Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
188
«Kozlovning oilasi qaerdaligini aytsangiz, xabar olib ketardim», dedi. 
— Kozlov degan odam bilan qarindosh-urug‘chiligim yo‘q, — dedi Asadbek, — Ozgina 
oldi-berdi ish qilganmiz, hisob-kitobimiz to‘g‘ri bo‘lib ketgan. Bir yilning nari-berisida uni 
ko‘rganim yo‘q. 
Durdi «quyon» yana bir oz gapni aylantirib o‘tirgach, ketishga ijozat so‘radi. Asadbek 
«osh tayyor edi-ya» deb manzirat qilmay, darvozaga qadar kuzatib qo‘ydi. 
U Durdi «quyon»ning tashrifi tavakkalchilik bilan olib borilayotgan qidiruvning bir 
ko‘rinishimidi yo is olishdimi, degan savolga javob topishga harakat qildi. 
Muhiddin ota Kozlovning oilasini boshlab kelib Marg‘ilondagi oshnasinikiga 
joylashtirganini aytgan kuniyoq Chuvrindi ularni bexavotir yerga ko‘chirish haqida 
buyruq olgandi. Asadbek Abdurahmon tabibnikiga borganda Kozlovning oilasi 
Olmaliqdagi uch xonali uyga joylashib ulgurgandi. Bu uyni faqat Chuvrindi-yu, 
Asadbekkina bilishardi. Qo‘shnilar diqqatini tortmasligi uchun, Asadbekning taklifiga 
ko‘ra, Kozlovning xotini kimyo zavodiga ishga ham kirgandi. Undan Chuvrindining o‘zi 
xabar olib turardi. Uning o‘limidan so‘ng Asadbek o‘zining tashvishlari bilan ovora bo‘lib, 
Olmaliqqa borolmadi. Durdi «quyon» kelib ketgach, borishni rejalashtirib turganda 
Kozlovning o‘zi qo‘ng‘iroq qildi. 
Asadbek bu yerga kelayotganida idorada uzoq o‘tirmay uyga ketishni o‘ylagandi. Kozlov 
tomondan odam kelishini bilgach, kutishga qaror qilib, Jamshidga ruxsat berdi. Jamshid 
ostonaga yetganda uni to‘xtatdi: 
— Sen uyga kirib o‘tgin, Hamidning isitmasi tushsa ham lanjligi ko‘tarilmayapti. 
Erkajonovmi degan professorlaring bo‘lardi-ku, o‘shanga olib borgin, bir ko‘rib qo‘ysin. 
To‘yga aytadigan odamlarini yo‘l-yo‘lakay taklif qilaverlaring. 
Jamshid vazifani olib, chiqib ketgach, yolg‘izlik dardi qo‘zg‘oldi. Devorlar xuddi 
siljiganday, xona torayganday tuyulib, Asadbekning yuragi bexalovat ura boshladi. Chap 
ko‘kragida yaralangan qushcha potirlaganday bo‘ldi. Ana shu potirlash asnosida go‘yo 
yuragidan danakday parcha ajralib chiqdi-yu, bo‘g‘ziga kelganda qadalib qoldi. Asadbek 
chuqur-chuqur nafas olib o‘rnidan turdi-da, Bo‘tqa o‘tirgan xonaga chiqdi. Xojasining 
tanbehidan keyin sergak turgan Bo‘tqa uni qo‘l qovushtirgan tarzda qarshi olib, «choy 
qaynab turibdi-ya, damlaymi?» deb so‘radi. Asadbek televizor qarshisidagi oromkursiga 
cho‘kib o‘tirib: 
— Choyingni qo‘y, oqidan ellikta quy-chi, — deb buyurdi. 
Bo‘tqa bo‘tqa bo‘lib shu dargohga kelibdiki, Asadbek hali biron marta bu xonada 
o‘tirmagan, o‘zi «ellikta quy», deb so‘ramagan edi. Shu sababli Bo‘tqa amrni 
anglamaganday xojasiga qaradi. 
— Nimaga angrayasan, oqidan ellikta quy, deyapman. 
— «Napoleon» yaxshimasmi, Bek aka, o‘n ikki ming tomirdagi qonlarni yurg‘izvoradi. 
— Yo‘q, yuragim sal o‘ynaganday bo‘lib turibdi, oqi durust. Qani, tuzukroq 
tomoshangdan qo‘y-chi. 
— Qanaqasidan bo‘lsin, qitiqlaydiganlaridanmi? Buyam bir ko‘ngil-terapiyada, Bek aka. 
Nozik tomirlaringizni o‘ynatib yuboradi. 
Asadbekning bu taklifga qovoq uyub qarab qo‘yishi Bo‘tqaga kifoya qildi. Karatechi 
bolalarning sarguzashti haqidagi tamoshani qo‘yib, Bek akasi xush ko‘radigan gazakni 
tayyorlagach, billur qadahga, aytilganday ellik emas, yuz gramm aroq quyib ehtirom 
bilan tutdi. 
Shom qorong‘usiga qadar vaqt shu tarzda o‘tdi. Asadbek ketishga chog‘langan paytda 
eshik ochilib, bir yigit shim kiygan qizni boshlab kirdi-da: 
— Videobar ishlaydimi? — deb so‘radi. 
— Ishlamaydi, bo‘ldi, yopildi, — dedi Bo‘tqa unga javoban. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik