- Ҳа-ҳа, камзулини, ю рагига яқи н р о қ ж ойини, ҳим-
матли ҳакам! - дебди Ш айлок пичоғининг ўткир тиғи-
ни ушлаб кўрар экан.
- Бу ерда гўштни тортиб кўриш учун тарози бор-
ми? - сўрабди йигит.
- Тайёрлаб кўйганман! - дебди Шайлок.
- Ж ароҳатидан қон кетиб ўлиб қолмаслиги учун уни
муолажа қиладиган табибни чақи рган м и сан ?
- Йўқ, - дебди Шайлок. - Бу ҳ ақ д а гаровда ҳеч нима
ёзилмаган!
Ёш ҳуқуқшунос Антониодан охирги сўзини
айтиб
қолиш ини сўрабди. Антонио Б ассан и о га уни ж уда
яхш и кўриш ини в а унинг учун ўлаётганидан хурсанд-
лигини айтиб, видолашибди.
- Бу савдогарнинг
бир ф унт эти сеники, - дебди
ҳуқуқшунос Ш айлокка. -
Суд рози, чунки қонун шуни
тақозо этади.
- Ғоят адолатли ҳакам! - дебди суюниб яҳудий.
- Нак; юрагининг ёнидан м ан а бу гўштни кесиб оли-
шинг керак. Қонун ш унга изн беради. Суд рози.
- Ж уда таж рибали ҳакам! —
дебди Шайлок. —
Кел,
Антонио, тайёрлан!
- Тўхта-чи, —
дебди ҳакам . - Яна бир гап. Бу гаров
хати сенга бир томчи қонни ҳам тўкиш ҳуқуқини бер-
майди. Бир ф унт гўштингни олавер,
аммо бир томчи
қон оқизсанг, бор мол-мулкингни ҳукуматга топш и-
ришинг ш арт.
Энди ҳуқуқшуносни мақташ навбати Гратианога
тегибди.
Do'stlaringiz bilan baham: