Microsoft Word kr ot kishnagan oqshom ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
15
Файзулла чавандоз улоқни учини бор ердан узиб олди! 
Ана шунда бойсунликлар куйиб кетди! Бир бойсунлик Файзулла отининг жиловидан тортиб 
қолди. Яна бир бойсунлик улоқни юлқиб-юлқиб тортди, Файзулла чавандоз қўлидан тушириб 
юборди! 
Файзулла чавандоз яна улоққа узалди. Яна улоқни олиб жўнади. Қизбели тозидай чопди! 
Бойсунликлар кейинда қолиб кетди. Аммо улкан бир айғир изма-из етиб борди. Айғир 
чавандози улоққа узалмади. Йўқ, узалмади. Айғир, Файзулланинг Қизбелини кўкраги билан 
уриб ўтиб кетди! Қасддан қилди, қасддан! 
Файзулла чавандоз Қизбели умбалоқ ошиб йиқилди. Файзулла Қизбел оти бошидан ерга 
айланиб тушди. 
Қизбел сапчиб турди, беш-олти одим қўйди. Кейин, чавандозига қараб юрди. Чавандози 
олдида оёқ илди. 
Файзулла чавандоз йиқилиш зарбидан ирғиб туриб кетди. Уст-бошларини қоқди. 
E, тавба-е, тавба-е! Чавандоз девордан ағнаса, албатта бир ери лат ейди. Майдагина эшакдан 
йиқилса, хиёл вақт қимирламай ётади. Ўқдай учиб бораётган отдан йиқилса, ҳеч нима 
кўрмагандай, сапчиб туриб кетади! 
Биродарлар, эшак йиқитса, туёғини тўшайди, от йиқитса, ёлини тўшайди! 
Файзулла чавандоз Қизбел олдига борди. Қизбел баданига ёпишган лойларни артди. Қорнига 
сидирилиб тушган эгарни олди. Қайтатдан эгарлади. 
Тағин тўдага от қўйиб келди. Улоққа қаҳр билан ёпишди. 
Бу сафар бойсунликлар улоқни от туёқлари остига бостириб олди. 
Файзулла чавандоз улоқни туёқлар остидан тортиб ололмади. Тўдадан энтикиб-ентикиб чиқди. 
— ... сиғса от мин-да, баччағар! Ўл-е, шу кунинга-е! Тфу! — деди. 
Файзулла чавандоз тупиги улкан айғир сағрисига сачради. 
Файзулла чавандоз араз уриб кетди. Изидан узанги йўлдошлари жўнади. 
22 
Бойсунлик чавандозлар улоқ ололмаслигини билди. Энди қинғирлик йўлига ўтди. 
Улоққа чилвир солди! Чилвир ярим қулочча келадиган арқон бўлади. Йўғонлиги бошмалдоқдай 
бўлади. Учлари билак билан эгар қоши сиғадиган қилиб тугилади. Чавандоз чилвирни улоқ 
кезанагидан ўтказиб олиб, билагига ўрайди. Ана ундан кейин улоқни тортиб олиб бўлмайди! 
Улоққа чилвир солишнинг зўр бир хили бор. 
Бойсунликлар айни шу зўрини қўллади: бирови бир амаллаб улоқни ердан узди. Чилвирни 
кезанакдан ўтказиб олди. Учларини эгар қошига илди. Кейин, улоқни тақимига босиб чопди. 
Шу улоқни олиб бўладими? Ё, чавандозни эгар-абзали билан ағдариб олиб бўлади, ё, оти 
билан қўшиб йиқитиб олиб бўлади. Бўлмаса, олиб бўлмайди! 
— Чилвир! Чилвир солди! 
— Ай баковул, тўриқ чилвир солди! 
— Ҳаром, тўриқнинг улоғи ҳаром! 
Баковул барини кўриб турди, барини эшитиб турди. Аммо елкасини қисди, лабини бурди, 
талмовсираб туриб олди. 
— Чилвир? Қанақа чилвир? Окун, меҳмони азизсиз, бўҳтон қилманг! Тўриқ, кел, ҳақингни ол!— 
деди. 
Чавандозлар гапи бесамар бўлди. Кўплар кўпкаридан қўлини ювиб, қўлтиққа уриб кетди. 
Шўрчилик Ҳамдам чавандоз кетаётиб, мана бундай деди: 
— Ай баковул, шундай ҳақ олиб егандан кўра, кўчадан... териб есаларинг бўлмайдими? Бир 
мўмин банда ўзи емай, ўзи ичмай йиғинди, элга тўй берди. Ўйла-да, имонсиз! Шу ҳаромлигинг 
ўзингга, ўзингга бўлмаса, бола-чақангга уради, мана кўрасан! 
Баковул ерпарчин бўлди. Аммо гапидан қайтмади: 

---

От кишнаган оқшом (қисса). Тоғай Мурод