Манги булаклар doc

БЕСИК БАЛАСЫ 
Бахытлы ғой нəресте,
Тар бесик те кең оған.
Теңиз тасып кетсе де,
Тобығына тең оған. 
Өсе берсин! Соң еле
Көресини көрер ол:

---

36
Кеп-кең дүнья тарылып,
Орын таппай жүрер ол... 
СОЛДАТ КОСЫҒЫ 
Кəне, шаққанырақ атланың, дослар!
Майданға! Инабатлы ерик майданына!
Онда күтер мени тəғдир я ығбал, -
Ҳəзир сол сезилер жүрек жаныма!
Ҳешким қорған болмас саўашта маған,
Өзимди қорғайман тек өзим мудам. 
Дүньяда еркинлик жоқ! Ҳүкимдар өзи 
Үнсиз - бағынышлы қулларын езер;
Жөгилик, мəккарлық, алдаў ғəрези
Жүрексиз жанларға ҳəмирин жүргизер. 
Əжелге бетпе-бет турған азамат -
Бир ғана адам бар … Ол ким? Ол - солдат! 
Тиришилик деп тырбаныў оған намақул,
Оған жат қоркақлық, қайғы-уўайым.
Тəғдирди шайқасқа шақырар батыл
Ҳəм есапласыўға бəрҳама тайын!
Ергең жоқ... Ал, бүгин кəсамыз толы,
Симиремиз түбине дейин биз оны! 
Аспан қуласа да солдат шадыман,
Қыйынлықтан қашыўды ол билмейди.
Гөр қазып атырса ҳаўлықпас оған,
Жерден көмик ашып атырман дейди;
Қазар қумбыл болып кашан питкенше,
Кəбир екенине көзи жеткекше. 
Ол жүйрик ат пенен қуйындай зуўлап,
Күтпеген миймандай қорғанға келер;
Иште той, ал тыста өрт жанар лаўлап,
Солдат шақырыў күтпес, ишкери енер.
Ҳəм қалың бермей-ақ есаплап пулын,
Жулар ат үстинен муҳаббат гүлин! 
Сулыў қайғы шексе таппай жубаныш,
Жибер! Сүйдиресең бе, сүймесе, зорлап?
Семья ҳəзлигине солдат бийтаныс,
Қайғырмас ондайға жүреги сызлап...
Солдат кетер ерип тəғдир-бийкешке,
Тынышлық, баспана излемес ҳеш те. 
Шақкан, шаққан, дослар! Атларды ертлең!
Бассын жүрек ҳəўирин қызғынлы саўаш...
Жас өмир кəнарынан төгилер ертең,
Көпирип турған гезде тартпасаң болмас.
Өмириндн тик, қəне, қорқыўды билмей,

---

37
Өйтпесең ойында утпайсаң, ҳей-ҳей! 
КОЛУМБ 
Өрле алға, мəрт жүзиўши! 
Наданлар саған -
Күлсин мейли, сен гүресте 
ҳарымас дарға. 
Тарт батысқа! Жер ашылыўы 
тийис ол жақтан,
Нурлы ақылың сезип соны, 
шықтың сапарға.
Ақылың-дарға, исен оған, 
гез океанды.
Əне, толқын арасынан 
жер көзге түсти...
Бузбас тəбият ҳəм даналық 
мəңги аўқамды:
Бири айтса, бири соны 
асырар иске. 
ГЕЙНЕ 
(1797 - 1856) 
Немец шайыры Генрих Гейне жер жүзилик лирикалық 
поэзия дүньясындағы ед уллы шайырлардың бири. Өмир 
сулыўлығын, оның романтикасын əжайып шайырлық 
шеберликте жалынлы қумарлық пенен жырлаған Гейне 
заман қысыўметлерине нəлет тасын жаўдырып, əдалатсыз, 
кертартпа, реакцион үстем топарларды қылыштай өткир, 
гүресшең сатира менен түйрейди. Ҳақыйқатлық, əдалатлық 
ушын қара кушлерге қарсы мəртлик гүрес отын ашқан 
шайырды үстем топарлар өз ўатаны Германиядан қуўып 
жиберди ҳəм Гейне Парижде жасап өлди.