«k a m o L o t»

М иранда Фердинанднинг улар томонга ўз оёғи би­
лан юриб келаётганини кўриб ҳайрон бўлиб қолибди. 
У ҳеч қачон бундай барно йигитни кўрмаган, шунинг 
учун бу бир паримасмикан, деб ўйлаб қолибди.
- Йўк,, у пари эмас! - дебди Просперо қизига - У 
ҳам худди бизга ўхшаб овқатланади, ухлайди У ке-
76

---

мада эди. Ҳозир эс а отаси билан дўстларини қидириб 
юрибди.
Ф ердинанд ю қорига қ ар аган и д а М ирандани кўриб 
қолибди. У ҳам қизни одам боласи эмас, пари деб ўйлаб 
қолибди.
- Уша ёқимли овозни тар атаётган п ар и шу бўлса 
керак, - деб ўйлабди у в а ўйлаганини сўрабди.
- Йўқ, мен п ари эм ас, ҳудци сенга ўхш аган одам- 
ман, - ж авоб қай тари бд и М иранда. Қиз ай н ан унинг 
тилида гапирганидан Ф ердинанд қатти қ ҳай ратга ту- 
шибди. Қизнинг мулойимлиги в а гўзаллиги йигитни 
ўзига м аф тун қилиб кўйибди. Ўз навбатида, қиз ҳам
йигитга ош иқ бўлиб қолибди.
Бу айни Просперо умид қилган н ар са эк ан - зшинг 
мўлжалича, Фердинанд в а М иранда бир-бирларини се- 
виб, турмуш қуриш га аҳц қилиш лари кер ак экан.
- Бопладинг, Ариель! Мана нгу ишингз^чун ҳам сени 
озод қиламан, - деб ваъ д а берибди Просперо ҳушнуд 
кайф иятда. Бироқ аввал Ф ердинандни синаб кўриб, 
ун и н г М и ран дага бўлган севгиси сам и м и й ли ги га 
ишонч ҳосил қилмоқчи бўлибди. Шунинг учун Ферди­
нандни душман, деб ўйлаётгандек з^нга жаҳл билан гап 
қотибди. Уни Просперонинг оролини эгаллаб, энди ўз 
ҳукмронлигини ўрнатм оқчи бўлаётган рақибликда 
айблабди. Фердинанд буни инкор қилибди. М иранда 
эса отасидан у бечора йигит билан бзшдай қўпол муо- 
мала қилмасликни ўтиниб сўрабди. Аммо Просперо 
қизининг гапларига қулоқ солмабди.
- Юр мен билан! - дебди у Фердинандга. - Сени асир 
олиб, қулимга айлантираман. Сенинг бўйнинг билан 
оёғингга кишан соламан. Сени куриган илдизлару ден- 
гиз суви билан озиқлантираман. Қани, юр ортимдан!