi chiqdilar. Shu tariqa Yaponiya fashistlashib bordi. Ular «panosiyo» va dunyoga hukmronlik g‘oyalarini zo‘r berib targ‘ib eta bosh- ladilar. Yosh zobitlar yangi konsernlar egalarining hokimiyatga intilishini qo‘llab-quvvatlay boshladilar. Biroq eski konsernlar katta moliyaviy qud- ratga ega bo‘lganliklari uchun ularning mavqei hali qudratli edi. Eski va yangi konsernlar egalarini birlashtiruvchi bir omil mavjud edi. Bu omil — dunyoga hukmron bo‘lishga intilish edi. 1932-yilning 15-mayida yosh zobitlarning fashistik isyoni ko‘tarildi. Buning natijasida, hatto, mamlakat bosh vaziri Inukai o‘ldirildi. Isyon bostirilgan bo‘lsa-da, mamlakatda harbiylar mavqei har qachondagidan oshib ketdi. Shu davrdan boshlab 1945-yilgacha hukumatni boshqarish faqat harbiy byurokratiya vakillariga topshirilgani bejiz emas. Shunga qaramay, 1936- yilning 26-fevralida 1500 harbiy qatnashgan ikkinchi fashistik isyon uyushtirildi. Isyon 29-fevral kuni bostirilgan bo‘lsa-da, u Yaponiya hukmron doiralarini qattiq tashvishga solib qo‘ydi. 17 isyonchi o‘ldirildi. Ular mam- lakatda ro‘y bergan chuqur ichki siyosiy inqirozni agressiv harbiy harakat- lar boshlash yo‘li bilan bartaraf etishga qaror qildilar. Urushdan so‘ng Tinch okean havzalarida Yapo- niyaning AQSH bilan munosabatlari keskinlasha bordi. Buning sababi har ikki tomonning bu mintaqada yetakchilikka intilishi edi. Hatto Vashington konferensiyasi (1921- www.ziyouz.com kutubxonasi 113 yil noyabr) qarorlari ham buyuk davlatlar o‘rtasidagi ziddiyatlarni to‘la bartaraf eta olmadi. Yapon monopoliyalari katta foyda miqdorini saqlab qolish uchun eksport tovarlarining narxini pasaytirdi. Ayni paytda Yapo- niya monopoliyalari Sovet davlati bilan munosabatlarning yaxshilanishiga harakat qildi. Chunki Yaponiya Rossiyaning sharqiy qismiga Yaponiya iqtisodiyoti uchun katta xomashyo manbayi sifatida qarar edi. Yaponiya bunday manbani 1918—1925-yillar davomida harbiy yo‘l bilan qo‘lga kirita olmadi. Aksincha, Yaponiya uyushtirgan harbiy intervensiya mag‘lubiyatga uchradi. Endi Sovet davlati bilan manfaatli iqtisodiy va savdo aloqalarini rivojlantirishdan boshqa yo‘l yo‘q edi. Shuning uchun 1925-yilning 20-yanvarida Sovet davlati bilan Yaponiya o‘rtasida «O‘zaro munosabatlarining asosiy tamoyillari to‘g‘risida» shartnoma imzolandi. Unga ko‘ra, Yaponiya Sovet Rossiyasi hududidagi so‘nggi harbiy qismlarini olib chiqib ketdi. Biroq bu Yaponiya hukmron doiralarining sovet Uzoq Sharqi hududlariga da’volaridan voz kechdi, degani emas edi. 1927-yilda faol agressiv tashqi siyosat tarafdorlari hukumati tuzildi. Yangi hukumat o‘z maqsadlarini «Tanaka memorandumi» deb atalgan hujjatda ifoda etdi. 1927-yilning 25-iyulida imperatorga yuborilgan bu hujjatda Yaponiyaning dunyoga hukmronlik qilishiga ochiqdan-ochiq da’vo qilingan edi. Chunonchi, hujjatda quyidagilar yozilgan edi: «Xitoyni bosib olish uchun avval Manjuriya va Mo‘g‘ulistonni bosib olishimiz zarur. Dunyoni bosib olish uchun esa avval Xitoyni bosib olishimiz lozim. Agar biz Xitoyni bosib ololsak, Osiyoning barcha kichik davlatlari, Hindiston, shuningdek, janubiy dengiz davlatlari bizdan qo‘rqadi va bizning oldimizda taslim bo‘ladi. Bizning milliy rivojlanish dasturimizga Mongoliya dalalarida Rossiya bilan qilich urushtirish kiradi... Biz AQSH ni yakson qilishimiz zarur». Yaponiya hukmron doiralari tez orada o‘z orzularini amalga oshirishga kirishdilar. 1931-yilning sentabrida Yaponiya armiyasi Xitoyning shimoli-sharqiga — Manjuriyaga hujum qildi va 1932-yilning boshlarida bosib oldi. 1932-yilda Xitoyning boshqa qismlariga bostirib kirdi. 1932-yil martida bo‘lib olingan yerlarda Manchjou-Go davlatini tuzdi. 1932-yil yozida Jexe va Xebey viloyatlarini egalladi. AQSH bu harakatlarni ma’qulladi va 147 mln dollarlik qurol-yarog‘ yetkazib berdi. Xalqaro hamjamiyat nazaridan xoli bo‘lish maqsadida Yaponiya 1933-yilning mart oyida Millatlar Ligasidan chiqdi. 1934-yilda esa, Sharqiy Osiyoga hukmronlik da’vosi bilan chiqdi va harbiy kuchlarini cheklagan Vashington shartnomasidan voz kechishini ma’lum qildi. Yaponiya Germaniya bilan yaqinlashish yo‘lini tutdi. Chunki G‘arbni Germaniya, Sharqni Yaponiya egallashi kerak edi. 1936-yil noyabrda ikki davlat o‘rtasida «Antikomintern ahdnomasi» tuzildi. Yaponiya Sovet davlati chegaralarida turli janjallarni kuchaytirdi. 1938- yil 29-iyul — 11-avgustda Sovet davlati hududiga hujum uyushtirdi. Bu voqea Hasan ko‘li hududida (Primoreda) yuz berdi. Biroq Sovet armiyasi 8 — Jahon tarixi www.ziyouz.com kutubxonasi 114 o‘z hududini yapon qo‘shinlaridan tozalashga muvaffaq bo‘ldi. 1938-yilning sentabrida imzolangan Myunxen shartnomasi (uning qanday shartnoma ekanligini eslang) Yaponiya hukmron doiralarining ishtahasini yanada oshirib yubordi. Shu yilning 3-noyabrida Yaponiya Sharqiy Osiyoda yangi tartib o‘rnatish haqida deklaratsiya e’lon qildi. 1939-yilning 11-may kuni Yaponiya armiyasi Mo‘g‘uliston Xalq Respub- likasiga (MXR) hujum qildi (Xalxin-Gol daryosi bo‘yida). O‘zaro shartnomaga ko‘ra, sovet armiyasi MXR ga yordam ko‘rsatdi. To‘rt oy davom etgan urushda Yaponiya armiyasi tor-mor etildi. Shunga qaramay, Yaponiya o‘z niyatlaridan (ya’ni Sharqiy Osiyoda hukmronlik o‘rnatishdan) voz kechmadi. 1939-yil bahorida fashist davlatlar Buyuk Sharqiy Osiyo kengligida yangi tartib o‘rnatish borasida Yaponiya gegemonligini tan oldi. Lekin Yaponiyaning Sharqiy Osiyo kengligida katta manfaatlarga ega bo‘lgan boshqa davlatlar (AQSH, Buyuk Britaniya va Fransiya) bilan munosabatlari keskinlashib bordi. Yaponiyaning ularga qarshi urush boshlashi muqarrar edi. Bu omil, shuningdek, Xalxin-Goldagi mag‘lubiyat, Sovet-Germaniya shartnomasi (1939-yil 23-avgustdagi) Yaponiyaning Sovet davlati bilan munosabatini o‘zgartirishga majbur etdi. Yevropada urush harakatlari boshlanishi bilan 1939-yil 4—13-sentabrda Yaponiya hukumati deklaratsiya e’lon qilib, G‘arbdagi urushga aralashmasligini bildirdi. 1940- yil 1-avgustda Kanae Bosh vazirlikni egalladi va Sharqiy Osiyoda «yangi tartib o‘rnatish» rejasini davom ettirdi. 1940-yil 23-sentabrda Yaponiya Hindixitoyning shimoliga bostirib kirdi. 27-sentabrda Tokioda Germaniya va Italiya bilan uchlik siyosiy ittifoqini 10 yil muddatga tuzdi. Bu narsa uning fashistik davlatlarga o‘z maqsadi yo‘lida butunlay sherik bo‘lganini anglatar edi. 1941-yil 13-aprelda Sovet davlati bilan betaraflik shartnomasini tuzdi. Lekin «Kantokuen» rejasini tuzib, qulay fursatni poylab turdi. Armiya 700 ming kishiga yetkazildi. AQSH bilan munosabatlar keskinlashdi. Yaponiya 1941-yil 7-dekabrda AQSHning Pirl-Xarbor bazasiga to‘satdan hujum qildi va ko‘p talafot yetkazdi. Malayya, Birma, Tailand, Indoneziya, Filippin hududlarini egalladi. 1942-yildan boshlab ingliz-amerika qo‘shinlari qarshi hujumga o‘tdi va Yaponiyaning asosiy kuchlarini tor-mor keltirdi. 1945-yil 6—9-avgustda AQSH Yaponiyaga atom bombasini tashladi. 9-avgustda SSSR hujumga o‘tdi. 2-sentabrda Yaponiya so‘zsiz taslim bo‘ldi. Urushda o‘lgan, yarador bo‘lganlar, izsiz yo‘qolganlar bo‘lib 5 mln kishini yo‘qotdi. 340 harbiy kema, 50 ming samolyot, 8,4 mln tonnajlik savdo kemalaridan ajraldi. Zarar 64,3 mlrd iyenni tashkil qildi. 1937—1945-yillar orasida 270 mlrd iyen harbiy xarajat qildi. Urushda ishtiroki www.ziyouz.com kutubxonasi |
Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling
ma'muriyatiga murojaat qiling