Microsoft Word chahoryor ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

8

so’qmogini o’tishga otlanibsiz. Ammo do’stu dushman degandek, u kishiga ta’na toshini 

otadiganlar ham chiqib: 

—   Agar u chindan ham Alloh elchisi bo’lganida, o’lmagan bo’lar edi,— deyishdi. 

Buni eshitgan Umar darg’azab bo’lib, qilichini qinidan sug’irdi va odamlarga qarab: 

—   Payg’ambar o’lmagan, kim bunday deydigan bo’lsa, qilich bilan bo’yniga ururman,— 

dedi. 

Bu holni ko’rgan Abu Bakr darhol Umarning yoniga keldi, u bu so’zlarini qayg’u-alam 

ustida aytganini payqab, qarshilik qilganday ohangda dedi: 

—   Payg’ambar hayot vaqtida Alloh uning ulishi haqida habar bergan edi. Payg’ambar 

o’ldi, faqat Allohning o’zigina abadiydir. 

Shundan keyin u Qur’oni karimdan Oli Imron surasining 144-oyatini o’qiydi (Yuqorida bu 

oyatning tarjimasi keltirildi). 

U so’zida davom etib, bosiqlik bilan shularni aytdi: 

—   Allohning dini yashaydi, qo’limizda Alloh kitobi bor. U misoli nur va dardimizga 

shifodir. Alloh payg’ambarni shu Qur’oni karim bilan to’gri yo’lga solgan, halol va harom 

qilgan narsalari ham uning ichida.  

Abu Bakr birinchi xalifa deb e’lon qilishingan kunning ertasiga masjid minbariga chiqdi 

va kamtarona ma’ruza qildi: 

—   Ey insonlar! Men sizlarning eng yaxshilaringiz bo’lmaganim holda sizlarga  amir  

bo’ldim. Qur’on va payg’ambar sunnati bizga o’rgatildi. Хalifalik lavozimida  men uchun 

biror bir rohat bo’lmaydi. Kuchim yetgancha bu og’ir ishni bajo keltiraman. Bu vazifani 

ado etish uchun yana ham kuchli bir kishining kelishini 

istardim. Vazifamni durustroq bajo keltirishim uchun menga yordam beringlar,   mabodo 

noto’g’ri yo’lga kirib qolsam, to’gri yo’lga solinglar. Тo’grilik omonatdir, yolg’onchilik 

xiyonatdir. Men Allohga va Uning elchisiga itoat etganimdek sizlar ham menga itoat 

etinglar. Alloh va Uning elchisiga isyon ko’tarsam, menga itoat qilishingiz kerakmas. 

O’zim va sizlar uchun Allohdan gunohimizni kechirishini so’rayman. Ba’zi kitobnavislar 

«Abu Bakrni davlat raisi va payg’ambarning xalifasi — o’rinbosari edi» deyishardi. 

Payg’ambar(sallallohu alayhi vassallam)ning zavjayi muhtaramalari bo’lgan Abu 

Bakrning qizi Oysha otasining xalifa bo’lganligi haqida gapirib shunday degan: 

—   Bu vazifa shunday bir og’ir yuk ediki, agar u tog’ tepasiga tushganda, u   ham 

cho’kardi, yo parcha-parcha bo’lardi. Bu ishga Abu Bakrday salohiyatli odam bardosh 

berdi, Allohning madadi va mo’minlarning qo’llab-quvvatlashi  tufayli   uni o’rniga qo’ydi. 

Xalifaligi davrida sahobalar unga keragicha maslahatlar berib 

turdilar. 

Buyuk shaxslarning vafoti munosabati bilan unga nisbatan mehr-oqibatda bo’lganlar 

albatta, shunday tashbehlar ishlatganlar, boshqalar lafzida aytilmagan o’ziga xos 

o’xshatish, so’z-iboralar ishlatganlar. Ammo Abu Bakr o’z vazifasiga juda jiddiy 

yondoshuvchi va har bir ishga sidqidildan munosabatda bo’ladigan odam edi. 

Bir kuni payg’ambar(sallallohu alayhi vassallam) sahobalardan so’rab qoldilar: 

—   Qani aytinglar-chi, bugun qaysi biringiz ro’zasiz? 

Hamma jim, sukutda edi. 

—   Men, yo Rasululloh,— deb javob berdi shunda Abu Bakr. 

—   Kim bugun janozaga bordi?— deb so’radilar. 

—   Men,— debdi Abu Bakr. 

—   Kim bugun bir faqir kishining qornini to’yg’azdi? 

—   Men to’yg’azdim,— dedi Abu Bakr. 

—   Qaysi biringiz hasta kishini ziyorat etdi? 

—   Men, - deb javob berdi Abu Bakr. 

---

Chahoryorlar. Abdusodiq Irisov