«k a m o L o t»

Шундай қилиб, Просперо қизи М иранда билан бу 
сеҳрли оролда париларнинг кўллаб-қувватлаши билан, 
одам дан кўра ёввойи маҳлуққа ўхшаш хунукдан-ҳу- 
нук Калибанни қулдек ишлатиб яшайвериш ибди.
Орадан ўн икки йил ўтибди. Миранда чиройли қиз 
бўлиб ўсибди. Шу ўтган ўн икки йил мобайнида у ота-
73

---

сидан бош қа ҳеч бир одам боласини кўрм абди. У Ми- 
ландаги ҳаётини умуман эслай олмас экан. Сабаби 
улар Италиядан кетган п ай тд а қиз ж уда ёш бўлган 
экан. Отаси бир пайтлар Милан Герцоги бўлганини ҳам 
билмас экан. У оролда яш аш га кўникиб қолган бўлиб, 
бош қача ҳаётни тасаввур қилолмас экан.
Кунлардан бир куни қаттик, бўрон турибди. М иран­
д а қирғоқда пиш қирган асов тўлқинлар билан шид- 
датли ёмғирнинг денгиз узра сепалаб ёғиш ини томо­
ш а қилиб турган экан, иттиф оқо кучли оқим бир ке- 
мани қоя тар аф га олиб кетаётганини кўриб қолибди. 
У даврларда ҳали пароход (буғ кемалар) яратилм аган 
эк ан . К ема елкан лари ш ам о л д а йиртилиб, кучли 
тўлқинлар кем а саҳни (палубаси)ни ювиб туш ар экан. 
М иранда ҳаттоки бўроннинг кучли ш овқин-сурони 
ичида ҳам денгизчиларнинг ёрдамга чақираётган овоз- 
ларини эшитибди.
- Ҳалокат! Ёрдам беринг, ёрдам! Раҳмингиз келсин!
- дея бақириш ларини эш итган қиз кўрган-эш итган- 
ларини отасига айтгани чопқиллаб кетибди. Табиий- 
ки, у отасининг парилар ёрдами ва ўзининг сеҳргар- 
лик илми била
1
Н кемани кутқаришидан умидвор бўлиб- 
ди.
Бироқ Просперо денгизчиларнинг қисматларигаун- 
чалик қайғураётгандек кўринмабди. У Мирандага ҳам- 
маси яхш и бўлишини в а кем ага ҳеч қандай ш икает 
етмаслигини айтибди. У бўронниўзи чақирган, бу би­
лан кемадаги одамларни кўрқитишни кўзлаган экан. 
Бироқ уларнинг биронтаси сувга чўкмай, кема ҳам 
омон қолишини яхш и билган экан.
- Нимага бундай қилаяпсиз? - сўрабди Миранда. -
Бу одамлар сизга ҳеч қандай ёмонлик қилишгани йўқ- 
ку?
Просперо мақзун қулимсирабди.
- Кўп йиллар аввалулар менга катта ёмонлик қилиш- 
ган-да, қизим, - дебди у мулойимлик билан. - Сенга 
бор гапни айтиш вақти келди. Сен мана бу тошга 5?ти
74

---

мен бош имдан кечирганларим ни ҳикоя қилиб бермоқ- 
чиман.
Ш ундай қилиб, М иранда отасининг пойида ўтириб- 
ди, отаси эса унга М иландаги ҳаёти в а н им а сабабдан 
улар ҳозир м ан а ш у ки м саси з оролда яш аётган лари
ҳақида гапириб берибди.
- Мен ҳалиям М иланнинг қонуний Герцогиман, -
сўзини якунлабди у. - М ана энди душ м анларим дан 
қасос оладиган ф урсат келди. Уларнинг барчалари ана 
ўш а тўлқинларда чайқалаётган кем ада. Неаполь коро­
ли Алонсо қизини бош қа бир м ам лакат қиролига узат- 
ган. Уша қирол уларни денгиз орқали А ф рикага олиб 
келиш з^чун м ан а шу кем ани ёллаган. Тўй ниҳоясига 
етиб, улар энди Неаполга қай тм оқд алар. Қиролнинг 
ўғли Ф ердинанд қиролнинг ўзи билан бирга м ан а шу 
кем ада. Менинг укам Антонио билан қиролнинг ака- 
си Себастьян ҳам улар билан бирга.
Просперо буларнинг барчасини ўзининг ғайритаби- 
ий сеҳр қудрати ёрдамида билиб олган в а бўрон ҳосил 
қилган экан. Ариелнинг ёрдами билан у кем ани ш а- 
молда орол томон ҳайдаб келиш ини зооштирган в а 
кем а қояли қирғоққа урилиб, ф алокат юз бергандек 
кўриниш и керак бўлган экан.
- Ҳеч кимга ш икает етмайди, - ваъ д а берибди у
қизига. - Аммо улар жазосини олиб, икким изга қил- 
ган ёвузликларига пушаймон бўлишлари керак.
М иранда отасига ишонар экан. Отасининг ўз ваъ- 
дасини бузмаслигини яхши билар экан. Шундай қилиб, 
у бўронни ҳаяжон билан томоша қилиб ётган кўйи ух- 
лаб қолибди. Ана ўш анда Просперо Ариелни олдига